Bahar dan
Hayat la çocukluk arkadaşıyız.Lise son sınıfa geçmiştik ama hala kalbimde bir acı mazi olarak kaldı.Kalbim çok açıyordu.Ailem olsun Hayat olsun benim yanımda olmaya çalışsa da yine de kendimi yalnız hissediyorum. Bu aşk acısı öyle bir acıydı ki kendimi yaşayan ölü gibi hissediyorum.Beni derinden vurmuştu.iki yıldır geçmedi bu acı.yine gözlerim doluyordu. birden karardı ortalık....
Uyandığımda hastanedeydim. Yanımda doktor vardı. neler olduğunu anlamamıştım.
-Nerdeyim ben?
+Merak etmeyin ufak bir trafik kazası geçirdiniz.endiselenecek bir şey yok.Bir genç sayesinde son anda buraya getirildiniz.
Dedi.ben neler olduğunu anlamamıştım her yerim acı içindeydi. Ama iyiyim.Kapı çalındı. içeri bir genç girdi.elinde bir demet çiçek vardı.
+Merhaba geçmiş olsun
-Kimsiniz
dedim.
+Ben yağız. kazaya sebep olan benim.kusura bakmayın.aniden karşıma çıktınız.ne yapacağımı bilemedim.kendimi size nasıl affettire bilirim?
dedi.
Ben
-Çiçekler için teşekkür ederim. İyiyim bu arada.
dedim.Yağız
+İyi olmana çok sevindim.Şey rica etsem adını bağışlar mısın?
-Bahar ben... Ama son Bahar
dedim.
Yağız
+Şey isterseniz siz biraz dinlenin.ben çıkayım.
dedi.ve çıktı.
Yaşayan ölü olmanın gerçek boyutuna ulaştım.keşke kurtilmasaydim.dedim ıçimden.iç sesimle yine dalmıştım sohbete sonra uyuya kalmışım.bir uğultu vardı dışarda kapı açıldı ve annem. babam ve hayat girdi odaya. çok endişeli idiler.anne
+Yavrum iyi misin
-anne merak etme çok iyiyim
dedim. onlar çıktıktan sonra hayat bir anda çığlık attı.
+İnanamıyorum Bahar
-noldu
+Onlar çiçek mi
dedi gözlerini faltaşı gibi acarak
-Yok ogle yemegim az once hemsire getirdi
+Of su hasta halinde yaptigin espriye bak kizim sen hic akillanmayacak misin ?
kim getirdi bunlari yakisiklimi ? zenginmi ? oha cok guzeller
- kizim bir sakin ol tamam anlatacagim
( Bastan sona her seyi anlattim bni pür dikkat gozlerini fal tasi gibi acmis dinliyordu. arada bir ani tepkiler veriyordu ama o kadar abartilacak bir sey yoktu alt tarafi bni kurtardi ve bir demet cicek .)
Kazadan sonra tam bir yıl geçmişti. Bu kaza benim hayatim mutluluğum oldu. O günden sonra ne bir göz yaşı ne de iç sesimle konuşur oldum. Çünkü beni hiç yalnız bırakmıyor du kısaca benim hayatim olmustu . Universite yokusuna artik merdiven dayamistik ama hayatla ayrilmistik . Universite yolunda o doktorlugu bn ise mimarligi okuyordum ama beni yanliz birakmayan sevdigim yine ynimdaydi , Yagiz....
Yagizla ayni fakultede okuyorduk . Gelecegin ünlü mimarlari olacaktik sonra bizim hayalleeimiz var kagida kaleme sigmayacak her zaman birlikte oldugumuzda mutlu olmak ici. hayallerimiz gercekmis gibi yasardik
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat taki Acımasız Gerçekler
Romancebu hikaye benim en yakın arkadaşım için. Nur seni çok seviyorum
