...KADERİMSİN...

2.BÖLÜM

Yetimhanenin önüne geldiğimizde çok korkmuştum. Çünkü ilk defa ailemden uzak kalacaktım. Dayım;
+Merak etme her hafta seni görmeye geleceğim
–Tamam
Dayım yetimhaneye kaydımı yaptırmaya gittim. Ben tek başıma kaldım biraz düşündüm "Ben annemsiz ne yaparım " ama sonra biraz daha düşündüm " Daha güçlü olmam gerek çünkü tek başıma kalacağım " derken dayım geldi . Artık yerleşmem gerktiğini söyledi. Bende odaya geçtim. Bir odada yedi kişi kalacaktık . Aslında böylesi bana daha iyi olur çünkü kalbalık bana iyi gelir ve aynı yaşıtız yani hepimiz on dört yaşındayız. Arkadaşlarımla tanıştım çok iyiler bana yardımcı oldular. Çok yorgun olduğum için hemen uyudum.

–Anneeee...Anneeee...nerdesin
+Rojda kızım üzelme böylesi daha iyi.
–Annee... anne... gitme durr..
+Hoşçakal kızım

Annnneeee...diye çığlık atıp uyandım. Sonra kalkıp elimi yüzümü yıkamaya gittim. Yıkadıktan sonra kendime geldim geldiğimde hiç kimsenin olmadığını fark ettim. Hemen aşağıya inip herkesin nereye gittiğini sordum;
–Nazife hanım bakarmısın?
+Söyle evladım
–Herkez nereye gitti acaba
+kahvaltıya , hadi sende giyinde gel
Dedi ve odaya çıkıp başka elbisem olmadığı için okul üstlerimi giydim. Nazife hanı beni gördü ve bana dediki;
+Başka kıyaftin yokmu
–Hayır yok hepsi yandı
+Bende bir kaç parça var bekle sana veriyim
Bende hemen tamam dedim ve hemen getirdi. Çok güzellerdi hemen giydim ve kahvaltıya indim. İlk defa bu kadar boşum normalde pazara giderdik, kütüphaneye giderdim ama şimdi çok boşum . Odaya çıkıp günlük yazmaya başladım.

...HAYATTA BAZEN BİR KAPI KAPANIR BİR KAPI AÇILIR...

ARKADAŞLAR YAZIM HATASI OLURSA ŞİMDİDEN ÖZÜR.