Tam olarak beş saat uyumuşum uyumaya devam edecektimde mola zamanı oldugu için yanımdaki abla beni uyandırdı. Molada verdikten sonra yola yine devam ettik. Yanımdaki ablanın ismide ozlemmiş. Özlem abla ;
+ orduda yakınlarin varmı?
–yok ilk defa gidicem
+bak bu kağitta benim adresim yazıyor başın sıkışırsa benim yanıma gel
–teşekkürler özlem abla
Kağıdı alıp çantama koydum. Orduya varmamıza iki saat vardı. Saat sabah yedi ve ben çok heyecanlıydım. Şimdiden içime bir huzur girdi. Burada huzuru, aileyi ve en önemlisi aşkı bulacağım. Hala inanamiyordum daha dün yetimhenedeydim ve şuan ordudayım. Küçükken bizim komşu bana hep orduyu anlatirdi orduyu anlatırdı bende hep heyecanlı dinler ve buyüyünce hep oraya gideceğim derdim ve şuan buradayım. Şuan ordu çok sıcakmış. İstanbul soğuktu bende kalın kalın giyındim. Şuan çok terliyorum. Diye düşünürken şöför duyuru yaptı;
+arkadaşlar yarim saatlik yolumuz kaldi.
Ben dahada heyecanlıydım şimdi saat 08:30' du. Hemen toparlandım toparlanana kadar yarım saat geçti (dağınık değilimdirde azcık dağıttım)neyse otobüs durdu herkes indi bende indim özlem ablayla vedalaştıkmıstik. Ayrılıp hemen bir taksiye atlıyıp" ...... adresine gidebilirmiyiz" dedim oda "tabiki abla" dedi ve eskiden annemim yaşadığı mahalleye gitmek istedim. Güneş daha çok tazaydi.
...UMUT KAYBOLSADA YERİNİ BULUR...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
...KADERİMSİN...
RandomArkadaşlar hikayemi insallah begenirsiniz. Bu hikayede umutlarini yasamini kaybetmis bir kizin umutlarini yasamini geri getiren bir karsialsma
