part 9

3K 295 13
                                    

"δηλαδή?"

"Ο Μανώλης Εύα εχει αλλάξει πολύ από την τελευταία φορά που τον ειδες. Δεν φταίει αυτός το ξέρω και το πιστεύω. Οι παρέες του φταίνε."

"Τι παρέες?"

"Τι παρέες μπορεί ένας άνθρωπος να έχει έτσι ώστε να τον χαλασουν"

"Δηλαδή ο Μανώλης..." δεν ήθελα ούτε να συνεχίσω την πρόταση ούτε την συνομιλία μας.

Έφυγα από εκεί τρεχοντας ψάχνοντας για τον Μανώλη.

Και επίτέλους τον βρήκα σε ένα στενακι. Ήταν με Κατι αλλά αγόρια περίπου στα 20 όπως και αυτός.

"Μανώλη δεν είσαι εσύ αυτός. Πότε δεν ήσουν" του φώναξα και γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε.

"Οι ανθρωποι αλλάζουν Εύα και εγώ το ίδιο εκανα"

"Ποιά είναι η κοπελιά?" φώναξε ένας από την παρέα του.

"Δεν μιλάω σε εσένα κοίτα την δουλειά σου"

"Πρόσεχε σε ποιόν μιλάς έτσι γλυκά" είπε και κατευθύνθηκε προς εμένα.

Εγώ χωρίς να το πολυσκευτω έτρεξα και έφυγα από εκείνη την κόλαση.

Ο Μανώλης πριν φύγει ήταν ο καλύτερος μου φίλος. Εγώ, η Άλεξ και αυτός είμασταν η καλύτερη παρέα. Είσασταν αχώριστοι. Και τώρα κοίτα που καταλήξαμε χωρισμένοι με τον χειρότερο τρόπο.

Είχα πάει πολύ μακριά από το σπίτι μου και είχα χαθεί. Δεν ήξερα που ειμουν.

Πήγα λοιπόν και κάθησα σε ένα παγκάκι στο ποίο κοντινό πάρκο που βρήκα και άφησα τα δάκρυά μου να κυλήσουν στα κόκκινα από το κρύο Μαγουλα μου.

Ήμουν εκεί τουλάχιστον για 10λεπτα μέχρι που άκουσα μια παρέα αγοριών να μιλάνε μέσα στην ησυχία που επικρατούσε στο ερημικό πάρκο.

Δεν είχα ούτε το κουράγιο ούτε να σηκώσω το κεφάλι μου οπότε έκατσα έτσι κουλουριασμενη.

Καθώς ξανασκεφτομουνα για ακόμη μια φορά αυτά που είχαν γίνει ένα ζεστό χέρι με ακούμπησε στην πλάτη κάνοντας με να ανατριχιασω.

Τότε αμέσως κατάλαβα ποιος ήταν...Ό Γιάννης...ακριβώς εκείνη την στιγμη που τον χρειαζόμουν.

"Γιαννη?"ψιθύρισα με την μισοβραχνιασμενη φωνή μου και σηκώνοντας το κεφάλι για να αντικρίσω αυτά τα υπέροχα μάτια.

"Γιατι είσαι μέσα στο κρύο ρε θα κρυωσεις." μου είπε τοποθετώντας την δερμάτινη ζακέτα του πάνω μου.

"Δεν με νιαζει"

"Νιαζει όμως εμένα. Σηκω τωρα να σε παω σπιτι" εκεινη την στιγμη ημουν τοσο στεναχωρημενη που ουτε καν ακουσα τι μου είπε.

Απλά τον ακολούθησα μέχρι την μηχανή του.

Μέχρι να με πάει σπίτι είχα τοποθετήσει τα χέρια μου γύρω του. Μου έδειξε τόσο ζεστασιά.

"Φτασαμε" είπε βγάζοντας το κράνος από το κεφάλι του

"Ευχαριστώ. Α τι μου είπες πριν δεν ακουσα?" τον ρωτησα με την βραχνθασμενη μου φωνη.

Τον είδα σκεπτικό σαν να ήταν κάτι πολύ σημαντικό και εγώ δεν το άκουσα η ηλίθια.

"Τίποτα. Δεν ήταν τίποτα μην ανυσηχεις" είπε και ξανά έβαλε το κράνος

"Οκ γεια"

"γεια" είπε και πήγε να φύγει

"Γιαννη" είπα πριν μπω μέσα και αυτός γύρισε αμέσως."ευχαριστώ για όλα."

Αυτός δεν είπε τίποτα απλά με κοίταξε με αυτά τα υπέροχα κάστανα μάτια του και με ένα μαγευτικό χαμόγελο έφυγε.

Αμέσως πήρα την Άλεξ και της τα εξήγησα όλα. Είχε μείνει άφωνη. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Και ήταν και ο αδελφός της.

"Έρχομαι"ήταν η τελευταία λέξη που είπε.

******************************************************************************

χελοο❤

Το ξέρω θα.με σκοτώσετε που δεν ανεβάζω συχνά αλλά πραγματικά δεν έχω χρόνο.😢💖💖

Τελικά αυτός ο Μανωλης δεν μας τα λέει καλά.❤

Γιατί δεν είπε ο Γιάννης στην Εύα τι ειπε😢

see yaa😉bro_fist👊👊👊




10 ways to get your crush Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt