The change in my life

Het begin en einde van iets speciaals

Hy ik ben lily ja een normale naam voor een normaal meisje. Ik ben niet zo groot maar ook niet extreem klein, ik heb bruin haar en blauwe groene ogen, redelijk mager en een beetje gespierd, ik woon rond Antwerpen en ben heel mijn familie kwijt behalve mijn oma. Ik leef mijn dag elke dag in dezelfde volgorde ik sta op om negen uur haal Coffee bij starbucks ga naar mijn werk lunch om 12 en ga naar huis rond 6 vervolgens ga ik vroeg slapen rond 22 jups niet zo speciaals huh.
En ik ben nog maar 21 jaar en mijn beroep? Wel, ik werk voor een nieuwszender dan denk je misschien dat is toch leuk kan je soms reizen en kom je op tv, euhm niet helemaal ik doe de boekhouding.
Het was weekend en ik ga naar mijn oma dat was pas een vrouw zij had over de hele wereld gereisd van Chicago naar Hong Kong en Sydney.... Jammer genoeg had ze niet meer zo lang te leven de dokters zeiden dat ze elk moment kont sterven dus ik besloot om nog eens voor de laatste keer langs te gaan.
Ik stond voor de grote schuifdeuren van het ziekenhuis en stapte naar binnen je rook direct de bekende ziekenhuis geur.
Ik kom hier niet graag het doet me denken aan...
"Excuseer me mevrouw." Er stond een dokter voor mij met bruin haar en blauwe ogen niet echt gespierd maar ook niet dik ofso maar misschien wel iets te oud voor mij.
"Euh ja." Zei ik
"Weet u waar u moet zijn of moet ik u begeleiden." Zei hij
"Euh nee ik vind het wel danku." Ik glimlachte nog even voor hij zijn rug omdraaide en vertrok.
Na duizenden trappen te hebben genomen heb ik het gevonden.
Ik trok de deur open en daar lach ze was hetzelfde zoals altijd, maar iets bleker en magerder.
"Hy oma."
"Och hy lieverd."
Ik gaf haar een kus op de wang en ging naast haar op het ziekenhuis bed liggen.
"Dus hoe gaat het met je?"
"Wel, goed hoor maar de medicijnen zijn zo vies en groot ik doe een kwartier over een pil in te slikken en heb je die dokter gezien hij is lief echt wat voor jouw." Ik moet lachen om haar overenthousiaste uitleg.
"Wel thx oma maar hij is iets te oud voor mij ik vind mijn man nog wel hoor."
"Kindje ik moet je iets vertellen." Ik kom dichterbij en luister aandachtig.
"Ik vind dat je niet genoeg leeft je gaat nooit naar feestjes of vriende je bent altijd aan het werk toen ik jouw leeftijd had was ik elke avond dronken en sliep altijd met een andere man."
"Iew oma thx da beeld krijg ik nooitmeer van mijn netflies gebrand." Ze moest lachen en ging verder.
"Ik bedoel gewoon je moet is leren leven meisje." Ze stopte met praten en leunde richting het nachtkastje naast haar.
Ze haalde uit de schuif  5 dikke enveloppen.
"Hier dit is voor jouw ik ben te oud dus ik kan er niks meer met doen, spaar met dit geld niet voor je kinderen later of een noodgeval. Ik wil dat je met dit geld de wereld ziet." Terwijl ze dat zegt hoor ik haar stem verzwakken maar ik let er niet echt op.
Net voor ik iets wil terug zeggen hoor ik een lange piep en daarna ging alles zo snel voorbij.
Er kwamen dokters binnen en zeiden dat ik moest wachten op de gang. Na eindeloos lang wachten kwam er een dokter naar buiten en zei :"Het spijt me voor het verlies, maar ze heeft het niet gehaald." Ik kon het niet geloven de persoon waar ik het meest om gaf is weg in een paar seconden. Maar gek genoeg huilde Ik niet ik draaide me om en liep naar de auto en rijdde rustig naar huis. Maar toen ik thuis was barstte alle remmen los ik kon niet stoppen de laatste persoon uit mijn familie is gewoon weg ik ben alleen nu. Maar ik herhaal in mijn hoofd de zinne dat ze voor het laatst tegen me zei. "Leef meisje, ik wil dat de wereld ziet."

Hy iedereen ik kwam ineens met dit verhaal in mijn gedachte en schreef het meteen op ik hoop dat jullie ik tot nu toe wel leuk vinden het is nog wel een beetje saai I know maar hold on op de rest

Kisses xx ❤