Wybór?

Niespodzianki bagien

Przemierzając las Everfree. Duże niedomówienie. Przedzierając się przez chwasty, iść ledwie żyjąc z raną u boku, otoczona przez jadowite owady. Idealne wyobrażenie. Przez całe dzieciństwo wmawiane było, by nie wchodzić do lasu nie mając pojęcia, czy będę w stanie się w nim poruszać. Niestety, nie mam przy sobie mapy, kompasu, nic. Zgubiłam się w lesie, z którego duża liczba kucyków nie wraca z powrotem. Mój szczęśliwy dzień. Jedyne co mi pozostaje to zdać się na instynkt, który znając szczęście zaprowadzi mnie prosto w bagno. Jeśli jednak dam za wygraną i teren obrośnięty chwastami wygra, mogę się pożegnać z zobaczeniem jakiejkolwiek polany. Co jest lepsze? Królowa podmieńców, czy zjedzenie żywcem przez jakieś zwierzę w ciemnym, opuszczonym lesie. Po krótszym namyśle, jednak bolę być zjedzona. Przez każdy las prowadzi ścieżka. Rozglądam się. W tym jej nie ma. W pewnej chwili szłam, w drugiej leżałam w kałuży. Prychnęłam zdenerwowana. Wstałam i spojrzałam przed siebie. Moim oczom ukazała się mała kamienna budowla. Chyba nieźle zabłądziłam. Nie mając nic do stracenia. Postanowiłam zwiedzić ten kamienny emblemat. Po co się martwić pułapkami. Co najwyżej w Canterlocie się ucieszą. Na ścieżce ułożonej z ociosanych kamieni, były różne płaskorzeźby przedstawiające potwory z mitów wziętych. Cała budowla emanowała jakby aurą. Podobną do Drzewa Harmonii, ale bardziej tajemniczą. Mocniejszą. Chwile przystanęłam przed wejściem. Z szarych kolumn przyglądały mi się wyrzeźbione smoki. Ktoś był dobry w swoim fachu. Wzięłam się w garść i wkroczyłam pewnie do budynku. Panował w nim chłód i mrok. Kroczyłam dalej, przyglądając się porośniętym bluszczem ścianom. W pewnej chwili nadepnęłam kopytem na jakiś przycisk. Shit. Ze wszystkich stron zaczęły padać strumienie strzał. Cholernie ostrych strzał. Ruszyłam pędem do przodu.  Niestety, koniec drogi był urwiskiem. Nie dostrzegłam go w panującym półmroku. Staczając się z stromej drogi, zastanawiałam się po co tu weszłam. Bo nie miałam nic do stracenia. Miałam życie. Jednak nie byłam bez niczego.

Czy tylko mi ten rozdział przypomina przygody Daring Do?