İstanbul'a sesleniyorum gidiyorum ben.
Küçük bir valiz,ucuz bir çantayla.
Arkamda kıyı kıyı anılarla hatıralarla.
İyilerini toplayıp gidiyorum.
Yeni bir sayfa acmaya.
Denizlere sesleniyorum kiyilarindan,limanlarindan.
Eminönü sahil kiyisindan galataya el sallayip gidiyorum.
Kıyı taşlarında yürüyorum giderken.
Martı çığlıklarına karışıp gidiyorum.
Kalabalıklar arkamda küçülüyor ben gittikçe.
Ey! İstanbul ben gidiyorum.
Bazen kayboldugum,
Bazen boğulduğum,
Bazen huzur bulduğum şehir.
Adına ne şarkılar,ne şiirler yazildi.
Ne çok feth ettin insanları.
Aşkların hüzün bulduğu şehir.
Çocuklugumun şehri.
Ben gidiyorum.
Elveda..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sözün Kalbi
ПоэзияKalbe soz gecireniniz olmamistir.Kendinizi coğu kez kandirmissinizdir yada avutmussunuzdur ama eninde sonunda kalbe yenik dusmussunuzdur. Bir yasanmislik vardir ya , iste unutulmaz olan dusundukce daha cok yasanilan yasandikca buyuyen bir yasanmisli...
