Know me. (Nederlands)

Vreemde nieuweling

---Jula---

Ik lig languit op de bank tv te kijken. Mijn Broertjes Gijs en Jesper zijn druk aan het bouwen met hun Lego en krijg hierdoor niet alles mee wat erop de tv gezegd wordt. Dit is vrijwel normaal bij ons dus ik stoor me er niet aan. Ik hoor een voordeur dicht klappen en mijn moeder komt binnen. 

'Hey mam!' Roep ik vanaf de bank. Lekker gewerkt? Mijn moeder mompelt iets wat lijkt op een ja en loopt direct door naar onze eetkamer. Zeker geen goede dag gehad denk ik bij mezelf.

Morgen is alweer de laatste dag school van deze week en ben weer helemaal ingeburgerd. Net of er geen vakantie is geweest. De afgelopen 2 dagen heeft 'de nieuwe' zich niet op school laten zien. Ik vind het maar een vreemd figuur. Hij ziet er goed uit, dat moet ik eerlijk bekennen, maar blijkbaar heeft hij weinig fatsoen. 

Ik hoor mijn vader roepen vanuit de keuken dat het eten klaar is. Ideaal zo'n vader die ook kan koken. Mijn broertjes laten hun Lego liggen en sprinten naar de eetkamer. Op de trap hoor ik bekende voetstappen en met 5 minuten zitten we allemaal aan tafel. 

Na het eten open ik mijn laptop, gelukkig deze week nog geen huiswerk dat scheelt. Ik open Skype en probeer verbinding te maken met mijn zus Femke. Het duurt even maar ze neemt op. 

'Hey Fem!' Roep ik, 'Hoe is het daar?' 

'Hoi Jula, ik heb het hartstikke druk, nu al, dus help please!' 

Ik begin te lachen, Femke is altijd erg stressvol als het aankomt op school. En dan te bedenken dat dit nog maar de eerste week ik.

'Rustig aan Fem, komt wel goed'. 'Bevalt het op jezelf wonen een beetje?' 'Nog knappe huisgenoten?' 

Nu is het aan Femke om te lachen 'Niet zoveel vragen in een keer, maar het is wennen, ik mis jullie wel hoor.' 'Knappe huisgenoten?' 'Nou ik woon samen met 3 andere meiden, dus ik denk niet dat jij dat als knappe huisgenoten bedoeld.' 'Het zijn overigens wel leuke meiden hoor dus dat scheelt.' 

'Nou mooi Fem, ik kom binnenkort wel een keer bij je langs, nog zo'n 8 weken tot de herfstvakantie.' 

'Helemaal goed Juul, maar ik ga weer hoor, ik moet voor maandag een mega verslag af hebben, ik haat de Uni nu al, dus groetjes aan iedereen en ik spreek je wel weer.'

'Succes Fem, groetjes terug!'

Ik sluit Skype weer af en open nu Facebook, je moet toch wat te doen hebben. Ik scroll wat door mijn tijdlijn heen tot ik een vriendenverzoek binnen krijg. 'Aiden Williams' staat er. Ik open zijn profiel en zie direct de knappe jongen met weinig fatsoen. Waarom wil hij mij toevoegen, gaat er door mijn hoofd heen. Ik heb hem welgeteld 3 lesdagen gezien en nog geen woord tegen hem gesproken. Zou ik een bericht naar hem sturen of zal ik hem gewoon toevoegen? Ik twijfel een tijdje en bedenk dan hoe dom ik over zou komen als ik hem zou vragen waarom hij mij een vriendschapsverzoek stuurt. Hij zit in mijn klas, duhh, hij zoekt natuurlijk gewoon wat aansluiting. Met dat ik dit denk klik ik op 'accepteren' en kan direct de rest van zijn profiel zien. Hij is 19 jaar zie ik en woont in Santa Monica zie ik staan. IS DAT GEEN AMERIKA?! Hoe super vet! Daarom zegt hij natuurlijk niks, hij verstaat geen Nederlands. Snel pak ik mijn telefoon erbij en stuur een whatsapp naar Aya.

Jula: 'Joo, je raadt nooit waar ik achter ben gekomen!'

Aya: 'Nou, ik denk van niet, dus brand los'

Jula: 'Die nieuwe jongen in onze klas, Ayden, heeft mij een vriendenverzoek op Facebook verstuurt.''Die heb ik dus geaccepteerd en ik zie nu staan dat hij in Santa Monica woont.'

Aya: 'OH MY MEEN JE DAT?'

Jula: ' YESS, maar nu komt het dus.'

Aya: '??'

Jula: 'Hij zegt ja helemaal niks op school. Oké hij is ook niet aanwezig geweest de laatste 2 dagen, maar hij verstaat waarschijnlijk gewoon geen Nederlands!'

Aya: ' Oh wauw, jij bent geweldig'

Jula: 'I know' 

Aya: 'Als hij morgen op school is dan vragen we het hem gewoon oké?'

Jula: 'Ja doen we, zie je morgen chick!'

Aya: 'haha bye'

Oh man ik ben geniaal, ik weet gewoon zeker dat ik straks vrienden met hem kan worden en hoe gaaf ik het om een Amerikaanse vriend te hebben.

Inmiddels zie ik op de klok dat het bijna half 8 is, mijn ouders gaan er nog steeds vanuit dat iedereen om 20 uur beneden zit voor drinken met een koekje. Erg suf, maar ook wel weer gezellig. Als ik snel ben kan ik nog douchen voor die tijd.

---

Snel trek ik mijn fiets uit de schuur, natuurlijk heb ik de tijd weer verkeerd ingeschat en dat maakt dat ik nu bijna 4 minuten achter op mijn tijdschema loop. Maandagen blijven gewoon de moeilijkste dagen van de week. Met een noodvaart fiets ik naar de Jumbo waar Aya hopelijk nog staat te wachten. Vanuit de verte zie ik Aya nog staan en trap nog even wat extra door. 'Sorry begin ik meteen, de tijd vliegt ook voorbij 's ochtends' Als Aya zegt dat ze er zelf ook nog maar net is neemt mijn schuldgevoel af en fietsen we door naar school. 

'Zeg Aya', begin ik, 'Hoe gaan we het aanpakken vandaag bij Ayden?' 

'Om te beginnen,' zegt Aya, 'laten we eerst is kijken of hij überhaupt wel naar school komt.' 

'Oké, dat is een goeie, maar we moeten wel een plan hebben lijkt mij?'

'Ehm, gewoon naar hem toelopen en jezelf voorstellen in het Engels of zo en vragen hoe hij het vind in Nederland?'

'Goed plan, zou ik dan maar tegen hem gaan praten, jou Engels is nogal dramatisch' Zeg ik tegen Aya.

'Wat jij wil,' grinnikt Aya,  'ik vind het maar een raar figuur, dus pak je kans.' 

Inmiddels zijn we bij school aangekomen en parkeren onze fiets in de stalling. Ik heb geen idee hoe Ayden naar school toe komt, als hij komt, dus lopen we maar meteen naar binnen. We wisselen onze boeken en lopen naar de eerste les van de dag. In de les aangekomen is Ayden nog nergens te bekennen. Ook het tweede en derde uur zien we Ayden nergens. Aan de ene kant vind ik het best wel jammer, daar gaat het hele plan. De bel gaat en we hebben pauze. Aya en ik zoeken een plek in de kantine en eten wat. Ondertussen praten we over van alles en vanuit mijn ooghoeken zie ik ineens een knappe gebruinde jongen lopen. 'KIJK' Roep ik net iets te hard en spring van mijn stoel. Aya trekt mij weer naar beneden op de stoel en ik zie dat een aantal leerlingen mij vreemd aankijken. 'Ik zag Ayden' sis ik tegen Aya. 'Nou top meid, grijp je kans, wel iets minder overdreven dan net graag.' lacht Aya. 'Komt goed, zie je zo bij de volgende les.' 

Ik sprint de kantine uit in de richting waar ik Ayden zag lopen. Al snel vind ik hem tussen de kluisjes aangeleund met zijn telefoon bezig. 

'Hey Aiden' begin ik. 

Ik zie dat Aiden niet op kijkt en loop wat dichter naar hem toe. 

'Hey Aiden' Zeg ik nu wat harder. 

Aiden kijkt op van zijn telefoon en kijkt mij aan met dezelfde rare blik als waarmee hij de klas binnen kwam. 'Uhu' komt er uit zijn mond. 

'Well uhh, do you speak Dutch?'

Oh wauw Jula, was dat echt het beste wat je kon bedenken om te zeggen. Ik zie Ayden naar mij kijken en wacht op een antwoord. Ik zie dat hij zijn mond open doet en op dat moment gaat de bel, waardoor ik niet hoor wat hij zegt. 

'Ehm, sorry. Do you walk with me to the class?'

Aiden stopt zijn telefoon in zijn broekzak en pakt mij bij de schouders vast. 

Ik schrik en kijk Aiden verschrikt aan. Wat is hij van plan?