Dreamt Love || Park Jimin | Completed ||

Chapter 9

"Why what's wrong?" tanong niya. Ewan ko din kung bakit ako nagre-react aki na nga ganito.

"Ah, sorry, over-reacting, what I mean is that, bakit sa Harvard?" tanong ko

"Sabi kasi ni mom, ayaw ko nga pero ayoko lang masaktan siya" sagot niya.

"Eh, ako hinayaan mong masaktan" I whisper to myself.

"I mean, of course, malulungkot din ako kung aalis ka na malulungkot din si Hee Young..." I said these words directly to him.

"Si Hee Young? why?"

"Ah, no nevermind , sorry, so mauna na ako Jimin"

-"Sige, ingat ka"

.......

"Harvard, bakit sa Harvard pa? pwede naman dito nalang sa Pilipinas, diba its more fun in the philippines? o baka pangarap niya lang talaga doon, pero kaya niya akong iwan? No, no, no, oo naman kaya niya akong iwan, eh friends lang kami at hindi na magiging mas pa sa friends" mga gumugulo sa aking utak.

Papunta na ako sa room at nakita ko si Hee Young na kumakaway sa akin. Linapitan ko siya.

"oh, Tori, Hi pwede ba tayong mag-usap?" tanong niya.

"sure about what?"

-"about college?"

"okay, so what?"

-"Actually sorry Tori, but maybe ito na siguro ang last na pagkikita natin, I mean this remaining school days. Eh sa Harvard ako mag co-college"

"Harvard?!, Buwesit na eskwelahan! Bakit ba? Anong meron niyan?" Galit na galit na sabi ko at tila napanganga si Hee Young.

-"Sorry talaga pero gusto ni mommy eh, pilit ko mang tanggihan, pero settled na kasi ang lahat." paliwanag ni Hee Young.

"Okay" isang simpleng 'okay' ang sinagot ko then I walked out, yes she deserves this, and I deserve the pain.

Ang bigat na ng mga luha na nakatago sa aking mga mata kahit na gustong-gusto na nitong lumabas.

......

"Tori!Kang Tori! Tori" sigaw ni Mrs. Choi sa akin.

"Ah,, sorry Mrs. Choi,, pardon please?" dalidali kong inayos ang sarili ko.

"alam mo, napapansin ko ang mga kakaibang ikinilos mo, mat problema ba?" tanong ni Mrs. Choi.

"Ah, wala naman po, sorry" palusot ko. Tanga mo Tori, sineryoso mo ang pagibig!

......

"Tori, would you mind to join us here?" pangiimbita ni Jiyoo sa akin para kumain ng lunch kasama sina Eunha at Yoonnie.

"Ah, sorry gusto ko muanag mapagisa" matamlay na sagot ko.

"We understand Tori, remember, nandito lang kami" paala ni Yoonnie.

Hindi mawala aking isipan ang mga maaring mangyari. Para na akong baliw dito. Pero, napahinto ako sa pag-iisip nang umupo si Jimin sa tabi ko na napakadikit, ngayon ko lang na realized ulit na seatmate nga pala kami ngunit hindi ko siya pinansin.

"What?" sabi ko, all this time, my heart is pounding, so hard, so fast, ang lapit ng mga mukha namin. Wala siyang sinabi ngunit itinuro niya ang mukha ko.

"What?! Magsalita ka nga" makulit na sabi ko. Yes, I admitt it, nandun parin ang kilid ngunit mas nangingibabaw ang sakit.

"I said wha-" pinutol niya ang makulit na tanong ko and he wiped my face with his hands. And now, I found out, ang tanga ko na nga, madumi pa ang mukha ko! Nkakahiya! Isang buwesit na dumi ang nagpapasaya sakin.

"Salama-" again, I didn't finished those words, bigla kasi siyang umalis na with matching wink. Umalis na siya sa harap ko, nasa likuran ko naman ang mga nakakaasar na mga kaibigan ko!

"Kitang-kita ko 'yun ha" pang-aasar ni Jiyoo habang gumagawa sa kidhat ni Jimin.

"Alam mo, nandunpa rin" sabi ni Eunha

"Ang alin" tanong k naman.

"Na mahal mo pa siya" dugtong pa ni Yoonnie.

"Aah, basta, ayoko na, gusto ko pa pero nasasaktan pero kakayanin" sabi ko.

"Gulo mo din ano?" biro pa ni Jiyoo.

~To Be Continued