I miss you. I fucking miss you. I don't know why. Just damn. Naiinis ako. Wala ba akong ibang ginagawa sa buhay? The whole day I just keep waiting sa text or PM sa kahit saan. Na kahit na saglit lang, ang saya ko na. Yung feeling na whenever my phone beeps tapos pangalan mo yung mag aappear ang saya ko na. Pero seems like di mo nahahalata. Seems like I was only the one who's excited sa tuwing magkausap tayo. Seems like I was only the one na ngiting ngiti pag kausap ka. I want to make myself atleast more productive para atleast kahit late na. Kahit saglit lang o kaya kahit wala kang text I wouldn't mind. Kasalanan ko ba dahil sinanay ko ang sarili kong lagi kang kausap? Kasalanan ko bang sinanay ko masyado ang sarili ko? Ewan ba. Pero yung kahit late lang ako ng 2 minutes pagrereply ko sayo naiinis na ako sa sarili ko. Hays. Wala naman akong magagawa diba? I'm just nothing I guess. Di ako pwede magdemand ng time mo. You had other things to do. Dapat masanay lang ako sa kung anong kaya mong ibigay. Sa kung available na time mo. Dapat masanay ako. Wala naman akong ibang option kundi maghintay eh pero sana malaman mo na namimiss na kita. Namimiss na kitang kausapin. Kahit walang kwenta mga topic natin ays lang makausap lang kita. Miss na miss na kita pero nvm nalang. Iloveyou.
