GAME NIGHT

13. Emma's 2nd round

Εγώ. Πάμε πάλι από την αρχή(Εμμα)

Η Εμμα ρίχνει τα ζάρια. Έμεναν 11 βαθμοί για να ολοκληρωθεί το παιχνίδι. Ο αριθμός της είναι το 2.
Προχωράει το πιόνι της 2 βήματα. Σηκώνει μια κάρτα ήρεμη.

______________________________________

Καλως ηρθατε στον δεύτερο γύρο..... Ο δεύτερος γύρος θα έχει πιο δύσκολες δοκιμασίες με μικρότερα βραβεία. Εμμα η δοκιμασία σου είναι να:
Κατέβεις κάτω στο υπόγειο, εκεί που βρίσκεται το πτώμα της Τζένιφερ. Θέλω να μπεις εκεί μέσα και να κλείσεις την πόρτα πίσω σου. Ότι και να γίνει εκεί μέσα πρέπει να παραμείνεις απολύτως ακίνητη μέχρι να τελειώσει. Αυτό που θα συμβεί εκεί μέσα δεν θα σου κάνει τίποτα εφόσον είσαι ακίνητη . Αν τα καταφέρεις η πόρτα ανοίγει και είσαι ελεύθερη. Αν όχι.......
______________________________________

Τζαστιν: Τα θελες και τα πάθες

Εμμα: Ααα μπα μιλάει και ο χεστης της παρέας που όλο λυποθυμαει?

Τζαστιν: Δεν μας έφερα εγώ τουλάχιστον εδώ μέσα! Εσύ ήθελες να μπούμε σε αυτό το σπίτι και τώρα θα πεθάνουμε όλοι επειδή εσύ ήθελες να κάνεις την πλακίτσα σου!

Εμμα: Έβγαλες και γλώσσα Τζαστιν?

Τζαστιν: ΝΑΙ ΈΒΓΑΛΑ! ΤΙ ΖΌΡΙ ΤΡΑΒΆΣ?

Εμμα: καλά δε θα κάτσω να ασχοληθώ μαζί σου ενώ κινδυνεύουν οι ζωές μας.

Τζαστιν: Εσύ φταις που κινδυνεύουν.

Χαρι: Λοιπόν..... βγάλτε ΚΑΙ ΟΙ 2 ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΌ ΜΗΝ ΣΑΣ ΠΆΡΩ ΤΙΣ ΓΛΏΣΣΕΣ, ΤΙΣ ΚΌΨΩ, ΣΑΣ ΤΙΣ ΔΏΣΩ ΝΑ ΤΙΣ ΦΆΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΆ ΣΑΣ ΤΙΣ ΒΓΆΛΩ ΑΠ ΤΗΝ ΜΎΤΗ!!!!!

Εμμ: Ντάξει ρεε πως κάνεις έτσι? Μπαααααα.

Η Εμμα έφυγε από τον χώρο του σαλονιού και κατευθύνθηκε προς το υπόγειο.

Emma's POV

Κατεβαίνω αργά αργά τις σκάλες προς το υπόγειο. Δεν φοβάμαι. Ήθελα να τους το αποδείξω από την αρχή που μπήκαμε εδώ μέσα. Βλέπω προς το βάθος την πόρτα του υπόγειου. Η μύτη μου πιάνει μια μυρωδιά. Μια άσχημη μυρωδιά. Μπαίνω μέσα στο υπόγειο. Το φως είναι κλειστό. Μπαίνω μέσα και η πόρτα κλείνει απότομα. Δεν πρόλαβα καν να την κλείσω. Το φως ανοίγει. Μπορώ να αντίκρισω στο βάθος το άψυχο σώμα της Τζένιφερ. Μάλλον αυτό μύριζε έτσι. Μένω ακίνητη όπως έλεγε η κάρτα. Για ένα λεπτό το δωμάτιο ήταν απόλυτα ήσυχο. Ξαφνικά ακούω ένα τρίξιμο. Ακουγόταν σαν κούνια. Δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω μου όμως να δω. Έπρεπε να μείνω ακίνητη. Τα φώτα κλείνουν. Μετά από 2 δευτερόλεπτα ξανά ανοίγουν. Το πτώμα της Τζένιφερ είχε εξαφανιστεί πλέον. Είχα αρχίσει να τρομάζω λίγο. Νιώθω ενα χέρι να ακουμπάει τα μαλλιά μου. Τα φώτα κλείνουν. Ξανά ανοίγουν. Το χέρι αυτό εξαφανίστηκε. Όμως εμφανίστηκε το πτώμα της Τζένιφερ και όχι μόνο. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι με αίματα να στάζουν. Αρχίζω να φρικάρω αλλά παραμένω ακίνητη.