İçim Kararır Ya Zamanla

Kaç Çikolata Yemeliyim?

Daha kaç kişiyi kaybetmeliyim?
Kaç arkadaş, kaç yâr daha yedirmeliyim bu şehre?
Daha kaç kişiden vazgeçmeliyim?
Kaç kez daha veda etmeliyim?
Kaç kez yenilmeli, gizlice ağlamalıyım?
Kaç sinir krizini daha 'burada olmaz' diyerek ertelemeliyim, etime tırnağımı geçirerek?
Kaç kez üzüntüden titrememi bastırmak için bacağımı sallamalı, dişlerimi sıkmalıyım?
Kaç kez kalbim yokmuşçasına kendimi kırmalıyım, başkalarının mutluluğu için?
Kaç kez daha içime atmalıyım duygularımı?
Kaç kez daha uykusuz kalmalıyım, daha kendimi toparlayamazken başkasına teselli vermek için?
Kaç kez daha içim parçalanırken, gülümsemek zorundayım?
Kaç kez daha geride bırakılmalıyım?
Kaç kez daha küçümsenmeliyim?
Kaç kez daha bir şeyim yokmuş gibi davranmalıyım?
Kaç şarkı listesini sil baştan düzenlemeliyim?
Kaç kulaklık daha bozmalıyım?
Kaç kitap okumalıyım?
Kaç kez sıfırdan başlamalıyım?
Kaç kişiye daha değer vermeliyim bırakıp gideceği hâlde?
Gözlerimin numarası ne kadar yükselmeli?
Kaç saat daha uyumalıyım?
Kaç kilo vermeliyim?
Kaç tane yeni insanla tanışmalıyım daha?
Kaç kez taşınmalıyım?
Kaç mesaj atmalıyım değmeyecek insanlara?
Kaç saat daha mesaj beklemeliyim?
Kaç gün ağlamalıyım, kaç ay beklemeliyim?
Kaç şarkı bestelemeli, kaç şiir yazmalıyım?
Kaç defter bitirmeli, kaç tükenmez kalemi daha tüketmeliyim?
Kaç kez unutmalıyım yapılan hataları?
Kaç çikolata yemeliyim,

Biraz mutluluk için?..

Kolay mutlu oluyorum ama mutsuzluğum kolay geçmiyor.

Pozitif düşüncelerimin değişmesi için iki saniye yeterken depresif moddan çıkmam günler sürüyor.

Kolay güveniyorum belki ama bu sizin güvenimi kırmak zorunda olduğunuzu göstermez. Kırıldığında da zor tamir olur. Olmaz demiyorum ama uğraş gerektirir.

Sorun şu ki kimse uğraşmaz tamir etmeye veya güvenimi kazanmaya çünkü kimse beni büyük bir kayıp olarak görmez. Kimse kırıldığımda tekrar mutlu olmam için uğraşmaz.

Bir gün beni kırarsanız bir yerlerde, boşverin ve yola devam edin. Böylelikle sizi daha kolay tanımış olurum.

Zaten yola devam etmeyen çok az kişi tanıdım. Onları tanıdığım için şanslıyım.

Yazdıklarımı hala okuyan varsa ve attığım saatte okuyorsanız  (00:42) sizin de bir sıkıntınız var demektir.

Belki sadece oturuyorsunuz.
Belki bir şeyler eksik geliyor.
Belki dile getiremediğiniz düşünceleriniz var.
Belki dökemediğiniz bir göz yaşı var gündüz vaktinden kalan, geceye sakladığınız.
Belki sadece mutlu olabileceğiniz hayaller kuruyorsunuz.

Kim bilebilir?

Eğer bu yazıyı sabah gördüyseniz, okumadan geçebilirsiniz. Bu bölümde güneşe yer yok. Buradaki hisler gece, düşünceler düğüm.

Son bir şey daha var. Eğer önceki bölümleri hatırlayan varsa (ki yok),

"Kitabın isminin değişmesi için kaç bölüm daha yazmalıyım?"