Kailan nga ba natin masasabi na buo ang ating pagkatao? Kapag tayo'y isinilang na dito sa mundong punung-puno ng hiwaga? O kapag tayo'y lumaki at nagkaisip na? O di kaya naman kapag tayo'y natuto ng umibig? Kung ako ang tatanungin palagay ko wala sa mga yan, masasabi kong buo na ang ating pagkatao kapag tayo'y marami ng karanasan sa BUHAY, karanasang punung-puno ng hiwaga, bakit? dahil dito tayo nahuhubog, kung hanggang saan ang ating kakayahan at dito rin natin nakikilala kung sino at ano tayo at kung ano ang ating tungkulin na dapat gampanan...
