Maceralı Aşk

Benim Kahramanım

Gencler baya gecikdi bolum bu ara 3 hikayeye yetismek cok zor oluyor. İsterseniz onlari da okuyabilirsiniz. Onlarin adlari "Öğretmen Öğrenci Aşkı" ve "Zombie". Klavyede bazi harfleri cikarmak zor ve zaman alici beni affedin. Pc ye gecmeye calisicam.

          HELGA THORNE

   Louis kafayi yemisti hatta baya icmis. Ustume atladi. Bana bagirdi "Sana zarar vereyim mi kucuk hanim?" dedi. "Hayir Lou ne istersen yaparim nolur birak beni!" diye yalvardim. "Bunu istiyorum hadi yap!" dedi. "Bu haric lutfen ben bakireyim yapma bunu bana!" dedim aglayarak. "Ben de bakirim bebegim ama ikimiz de haddimizi astik birbirimizin oldugumuzu unuttuk bak sadece seni suclamiyorum ben de sucluyum askim hadi geliyoruuum hazirlan" dedi gulerek. Suan hayatimda hic korkmadigim kadar korktum. "Dur bi dakika" dedim. Oyalamak icin. "Noldu?" dedi. Ne diyebilirdim ki suan "Cisim geldi" dedim. "Bosver cisi" dedi. "Ama cisim gelirse ilk deneyimimi boyle hatirlamak istemem" dedim. Suan olabildigince normal davraniyordum. "İyi hadi git ve cabuk ol" dedi. Tuvalete kostum bu is ne kadar gecikirse o kadar iyiydi hatta Robert merak edip beni bulabilirdi. Wc de oyalandim Hadii ama amma da beklettin diye sesleniyordu. Suan cirilciplaktim. Bornoz giydim. Kucuk kapiyi actim asagi atlamak istedim. Sanirim yuksekti baya. Ya olcektim ya olcektim. Olmek pahasina da olsa atladim. Dusunce ayagim acidi biraz ama hemen toparlandim. Bu halde Robert'in yanina gidemezdim. Kosarak eve dogru gittim. Robert beni ariyordu "Nerdesin" dedi. "İyi degilim eve geldim hemen gel Rob" dedim. "Tamam" dedi. Hemen hasta konumuna koydum kendimi uzerime pijama giyindim basima bez tamam simdi iyiyim. Kapi caldi."Anahtar paspastaa" diye bagirdim. Kapiyi acti ve giren kisi Rob degil Louis'ti kacmaya basladim. "Helga dur dur bisey yapmicam!" dedi. Durdum cunku o yalan soylemezdi. Mukemmeldi ama degildi iste simdi tamamen sogudum ondan. "Ne var senin yuzunu bile gormek istemiyorum!" dedim. "Helga cok sarhostum o sirada ne yaptigimi bilmiyordum nolur affet" dedi. "Neden?" dedim. "O kadar sarhostum ki sana bakirim demisim o derece kafa gidikti nolur affet!" dedi. "İki saat gecmedi simdi sarhos olmadigin ne malum" dedim. Ya biraktigi isin devami icin geldiyse cunku bu ara cok degismisti. "Hap ictim nolur affet nolur ben boyle degilim" dedi. "Siktir git bunu once dusunecektin Lou cok hata yaptin hadi git bir daha yuzume bakma kendimi kotu hissediyorum" dedim atarli bir sekilde. "Goreceksin affedecen beni" dedi ve cikti gitti. Kufur ederken iceri Rob girdi. Kalbim hizlandi ve basim donmeye basladi. Kendimi yere serdim. Uyandigimda yatakta basumuca Rob'u gordum. "Ah iyi misin Hel?" dedi. "Bugun cok yorucu gecti Rob dayanamadim" dedim. "Ben gideyim mi?" dedi. "Sen bilirsin" dedim ama gitmesini istemedim. O da gitmek istemiyordu belliydi gozlerinden. "Bilmem yani iyiysen giderim ama en ufak bir sorunun varsa kalirim" dedi iste simdi emin oldum istemediginden. İstiyomus gibi gorunmemek icin "Ben iyiyim ama sen kalmak istersen kal sorun degil" dedim. İkimiz de topu birbirimize atiyorduk. O bana ben ona... "Peki o zaman gideyim bari" dedi. Hayir izin veremezdim hemen bir seyler yapmaliydim. Bayilma numarasi yaptim. "Sen iyi degilsin ve ben gitmeyecegim" demesi beni huzura eristirdi. Guvende hissediyordum kendimi, o yanimdayken bana bir sey olmaz gibilerinden bir seydi bu. Guvenmek ne kolaydi yitirmek de kolay asil zor olan yitirdikten sonra yeniden guvenmek iste. Bundan sonra Louis'e guvenemezdim. Rob beni kollarina aldi yanima uzandi ve saclarimi oksamaya basladi ve ben de mayismaya basladim. Uyumak istemedim hem de hic. "Seni seviyorum" dedi. Tam umutlanmisken "Canim arkadasim" dedi. Lanet okuyarak uykuya daldim. Uyandigimda onun gogsunun uzerinde yatiyordum. Opmek istedim ama yapamazdim. "Rob kalk hadi okula gitmemiz gerek! Hey Rob hadii!" diye bagirdim. Uykulu ve tatli bir sesle-uykule ses her erkege yakisirdi ama.Rob'a baska olmus- "Hel 5 dakika daha" dedi. Kirmadim kiramazdim da. "5 dakika sadece ama" dedim. O arada ustumu giyindim ve banyoya gittim. Aman Tanrim! hortlaga donmusum. Dun baya yorgundum basima gelmeyen kalmadi. Tamamen hazirlanip Rob'un yanina gittim. "Hadi ama 5 dakikan doldu ve ben hazirim gitmemiz gerek!" dedim. Zorla da olsa uyandi ve banyoya gitti. O da hazirlandi. Yanima geldiginde sabahki Rob'dan eser yoktu. "Hadi cikalim" dedi. Ama ben ziril ziril actim. "Kahvalti?" dedim. "Ah ben pek sevmem ama sen yap istersen ama geciktik diyen sensin okulda atistiralim" dedi. Kahvalti sevmemek mi ha? En sevdigim seylerdendir. Hele Pazar kahvaltisi en guzeldir. Onayladim ve arabaya bindik. Muzik acip yol boyunca sarki soyleyerek geldik. Ama birazdan yemezsem olebilirdim. Binalarimiz farkliydi ve onunla İsletme binasinin onunde ayrildik. İceri girdi ben de karsi binaya girdim. Hemen kantinden bir seyler aldim ve hunharca yedim. Ders saatiydi. Anfiye girdigimde Louis yanima oturdu ve ben o oturdukca yana kaydim en son kayacak yer olmadigini anladim ve "Ne istiyosun benden hah!" dedim. "Bari arkadas kalalim nolur sana ihtiyacim var" dedi. "İyi sus o zaman simdi" dedim. Arkadas olmak bile sinirimi bozup o gecenin aklima gelmesini sagliyordu ama suan susmazsak hoca kizabilirdi. Ders bitince Rob'la bulustuk ona durumun azcik da olsa gercegini anlattim. Onun fikrine gore "Salla ya seni uzmek istiyor" ama bence bu fikir degil kiskanclikti. Suan egom tavandaydi ve indirmezsem tabana rezil olacaktim. "Fikrin icin sagol ama ben herkesin 2. sansi hakkettigini dusunuyorum. Ona arkadas olarak hic o sansi vermedim" dedim. "Sen bilirsin canim" dedi. Tabikide sans vermicektim bu da inanip kiskaniyor. Yerim ama ya kiskanmak birisine ancak bu kadar yakisir. Uzaklarda catisma sesi geliyordu beraber kostuk. Louis yerde kanlar icinde yatmaktaydi. İcim acidi onca gecmis olmasina ragmen. Ve Robert Louisi kucagina aldi kosuyorduk. Arabaya bindik Rob deli gibi kullaniyordu. Hastaneye geldigimizde doktorlar 5 dakika daha gecikse olebilirdi dediler. O an Robert'in melek gibi birisi oldugunu fark ettim. O filmlerdeki iyi kahramanlardandi. O gercek bir kahramandi. Benim kahramanim...