The Peculiar's Tale (°ﾛ°٥)ON HOLD

➕ uno ➕

capítulo uno
Que esta pasando?

❇

⭐ Nicolette Maria ⭐

Weird things continue to happen the moment I turned seventeen years old last week.

Hindi ko alam kung nababaliw na ba ako o sadyang totoo talaga ang mga nakikita ko. Maaari ring namang masyado na akong napapaniwala sa mga Fairytales.

When I was a child, my mother used to tell me different kind of stories. What's the genre?

Of course, it's none other than Fantasy.

For your information, I even have the word Fantasy in my name.

Nicolette Fantasia Maria Gregor.

I'm a full blooded Spaniard but I grew up in the Philippines. Nakapunta na lang ako sa Spain simula noong magki-kinse na ako.

“La Señora viene!”

Dahil sa sigaw ni Criada Patrica, mas lalong nataranta ang mga tauhan namin. Habang ako ay prenteng nakaupo sa sulok habang nakabaon ang aking atensyon sa librong natagpuan ko sa lumang bibilioteca ng bahay na ito.

“Se-señora! Your mother is coming, por favor sigame.” Sumunod na lang ako kay Criada Patricia. Wala naman akong mapapala kung magpupumigil pa ako o di kaya ay tatakas.

I noticed that she's stuttering. Ano na naman kaya ang dahilan kung bakit siya nauutal?

Medyo nahirapan akong maglakad dahil buhat buhat ko pa ang napakabigat kong  vestir. Hay nako. Bakit ba kasi ang tema ng lugar na ito ay makaluma? Kung tutuusin ay mas gugustuhin ko pa kung puro fantasía ang tema ng bahay na ito.

Mas matutuwa pa ako.

Napailing-iling na lang ako sa mga kalokohang naiisip ko. Mapapaluhod pa ako sa bilao puno ng munggo kung nakarating pa ito kay mamá.

“Hay algo mal señora?”

Napatigil naman ako sa paglalakad ng bigla akong tanongin ni Criada Patricia. I gently smile at her and she returned the smile. Nagpatuloy na lang kami sa paglalakad.

I swiftly picked up my golden dress habang bumababa ako ng hagdan.

Grabe naman kasi ang laki nitong palacio ng aking abuelo. Samantalang kaming tatlo lang naman ang nakatira rito kung ibawas ang mga tauhan namin.

I silently sigh.

“At last, hello my beautiful daughter!” Nakita ko naman ang nagniningning na ngiti ni mamá. Mabuti pa si mamá hindi gaanong iniintindi ang español kung kami ay magsalita. Pero kung nasa paligid si abuelo, hindi mo aakalain lumaki rin siya sa Pilipinas.

Pagkarating ko sa ibaba agad niya akong niyakap. My goodness, parang ngayon na lang yata kami nagkita.

Naging malimit kasi ang oras namin sa isa't isa simula ng lumipat kami rito galing Pilipinas. She's have been busy with work lately while me is busy being fed up with school works.