Tea Time - Larry Fanfiction [Dutch]

Hoofdstuk 22

[A/N] Twee hoofdstukken op 1 dag omg. 

Wil er iemand in onze fanfiction komen? We zoeken een girl best friend voor Louis namenlijk en het leek ons wel leuk om 1 van jullie te gebruiken!

Als jij Louis girl best friend wil zijn moet je even in de reacties je naam, uiterlijk en persoonlijkheid zetten. We laten binnenkort dan wel weten wie het geworden is :D

xx Robin 

Harry pov.

Hand in hand lopen ik en Louis het café uit. Wat Zayn tegen me vertelde blijft echt aan me knagen. Ik het ook aan Louis verteld, maar hij zei dat ik me er echt geen zorgen over hoefde te maken. Makkelijk gezegd. "Starbucks!" roept Louis vrolijk en wijst naar het grote witte gebouw. Ik rol met mijn ogen en trek mijn portemonnee tevoorschijn. "Ga maar halen" mompel ik geef hem 10 pond. "Wil jij niks?" vraagt hij en ik schud mijn hoofd. Als een jongetje van 5 rent hij de Starbucks binnen, en ik besluit maar even op een bankje te gaan zitten.

"Ben ik weer!" roept hij vrolijk en gaat op mijn schoot zitten. Ik schrik op uit mijn gedachten en neem het wisselgeld van hem aan. "Waar dacht je aan" vraagt hij terwijl hij langzaam zijn frappachino opdrinkt. "Waar heeft Zayn je mee geholpen?" vraag ik voorzichtig. Louis gaat van mijn schoot af en kreunt geërgerd. "Kom op Harry, dit weer?" zegt hij en gooit zijn hoofd in zijn nek. "Ja dit weer" mompel ik. "Het is niks, hou er gewoon over op" "Het is wel iets Louis. Je kan me toch gewoon alles vertellen?" zeg ik en pak zijn hand vast. Boos trekt hij zijn hand los en kijkt in mijn ogen. "Het zijn jou zaken niet Harry" "Het zijn mijn zaken wel Louis. Je bent mijn vriendje, je hoort me alles te vertellen" "Nou dit toevallig niet. Het zijn mijn zaken en jij hoeft er niet met je neus boven op te zitten" zegt hij fel en staat op. "Waar ga je heen?" vraag ik en frons mijn wenkbrauwen. "Naar huis. Kom je mee of wat" "Niet voordat je zegt wat er aan de hand is" zeg ik en sta ook op. Even lijkt er of hij er over na denkt, maar dan staan die prachtige blauwe ogen me weer onwijs kwaad aan te kijken. "Zoek het dan maar uit" sist hij en pakt de autosleutels van me af. Als hij wegloopt vind hij het echt even nodig om met zijn schouder tegen die van mij aan te beuken. Ik rol met mijn ogen en plof op het bankje neer.

"Wat een gezellige plek om je vrijdag avond door te brengen" hoor ik een zware stem achter me. Ik draai mijn hoofd om Zayn met een enorme grijns achter me te zien staan. "Wat doe jij hier" zeg ik en zucht diep. "Was net onderweg naar huis eigenlijk. Had een gezellige avond in de kroeg en.. ach wat boeit jou dat eigenlijk. Heb je er problemen mee als ik bij je kom zitten?" vraagt hij. Dit is een enorm andere Zayn dan de Zayn die ik heb leren kennen. Hij doet ineens heel aardig en lief, wat me een beetje bang maakt. "Uh nee.. nee Tuurlijk niet" zeg ik en schuif een beetje op. Hij ploft naast me en glimlacht. "Dus. Hoe gaat het tussen jou en Louis?" vraagt hij en glimlacht naar me. Ik kijk in zijn donkerbruine ogen. "Wel goed denk ik." "Denk je?" "We hadden net ruzie." Zayn gniffelt zachtjes en kijkt recht voor zich uit. Mijn ogen richten zich heel de tijd op zijn gezicht. Hij is mysterieus, wat hem enorm aantrekkelijk maakt. Niet zo over je vriendjes ex denken Harry, Jezus. "Wat bedoelde je gisteren bij Tea Time?" vraag ik voorzichtig. Zayn fronst zijn wenkbrauwen en schud zijn hoofd. "Wat bedoel je?" Ik haal diep adem en kijk naar hem. Louis zal het niet leuk vinden dat ik dit aan hem vraag, maar ik moet het weten. "Wat bedoelde je met 'Ik heb Louis geholpen?' "

Louis pov

Boos gooi ik mijn huis sleutels in het kastje. Waar bemoeit Harry zich mee? Hij hoeft toch niet heel mijn verleden te weten? Ik mag toch ook wel mijn eigen geheimen hebben? Ik loop de slaapkamer in en pak mijn telefoon van de lader. Ik toets Liams nummer in, en na een paar keer overgaan neemt hij op. Ik en Liam zijn de afgelopen dagen heel close geworden, en ik vind het fijn om eindelijk eens een echte vriend te hebben. "Met Liam" "Met Louis. Kan ik vanavond naar jou? Heb weer mot met Harry" mompel ik. "Tuurlijk Lou. Sophia is net weg, dus de dvd speler staat nog aan." "Oke, zie je over een half uurtje" zeg ik en verbreek de verbinding. Ik loop naar de huiskamer en sms ondertussen Harry.

Aan Harry

Ben bij Liam, blijf maar niet wakker voor me.

Harry pov.

Ik rol met mijn ogen als ik Louis smsje lees. Zayn fronst zijn wenkbrauwen en neemt een slok van zijn chocolademelk. We zitten in een klein cafeetje langs de rivier. "Hoezo heb je Louis geholpen dan?" vraag ik voorzichtig en sla mijn handen om mijn kop thee heen. Hij grinnikt en kijkt naar zijn handen. "Ik leerde Louis 5 jaar geleden kennen. We zaten samen op school en waren vanaf het begin al heel close. Louis kwam altijd bij mij thuis. Dan speelde we stomme spelletjes, of keken we gewoon tv. Maar elke keer als ik naar hem wilde, kon het niet. Louis vertelde me altijd dat hij het niet kon uitleggen, maar dat hij echt niet naar huis kon" Ik frons mijn wenkbrauwen en neem een slok van mijn thee. Zayn kijkt me even onderzoekend aan, en begint dan weer verder te vertellen. "Op een dag nodigde zijn moeder mij en mijn ouders ons uit om te komen eten. Louis was heel de avond al zenuwachtig, wat ik toen niet snapte. We gingen naar zijn huis toe, en toen werd eigenlijk alles duidelijk" "Werd wat duidelijk?" vraag ik nieuwsgierig. Zayn grinnikt en neemt nog een slok van zijn chocomelk. "Niet zo nieuwsgierig Styles, laat mij het verhaal maar gewoon vertellen." Ik knik en Zayn gaat verder. "Het was gewoon een gezellige avond. Onze ouders dronken wijn, hadden het gezellig. Maar Louis bleef zenuwachtig en bleef zijn ouders angstig aanstaren. Mijn moeder en ik hadden toen al door moeten hebben dat er iets mis was, maar we zagen het niet" Hij is even stil en kijkt om zich heen. Ik frons mijn wenkbrauwen en doe hetzelfde. Zayn schiet weer in de lach en schud zijn hoofd. "Toen Louis eindelijk een beetje ontspande, vroeg mijn moeder hoe hij aan die blauwe plekken op zijn arm kwam. Louis hoofd werd rood en hij keek naar zijn vader, die zachtjes zijn hoofd schudde. Louis zei dat hij was gevallen, wat mijn moeder niet geloofde. Ze ging er niet verder op in." Ik knik en kijk naar Zayn. Hoe hij zo over Louis praat bewijst dat hij erg veel van hem heeft gehouden. Een schuldgevoel bekruipt me, maar ik besluit er niks over te zeggen. "Toen aan het einde van de avond vroeg Louis moeder of hij de borden op wilde ruimen. Louis stapelde alle borden op, maar liet er perongelijk eentje vallen. Het bord brak en zijn vader werd wild." "Wild?" vraag ik geschrokken. Zayn knikt en slaat zijn ogen neer. "Het was verschrikkelijk. Hij pakte Louis bij zijn kraag vast en duwde hem ruw tegen de muur. Hij begon vuile dingen te schreeuwen, en Louis begon te huilen. Zijn moeder deed niets. Ze zat daar alleen maar terwijl Louis klappen kreeg van zijn vader. Toen zijn vader klaar was werd hij op de grond gegooid en rende zijn vader de trap op. Zijn moeder ging hem achterna, en wij bleven verbaasd en geschrokken achter." Vol ongeloof kijk ik Zayn aan. "Je maakt een grapje" zeg ik ongelovig, en Zayn schud zijn hoofd. "Helaas niet. Mijn moeder en ik belde meteen een ambulance, en de kinderbescherming haalde Louis bij zijn ouders weg. Hij trok bij ons in, en mijn moeder heeft hem al die tijd als haar eigen zoon behandeld" zegt hij zachtjes en neemt nog een slok van zijn chocomelk. Ik kan niet anders doen dan staren. "Waarom verteld hij me het niet gewoon" vraag ik verbaasd en wenk een ober voor de rekening. Zayn haalt zijn schouders op. "Ik weet het niet. Misschien zijn trots" zegt hij en pakt zijn portemonnee. Ik hou hem tegen en glimlach. "Ik betaal" Hij glimlacht zwak en ik geef de ober zijn geld.

Als we bij Zayns Ferrari staan besef ik me ineens iets. "Waarom doe je ineens zo aardig tegen me?" vraag ik verbaasd. Zayn draait zich om en glimlacht naar me. "Weet ik niet. Louis krijg ik toch niet terug en.. Nouja.. er is iets met je Harry." Ik frons mijn wenkbrauwen en schiet in de lach. "Wat?" Zayn grinnikt en pakt mijn telefoon. "Als je nog met vragen zit, bel me" zegt hij, knipoogt en stapt zijn auto in.

Louis pov.

"Ben thuis" hoor ik Harry roepen. Ik zit op de bank en kijk op mijn horloge. Half 3 snachts. "Waar kom jij vandaan?" vraag ik geërgerd. Hij komt naast me zitten en glimlacht zwak. "Ik kwam iemand tegen in de stad" zegt hij en wil me een kusje geven. Ik ontwijk zijn kus en frons mijn wenkbrauwen. "Wie is iemand?" "Doet er niet toe Louis. Wat doe je nog op?" vraagt hij. "Ik wachtte op jou. Ik was bij Liam geweest, en toen ik thuis kwam was jij nog niet thuis" mompel ik en sta op. "Laten we gaan slapen" zeg ik en trek hem mee naar de slaapkamer.