Misconception

Chapter II: Ms. Masungit

Mama: Samantha, pakikuha naman yung pinadala ng auntie mo. Nasa LBC na ata.
Sam: Cge po Ma, saglit lang po.

(Holding a phone)
Sam: Osige, mauna muna ako ha? May pinapakuha si mama.
Caryl: Walang anuman. Tawag ka nalang ulit mamaya ha?
Sam: Tingnan ko lang. Susubukan ko pagdating ko mamaya.
(Ends call)

Nagbihis ako, lumabas ng bahay at naghintay ng tricycle. Hays ang init talaga, parang linuluto akong liempo. Teka, mabuti hindi ko nakalimutan yung wallet ko. Sana di natapos yung gabing iyon. Nakita ko yung prince charming ng buhay ko. Hindi naman sa lahat ng panahon maginhawa ang buhay. Sabi pa nga ni papa, "Kahit anuman ang estado mo ngayon, wag mong kalimutan ang pinagdaanan mo. Dapat hindi makalimutan ang pagiging mapagkumbaba. At hindi sumuko sa anumang sitwasyon, dahil nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa." Kayo, ganun rin ba sa mga magulang niyo? Ay, nababaliw na ata ako. Nakikipag-usap na ako sa sarili.

Driver: Psst? Psst, ma'am? Ma'am nandito na po tayo. Ma'am? Hoy ma'am nandito na tayo!
Sam: Hala sorry po mano. Salamat po.
Driver: Hoy bayad mo!
Sam: OMG sorry po Kuya. Ito po.
(Angrily drives off)

Sam: (whispers to herself)
Grabe naman si Kuya, aga-aga palang, mainit agad ang ulo.

(Goes inside the LBC Branch)
Counter: Good Morning po ma'am, how may I help you?
Sam: Umm, may pinadala po para kay Jenny Rogers.
Counter: Ahh nandito na po, pasign lang po dito.
Sam: Ito lang ba ho?
Counter: Yun lang po. Isang lang naman yung pinadala. Bakit po?
Sam: Ahh wala lang po. Salamat po Ate.

(Leaves LBC)

Hayst ano ba ang nasa kahon na 'to? Ang liit naman pero mahalaga raw. Bakit hindi nalang si Kuya ang kumuha? Tutal, wala naman siyang ginagawa. Puro nalang Dota at Dota hindi nalang kaya tumulong sa bahay. Pero hindi ko naman siya masisisi. Siya ang tumutulong sakin sa Math at Science. Miss ko na yung bunso ako. Di mabilang yung mga pasalubong nila mama. Ang hirap talaga maging middle child. Pero alam ko na may mas mabuting plano ang Panginoon. Kaya't, maghihintay nalang ako. Teka, wala na pala akong barya; eh ang init init pa naman para maglakad. Ugh, ito na ba ang worst day ko? Grabe naman. Ngayon, ako pauwi habang hinuhulaan ko kung ano ang nasa loob ng 'special package'.

(Arrives home)

Mama: Oh, nakuha mo ba?
Sam: Eto yung pinadala. Eh ma, ano po yung nasa loob?
Mama: Yung damit na hiniram ng auntie mo.
Sam: Ano naman yun?
Mama: Di na kailangan sabihin.
Sam: Eh ma, wala namang masama kapag sinasabi ang katotohanan.
Mama: Bra ko, ang drama mo!
Sam: Grabe naman po (laughs). Cge po ma, mauna ako.
Mama: Oh cge.

(Goes to her room)

Nakakapagod grabe. Pero cge lang para hindi ako maghugas ng pinggan.

(Sabay tingin sa isang larawan) Miss ko na siya. Naaalala ko pa no'ng nakita ko siya. Suot niyang tuxedo niya at nakamaskara siya. OMG ang gwapo niya talaga. Ngunit panira naman ang maskara. Sabagay, yan talaga ang nagpapaganda sa party na iyon, Masquerade ball. Sana akin nalang siya. Hayst ba't pa ako umaasa sa mga guni-guni ko? Pero mabuti sana kung bibigyan ako ng isa pang pagkakataon, makita ko lamang siya. Sana...

(7pm, at Sam's house)

Mama: Samantha Anak! Kakain na!
Sam: (asleep)
Mama: Sam! Bumaba ka nga diyan!
Sam: (still asleep)
Mama: Samantha Faye Lingayen Rogers! Bumaba ka na dito ngayon din!!!
Sam: Opo Mama! Pababa na po.
(Runs downstairs)
Mama: Oh, ba't ang tagal mo tawagin? Kanina pa ako sigaw ng sigaw. Punasin mo bibig mo.
Sam: (notices saliva)

(Goes to dining room)
Mama: Hep hep hep, bago kumain, magdasal muna. Kanina na ngayon?
Sam: Kay Kuya na.
Michael: Di ah. Kay Elijah na.
Elijah: Hindi oy. Kay Ate Sammy na.
Mama: Hoy pinapasa niyo lang ang dasal. Nasasayang ang grasya.
Sam: Oh cge na nga. Ako nalang.