you're not alone [evak]

0.1

Son kez derin bir nefes alarak yumruk yaptığım elimi ahşap kapıya götürdüm ve kapıyı tıklattım. Oflayıp kafamı önüme eğdim.

Hoşlandığım çocuğun köpeğine bakıcı aradığını duyunca hemen soluğu evinde almıştım. Ne diyecektim ki ona?

Kapı açılınca hızlıca kafamı kaldırıp gözlerimi Even'ın gözleriyle buluşturdum. Even kaşlarını kaldırdı ve beni süzdü. Çıkaramamış olacak ki sorgularcasına "Buyrun?" dedi.

Derin bir nefes alıp dudaklarımı yaladım ve gözlerimi yere diktim.

"Ehm, merhaba ben senden hoşlanıyorum. Bu yüzden köpeğine bir bakıcı aradığını duyunca hemen soluğumu kapında aldım. Amacım seninle daha fazla iletişim kurmak. Yani başka bir çarem yoktu açıkcası ya da var ama neyse boş ver. Eğer sana da uygunsa köpeğine bakıcı olmak istiyorum."

Nefes almadan konuştuğum için derin bir nefes aldım tekrardan. Bakışlarımı yerden kaldırınca Even'ın şaşkınlıktan büyümüş gözleriyle karşılaştım. Az önce dediklerimi daha yeni algılayınca gözlerimi kocaman açtım "B-ben, dediklerim-"

Cümlemi bitirmeme fırsat tanımayarak hızlıca konuştu "Ş-şey, bakıcıyı bulduk"

Ağzımı açtığımda cevap vermeme izin vermeden bana delirmişim gibi baktı ve hemen kapıyı suratıma kapattı. Omuzlarım umutsuzca çökünce elimdeki ila-

Kafamı dehşetlice bir şekilde sallayıp düşüncelerimi savuştururken kapı açıldı. Kafamı kaldırmam ile Even'ın üstümde gezinen garip bakışlarıyla karşılaştım. Şu an böyle bakması için birçok sebep vardı. Bunlardan biri de kafamı çıldırmış gibi sallarken beni görmesiydi.

Even gülümseyerek "Buyrun" dedi. "Şey, ben ilan için gelmiştim." diyerek yutkundum. Even itici bir şekilde gülümsedi "Üzgünüm,  çoktan başka birisini buldum bile "

Önceden sevimli gelen gülümsemesinin şimdi itici gelmesine karşı elimdeki buruşmuş köpek bakıcılığı için olan ilanı daha da sıktım ve iyice buruşmasını sağladım. Even'a hiçbir şey demeden arkamı döndüm evin hemen yanında bulunan çöp kutusuna ilanı fırlatıktan sonra hızlı ve sert adımlarla evimin yolunu tuttum.