you're not alone [evak]

0.3

Eve girer girmez kedim miyavlayarak ayağıma sürtündü.Onun bu tatlılığına gülümseyerek mutfağa gittim ve yemek kabına yiyebileceği kadar mama koydum,tam önüne bıraktım.Miyavladıktan sonra mamasını yemeye başladı.Tepki vermeden odama gittim ve yüzüstü yatağa yattım.

Jonas'ın dün dediklerinde haklıydı.Even hiçbir zaman beni sevmeyecekti. Boşuna kendimi yıpratıyordum fakat aklımı karıştıran bir şey vardı; Jonas'ın bana olan tavırları.Neden bana karşı soğuk davrandığını bilmiyordum.Ona karşı kötü bir şey de yapmamıştım.Dün kafede beni öylece orada bırakıp gitmesi aklımı karıştırmıştı.

Düşüncelerimi aklımdan silkeleyip kafamı yastığımdan kaldırdım ve etrafı süzdüm.Elime telefonumu alarak yatağa iyice yayıldım.Telefonu elime aldığımda dikkatimi ilk bilmediğim bir numaradan gelen mesaj çekti.Mesajı açarak seslice okudum;

"Beni sevdiğini biliyorum ve bu hoşuma gidiyor"

Ağzım şaşkınlıktan açılmışken ağzımı kapatarak parmaklarımı klavyede gezdirdim.

Isak: Sen de kimsin?

Anında cevap vermesiyle daha da şaşırdım.Ona mesaj atmamı mı bekliyordu bu bilinmeyen numara.

Bilinmeyen numara: Çok kabasın Isak ben burada sana itiraf yaparken senin cevabın bu mu ?

Isak: Neyden bahsediyorsun sen?

Bilinmeyen numara: Hadi ama Isak şu beynini çalıştır o zaman benim neyden bahsettiğimi ve kim olduğumu anlarsın

Mesajına cevap vermeyerek telefonu komidinin üzerine koydum.Gözlerimi kapatarak kim olduğunu düşünmeye başladım.

Ortaokulda bana bulaşan çocuklar?
Yok onlar kendilerine çoktan yeni birini bulmuşlardır.

Lise birde benden hoşlanan kız?
Yok o beni unutmuştur.

Peki kim bu? Galiba birileri benimle dalga geçmek için şaka yapmış olmalıydı.Kafama takmayarak yorganımın altına girdim ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.