2

16 2 2
                                    

Gerçekten Toprak, tam bir körsün. Ah, gördün taş gibi çocuğu, önündeki sandalyeyi göremedin tabi. Sıcak kahveyi boşalttın adamın üstüne. Aslında sinirli birine de benziyordu. Takım elbiseli, kahve gözlü. Aslında o kadar da yakışıklı değildi. Peki peki. Cümlemi geri alıyorum.
Karşıdan sinirli bir şekilde gelen adamı görünce hemen ayağa kalktım.
-Bakın ben gerçekten özür dilerim, göremedim sizi.
İyi kıvırdın Toprak, aferin kızım.
Karşımdaki adam asabi bir sesle cevap verdi.
-Halbuki gözlerini benden alamıyordun. Herneyse, önüne iyi bak bücür.
Allahım, şundaki ses tonuna bak, bir dakika o bana bücür mü dedi?
Birader, ben 18 yaşındayım, bugüne bugün reşitim reşit. Hatta bugün kutlamaya gidiyorum. Tabi kendi aldığım pastamla. Alaycı bir şekilde attığım gülüşle cevap verdim.
-Pardon, ama ben 18 yaşındayım bücür sayılmam.
Herşey tamam, ama bu adam neden hep kısa saçlarıma bakıyor ki. Acaba kız olup olmadığıma mı bakıyor.Neyse.
-Herneyse dedim. Uzatma.
Ay şuna bakın. Nasılda havalı. Senin havanı yerler çocuk. Çocuk diyorum da kaslı, sakallı birşey be bu. Tam hayallerimdeki gibi. Konuyu dağıtma Toprak cevap ver şuna.
-Ah tabi . Alaycıl bir şekilde verdiğim cevaba karşılık omzuma çarparak kafeden dışarıya çıktı. Tabi bende gidene kadar arkasından bakmaya başladım. Şu an sevinçten çıldırmamak için kendimi zor tutuyorum. Resmen wattpad hikayelerindeki gibi bir karşılaşma oldu. E ama ben ne o kızlar gibi güzelim, ne de bu kahve gözlü adamla bir daha karşılaşabilirim. Ah bu kader kime gülmüş ki de bana gülsün.Giden arabanın ardından kafeden çıktım. Hemen alt sokakta bulunan evime doğru yol aldım. Evde kim var acaba. Babam gelmiş midir. Umarım gelmemiştir, doğum günümü hatırlamayacağı gibi de bugünü maafedebilir. Evin önüne geldiğimde derin bir nefes aldım. Anahtarı kapıya soktuktan sonra içeri girdim. Neyseki ışıklar kapalıydı. Güzel, demek evde yoksun baba. Odama girdikten hemen sonra bir duş aldım. Duştan çıktığımda saatin 00.00 olduğunu gördüm. Bu yıl da tek kutlayacağım demek ki. Ezgi bile hatırlamadı. Ama o hatırlamıştır. Belkide o da hatırlamadı. Annem , hayattaki tek varlığımdı. Ama babama dayanamadı ve o da gitti bu hayattan. Tek bıraktı beni. Bu hayattan tek bir dileğim var aslında, lütfen küçük bir sevgi. Büyük bir şey değil. Sevildiğimi hissetmek istiyorum. Birinin saçımı okşamasını istiyorum. Hayal ettim de umarım olur, çünkü her kız sevilmeyi hak eder.



Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 18, 2017 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Hayal etHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin