The Way To His Heart (The Starving Squad #3)

Chapter 15: Persistence

The following day, Felix called Mona again to confirm if they can go out for lunch. She told him no. Ang dahilan niya—busy.

"Palagi ka na lang bang busy kapag ako ang mag-aaya?"

"Busy kasi talaga ako, Beh. Alangan namang basta ko na lang iwan ang trabaho ko?"

"Are we okay? Baka naman galit ka lang sa 'kin? May nagawa ba 'kong hindi maganda?"

Lahat nga ng ginagawa mo, maganda, e, gusto niyang sabihin dito. 'Yon nga mismo ang problema. He's too perfect, but at the same time, has the biggest flaw that any sane, single woman should avoid. Pero siya, konting-konti na lang, gusto nang bumigay. If he say please... using a sweet, husky voice, she might just give in.

"Hindi nga. Busy lang."

Bumuntong-hininga ito. "So, when will you be free?"

Kapag free ka na rin. "Tawagan na lang kita kapag may time ako, okay?"

"Do I have a choice?"

"Meron naman, Beh. You always have a choice."

"Meaning?"

"Walang meaning 'yon. Kumu-quotable quote lang ako," natatawa niyang sabi. "O, sige na. I have to go back to work."

Before he could complain, she ended the call. She was about to go back to the work room when she received another call. Akala niya si Felix uli.

"I told you, I'm busy!"

"Mona..."

Natigilan siya nang marinig ang boses ni Fresia. Garalgal iyon at nanginginig, mukhang umiiyak ito.

"Sorry, Beh, akala ko kasi... bakit ka umiiyak?" tanong niya kahit alam naman na niya kung ano ang problema. She listened as Fresia told her about Bullet, how he's been acting really weird and secretive lately. Pansin naman niya iyon. Something about him changed when they all went to Pampanga. Parang may na-trigger na kung ano. But she's afraid to ask because she knew that it's Fresia who should ask first and it's also her who should know first.

"Mon... pwede mo ba akong puntahan?"

"Ano ka ba. Syempre naman. Pero mamayang konti, ha. May urgent lang akong tatapusin. Tinawagan mo na ba sina Brandi?"

"Oo. Papunta na raw."

"Good. Gusto mong dalhan kita ng paborito mong cupcakes? Free of charge."

Narinig niya itong suminghot. "Baka hindi ko rin makain."

"Basta magdadala ako. O, sige na. Magtatrabaho na 'ko para makaalis agad. Stay strong, Beh!"

--

Mabilis niyang tinapos ang mga ginagawa. Kasabay na noon ang pagbi-bake ng cupcakes na gustong-gusto ni Fresia. Her friend might be sad right now, but that doesn't mean that she can't eat. Sino ba namang tao ang hindi sasaya kahit kaunti kapag nakakain.

Nang makarating siya sa apartment nito, naabutan niyang nagtatalo sina Brandi at Aika. Those two have very different opinion about love and relationships. Si Aika 'yong idealistic at romantic. Si Brandi naman ang realistic, bordeline pessimistic.

"Sorry natagalan, ha. Isiningit ko lang 'to, e."

Ipinatong niya ang cupcake tray sa gitna ng kama. Sa kamamadali niya, hindi na niya iyon nailagay sa box. Ni walang icing. Masarap naman na iyon kahit walang icing sa ibabaw. She let it cool down on her way to the apartment.

Naupo siya sa tabi ni Fresia at yumakap dito. Mugto na ang mga mata nito kaiiyak. "Are you okay? Sabi ko sa 'yo kagabi magkwento ka, di ba? O, ngayon iiyak-iyak ka na."