İmtihan

Tanıtım

Kız pencerenin kenarına geçmiş kirlenmiş dünyaya bakıyordu.Sorsanız yaşı 15 ti ama    ruhu yaralarla dolu bir insan kaç yaşındaysa o da o yaştaydı.Kızın umutları vardı hayalleri herkes gibi her ne kadar dünya bazılarının hayallerini elinden alsa da. Kız babasını düşünüyordu. Onu bırakıp giden babasını.Hayat büyütmüştü kızı, kız her ne kadar istemese de büyümüştü işte. Bazen  çocuklaşıyordu evet fakat sonra hemen yaraları geliyordu aklına. Ne kadar yaralamıştı dünya onu ne kadar kırmıştı, kız kaç kere düşmüş ve kaç kere ayağa kalkmıştı hem de yanında bir kahramanı olmadan. İlk aşkı olmadan, kimsenin prensesi olamadan ölecekti kız, bir tarafı hep yarım kalacaktı. Kız sevdiği adamdan ona baba olmasını isteyecekti belki de. Sadece bir dakika bile olsa sarılmak istiyordu babasına yalnızca bir dakika. Merak ediyordu kız babasının kokusunun nasıl  bir şey olduğunu, ona sarılınca  neler hissedeceğini merak ediyordu. Babasının işten gelmesini beklemenin nasıl bir şey olacağını merak ediyordu. Bir baba ne yapar kız bilmiyordu. Sahi bir baba ne yapardı? Kızını bırakıp gider miydi bir baba ? Annesine geliyorum deyip gitmişti adam bir daha da gelmemişti işte. Muhtemelen adamın başka çocukları olmuştu onlara sarılıyordu şimdi. Olsun dedi  kız buna da şükür derin bir iç çekip şu cümle döküldü ağzından Allah büyük vesselam.