SENSİZ OLAMAZ #Herşey senin İçin #*!

HAYAL KIRILLIĞI

İşte böyle tam bir hayal kırıklığı. Yüzüme baka baka içi böyleymiş. Zoruma çok gitmişdi. Akşam nefes alamıyordum. Her saniye aklıma takılıyordu. Gerçekten böyle mi? Düşünüyordu. Ama ben ona kardeşim demiştim. Yine başımdan aynı şeyler geçmişti. Kedime salaksın sen kızım salak niye herkeze çabuk güveniyorsun. Neden ya neden neden gözüm dolmuştu. İpince ip gibi akmaya başladı. Tamam yazdın içindeki pisliği döktün ya anlamıyorum insanlar neden kötü şeyleri düşünüyor bir anlık öfkeyle. Hiç mi iyi günümüz geçmedi ama yok insan oğlu çok çok nankör... Dayanamadım arayıp konuşmam lazımdı... Öyle de yaptım aradım meşguldü. Bir saata kadar bekledim tekrar aradım kapalıydı en zon şarjı %4'dü kapanmıştır diye düşündüm. Ara ara aradım yine kapalıydı ulaşılamıyordu. Tam on defa en az aramışımdır. Açan yok... Sabah okula gitmek istemedim akşamdan anneme beni kaldırmaması için ben yarın okula gitmiycem dedim. Annemde hiç bişey demeden Tmm dedi. Telefona doğru baktım acaba uyuyormu arimi diye terdütde kaldım. Belki Son bir ümit aradım açan yoktu.
İçim parlıyordu sıkıntıdan en iyisi uyuyup kısa bir süreliğine unutmaktı. Kulaklığımla telefonumu aldım. Yorganı kafamın üstüne atdım. Çok sevdiğim şarkıyı"GÖZ YAŞIM İÇİME AKSA"'dinleyerek uyuya kaldım. Sabah 11 olmuş kalktığımda. Kardeşim ve annem evi toplamış. Kahvaltıyı koyuyorlardı. Bende lavaboya girdim. Çıktığımda kahvaltıya başlamışlardı. Mutfağa gidip çayımı doldurup masaya geçtim. Annemle babamın keyfi yerindeydi barışmışlardı belliki. Kardeşimde kahkalarına ortak oluyordu. Yani evde herkes mutluydu. Aaa pardon bir kişi hariç evet ben hala mutsuzdum somurtkan bir şekilde çayımı yudumluyordum. Kahvaltı pek yapamadım. Annem fark etmişdi hangi dağlara kar yağdı açelya bu gün kahvaltı yapmadın doğru düzgün. İştahım yok sabah sabah. Hmm annem pek tatmin olmamıştı. Tamam ama zorla kendini dedi. yarım saat sonra telefonu elime aldım arimmi acaba artık. dayanamadım tam arayacaktım ki dur açelya takma o şimdi sanki seni mi düşünüyor. Sende boşver düşünme. Ama kalbim aramak istiyordu beynimse acele etme diyor. Bu sefer aklıma güveniyorum. Zaman su gibi akıyordu akşam olmuştu. Annemle birlikte sofrayı kuruyoduk aklım kalp kırıklığım şevvali düşünüyordum. Son kararım arayacaktım öyle de yaptım. Aradım kaşlarım çatık kalbim buruktu. Açan şevvalin babasıydı kimsiniz dedi bende arkadaşıyım diye yanıtladım ona verirmisiniz dedim hemen verdi. Sesini duyunca olanlar film şeridi gibi gözümün önünden geçti. Kendimi toparlayıp konuşmaya başladım ilk dediğim o mektup ne şevval ne mektubu nasıl ne mektubu yazdığın mektup. Senin içinden bunlar mı geçiyodu ya inanmıyorum sana ben sana kardeşim dedim bu kadar mı gerçekten. Tmm sakin ol onu bir anlık sinirle yazdım lütfen ağlama. (evet göz yaşımı tutamayıp ağladım) arkadan şevvalin ablası çağırdı. Gitmem gerek. tama p. tesi. Konuşuruz yüz yüze diyip telefonu kapatdı... Hala çok öfkeliydim ama ne yazık ki bu durum karşısında durmuyoruz. Hep korkuyoruz. Sadece çıkarlarımızı düşünüyor başkalarının düşüncelerine önem vermiyoruz. Çok uykum vardı nasıl olduysa kıyafetlerimi bile çıkarmadan uyuya kaldım. Sabah annemin aceleci sesiyle uyandım. Hadi kalk geç kalacaksın... Yataktan söylene söylene kalktım. Lavabodan çıkıp kıyafetimi giydim. Nedense içim çok sıkkındı. Sanki normal olmayan bir şey vardı. Tostumu yiyip kahvaltımı bitirdim. Askıdan montumu ve çantamı alıp. Evden çıktım. Soğuktan ellerim buz kesilmişti. Uzaktan Servisin sesi duyulmasıyla bir kaç adım ileriye atıldım. Servise bindim gözümü kapatıp hayal alemine daldım. Okula gelmiştik. Kantine doğru ilerledim şevval'lerin Servisi de aynı anda gelmişti. Gözüm şevvali aradı ama gelmemişti. Bir umut onun servisiyle gelen birine sormaktı... Öyle de yaptım... Rahimeyi gördüm. Acaba onamı sorsaydım acaba
_ Rahime şevval geldimi bana çıkışarak
_ gelseydi yanımda olurdu diye yanıtladı.
_tamaöda ne tirip yapar gibi söylüyorsun. Öff yapar şekilde mmik yaptı ben de sinirlendim. Bak rahime bana atarlı atarlı konuşma. Çıldırtma beni. Hallah Hallah sen kimsin ki... Aklını alırım kızım ayağını denkal... Tartışma gitdikce alevlendi. Bir birimizin üstüne yürüdük... En son da her iki tarafta az da olsa sakinleşti. Konuşmaya başladık. Ben kendimi açıklamaya çalıştım o da  kırgınlıklarını dile getirdi. Orta yolu bulmuş gibiydik. Rahime boynuma sarılıp özür dilemek içindi galiba. Barışmıştık bütün gün  beraberdik. O yine mertcandan bahsetsede bu sefer dinlemeye çalıştım. İngilizce dersinde şevval kağıt geldi. O olmadığından kağıdı hoca okudu. Kopyadan dolayı disiplin işlemleri başlamıştı. Yakın arkadaşı olarak hoca şevval'le söyle dedi. Rahime ortaya atılıp hocam ben de söyleyebilirim dedi. Artık açelyaya söyledim dedi ve konuyu kapatdı. Teneffüste sınıf hocamızın yanına gittim. Bilgi almaya en fazla uzaklaştırma alır. 1,3günlüğüne. Ama büyük bir ihtimalle uyarı dedi. İçim azda olsa rahatlamıştı. Rahimeyle birlikte lavaboya gittik. Çıkarken rehberlik hocanın yanına gidelimmi onada sorarız. Bu işle ilgilenen oydu dedim. Burun kırın ederek hoca gelcek sınıfa geç kalacağım. Ben gelmiyorum. Sen git dedi. İyi gelme ben giderim diye yanıtladım. Kapıyı tıklatıp içeri girdim. Rehberlik hocası oturmuş bir şey lerle ilgileniyordu.
Konuyu açtım o da aynı şekilde yanıtladı. O gün öyle geçmişti. Eve gelir gelmez şevvali aradım baştan aşağıya olanları anlattım. Yalakalık olmasın diye Rehberlikçinin yanına gittiğimi felan söyledim. Soğuk bir şekilde Tama diyip kapatdı. Günüm öyle bitti.

_

Sabah servisten inip kantine gittim. Gözüm şevvali aradı... Gelmedi daha diye düşünüp 9/B lerden çok samimi olmasamda arkadaşların yanına gittim. Onlar konuşurken ben de dışarı izledim. Şevvali gördüm rahimeyle birlikte dolaşıyorlardı. Başta normal gelmişti oysaki...
_
Gidip hemen konuşmak istiyordum. İçimden bir şey dur bekle diyordu. Bu sefer kalbimin sesini dinleyip durdum.... 💔😿😤😢