Zorla Tatil

166 15 2
                                    

1 Ay Sonra

"Nefes, uyan artık ya öğlen oldu."  

"Nefeeees!"

Başımda çığlık çığlığa bağırıp bir taraftan da başımın altındaki yastığı çekmekle uğraşan Derin'in kollarına vurup yastığı düzelttim. Tam tekrar uykuya dalacakken kafamdan aşağı dökülen suyla yataktan zıpladım.

Bingo! Karşımda kahkaha atmaktan gözleri yaşarmış Derin-Baran çifti var! 

Sinirle yataktan kalktım. İkisine de öldürücü bakışlar attım. Teslim olmuş gibi ellerini havaya kaldırdılar.

Derin hemen lafa atladı.

"Tatile gidiyoruz Nefesciim! Bütün grup!"

Sıkıntıyla nefesimi verdim."Eğer bütün grup dediğin kişiler içerisinde Anıl'da varsa ben yokum güzelim."

Sevgili abiciğim Baran, yüzünü buruşturarak bana baktı.

"Bir ay boyunca ot gibiydin zaten.Ne Anıl'la ne de başka birisiyle görüştün. Okul ve ev arasında mekik dokuyup durdun. Şimdi yaz tatili gelmişken güzel bir tatil yapalım işte. Kırma beni."

İkisinin yüzünde de gelmemi çok ister bir ifade vardı. Onları kırmak istemedim.

"Tamam,geliyorum."

Onları odamdan kışkışlayıp duşa girdim.Çıkınca hızla bavulumu düzenledim.Üç koca valiz..

Seviyorum kendimi.

Valizleri bagaja attıktan sonra arabayı kullanmak için hemen öne atladım. Baran bana ters bir bakış atsada bir şey söylemedi.

Çocuklar Anıl'ın evinin önünde bizi bekliyormuş. Hız yapmayı her zaman çok sevmişimdir. Kısa bir süre içinde Anıl'ın evinin önündeydik.

Arabayı durdurdum. Baran bana dönüp "Iııı,şeyy..Nefes.." Söylemeyeceğini anladığımda "Söyleyeceğini söyle uğraştırma beni Baran."dedim. Yüzüme baktı.

"Anıl bizim arabada gelecek, kendi arabası bozulmuş, Efe'nin arabası da dolu. Mecburen.."

Normalde bağırıp çağırırdım ama nedense kolayca kabullendim.

Kısa süre sonra kapıda Anıl da gözüktü. Ona bakmamaya çalıştım. Arabaya bindiği anda gazı kökledim. Bu ani atağı beklemediği için birden koltuğa yapıştı.

Onu arabaya kabul etmem,ona iyi davranacağım anlamına gelmez değil mi ama?

Üçünün de bana olan şaşkın bakışlarını gördüğümde gülmemek için kendimi zor tuttum.

Bir süre sonra onlar sohbet etmeye başladı. Sırf Anıl'ın sesini duymamak için müzik CD'lerinden birini alıp taktım. Sesi de son ses açtım. Onlara aldırmadan kendi kendime coşarak arabayı kullanmaya başladım. Efe arabasıyla yanıma yaklaştı.

"İşte benim kızım. Adamsın Nefes!"

Ona gülerek cevap verdim. Aynı anda Duman-İçerim Ben Bu Akşam'ı açıp gazı kökledim. İşte yolculuk buna denir.

Yaklaşık üç saat sonra yazlığa geldik.

Gelir gelmez hepimiz koltuklara yayıldık. Bir süre sonra valizlerimi, Bora'yı zorla kaldırıp odama taşıttım.

Ahhh!

Bu arada siz hala bizim grubu tanımıyorsunuz dimi? Neyse tanıtıyım. Ben, Baran, Anıl, Derin, Efe, Arya, Bora ve Alina olmak üzere tam sekiz kişiyiz.

Nefes Bile AlmadanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin