Defne'nin evinde kalıyorduk.Defne kıvırcık saçlarını taramaya çalışırken ben de Alin ile konuşuyordum.Defne'nin küçük kardeşi Zeynep bizi rahatsız edip aramıza katılmaya çalışsa da biz eğleniyorduk.
Naz çok sıkılmış görünüyordu o biraz tuhaf bir kızdı ama yine de seviyorduk.
Aşağı kata indik.Defne'nin ailesi bizi yalnız bırakmışlardı.Defnelerin evi büyük ama eski bir evdi.Yemeklerimizi alıp şöminenin başına geçtik.Her şey normaldi taki Defne o koskoca evin içinde kayıp olana kadar.Hepimiz telaş olmuştuk,bütün odalara baktı.Depoya,bodruma hatta çatı katına bile.Kıvırcık saçlı Defne'mizi bulamıyorduk.Annesini aradık ama açmadı.Tam polisi arayacakken;
Alin:Kızlar arka kapı açık!
Azra:Gelin bakalım
Yürüdük,yürüdük ve bu kısa yol bizi sadece bir hiçe götürdü.
Naz:Belki ölmüştür!
Ben(Zeynep):Naz böyle konuşma!
Defne'nin kardeşi ile adlarımız aynıydı.Bu yüzden benim peşimden ayrılmıyordu.
Zeynep:Ablama bir şey olmamıştır dimi?
Ne diyeceğimi bilemedim.Tam kara kara düşünürken arkamdan biri gelip ağzımı kapadı.
Defne:Böööh!Korktunuz dimi!Sizi denemek istemiştim ama cesurmuşsunuz.
Defne'nin niye böyle bir şey yaptığını anlayamamıştık.Hepimiz Defne'ye kızmış ve çok korkmuştuk.Akşam Defne'ler de kalmaya karar verdik.Ama bunun çok kötü bir fikir olduğunu çok geç anladık.
