Büyük ve görkemli bir binaydı. İç açıcı gözükmeyişini arka taraftaki karanlık ormana bağlamaya çalışıyordum ki, arkadan bavamın avukatı Salih Amcanın sesi geldi. "Biraz daha bakmaya devam edersen kapanış saatine denk geleceğiz küçük hanım". Son birkez bu büyğk ve görkemli binaya bakıp derin bir iç çektikten sonra çaresizce kafamı sallayıp bahçe kapısından içeri girdim. Salih amcayla yurt müdürünün odasına doğru ilerledik. Yurt dışardan nekadar iç açıcı gözükmesede içi gayet aydınlık ve ferahtı. Sakin bir yere benziyordu. Herneyse müdürğn odasına girdiğimizde müdürün aslında müdür değil müdüre olduğunu fark ettim. Kafamda tasarladığım kişi kel göbekli birisiyken şuan tam karşımda gözlerini dikmiş bize bakan bayan fiziği yerinde gayet hoş bir kişiye benziyordu. Umarım iyi biridir. "Sen yeni öğrenci olmalısın." Of be ses tonuna bak. "Nerden anladınızki" deyip bir kahkaha patlattım. Benden başka kimsenin gülmediğini fark ettiğim an. Aman boşverin rezil olmuştum işte. "Komik esprilerini arkadaşlarına yaparsın canım oda numaran 107" deyip odanın kartını bana doğru uzattın müdüre hanım. Kafamı sallayıp suratıma yapmacık bir gülümseme ekledikten sonra odadan çıktık. Salih amcanın burası kız yurdu olduğundan odaya kadar eşlik edemeyeceğini bildiğimden. Pna teşekkğr edip asansöre doğru ilerledim.
Koridorda kapı numaralarına bakarak ilerliyorken sonunda 107 numaralı odayı hatta odamı görmüştüm. Sağ elimdeki valizin çekme kulpunu kapatıp kapıyı açtım. Oda tek kelimeyle muazzamdı. Tek yatak vardı. Canım babam beni kırmamış. (Ona odada benden başka kimsenin olmasını istemediğimi söylemiştim.) Valizlerimin bir kısmını yerleştirip yatağa uzandım. Yorucu bir gündü. Cebimden telefonumu çıkarıp cevapsız aramalara girdim.
