Normal bir okul günüydü. Bugünün tek farkı bu yıl ilk kez ismimi yazdırdığım tiyatro kulübünün ilk toplantısı vardı. Korkmuyor değildim. Biraz utangaç biriyim. Aslında biraz değil. Baya utangaç biriyim. Bütün gün okulda onun telaşı, heyecanıyla gezerken Mert'in beni sakinleştirme çabaları işe yaramıyordu. Kendi kendime sorduğum tek şey YA OYUNCULUĞUMU BEĞENMEZLERSE VE KULÜPTEN ÇIKARILIRSAMdı. Mert'e kim diye merak ediyorsanız Mert benim en yakın arkadaşım. Mert ve Su 1. sınıftan beri benimleler. 11 senem onlarla geçti. Biraz salaktırlar ama her şeyim onlar. okuldan sonra biraz rahatlamak için müzik sınıfına indim ve kulüp toplantısına kadar piyano başına geçtim. En stresli anlarımda müzikle uğraşmayı severim. Ve o an piyano çok cazip görünmüştü. parmaklarım tuşlara değdikçe kendimi daha çok kaptırıyordum. O an işte dünyayla iletişimim kesildi. Zaman kavramı yok oldu. EVET ZAMAN KAVRAMI YOK OLDU VE BEN TOPLANTIYA TAM 15 DAKİKA GECİKTİM!!! Saate bakmak aklıma gelince neye uğradığımı şaşırdım ve tiyatro salonuna uçtum. İçeri adım attığımdaysa en çok korktuğum şey başıma geldi. Bütün gözler bana bakıyordu. Utana sıkıla Bayan Sokrat'ın yanına gittim. Kulüpte ona Hocam vb. şeyler denmesiniistemedğini biliyordum.
''Özür dilerim Bayan Sokrat ben saatin farkına varamadım müzik odasındaydım.''
''Sorun değil..... Ah adın neydi tatlım biz de tanışmaya başlayacaktık. Senden başlayalım o halde.''
''Ada efendım. Ada Deniz. 11. sınıf öğrencisiyim.Bu ilk katılışım.''
''Teşekkürler Adacım. seni yerine alalım. ve diğerleriyle devam edelim.''
O kadar utanmıştım ki; ordan kaçmak ve asla geri gelmemek istemiştim. en köşeye geçtim ve diğer kimseyi dinlemedim. Taa ki adımı duyana kadar...
NOT: İlk bölüm biraz kısa farkındayım ama bu seferlik böyle oldu. Daha ilk hikayem ve doğalolarak okuyucu kitlem yok. Okuyucu kitlem oluşana kadar böyle devam edecek sanırsam. Okuyan olursa umarım bğenir :)).
