Ayakta Kal

Sude'nin Aşkı

   Bugün hava rüzagrlıydı. Alya erkenden kalkmış okul yoluna koyulmuştu. Rüzgar narin tenini okşuyordu adeta. Yine hayallere dalmış ara sıra rüzgardan al al olmuş yanaklarına yansıyordu. Belkide hayallerinde düşlediği, onu bu karanlık hayattan çekip kurtaracak prensi her zaman hayal olarak kalacaktı. Bir an al al olmuş yanakları  sararıverdi. Hayır hayallerinin prensi gelecekti  bundan çok emindi.
      Okula gelmişti. Merdivenlerden ikişerli üçerli olarak çıkıyordu. Sınıfa girdi. Oda ne Sude mutluluktan havalara uçuyordu. Koşarak Alya'ya sarıldı.Alya gülerek :
    -  Bu mutluluk nerden geliyor?
    - Metin bugün bana göz kırptı. Galiba benden hoşlanıyor. Çok mutluyum.
    Alya'ya saçma gelmişti. Göz kırptı diye hoşlanmış mı oluyordu. Arkadaşının mutluluğunu bozmak istemedi. Aşk ne garip bir şeydi. Seni bir kelimesiyle dünyanın en mutlu insanı yaparken yerin dibinede sokabiliyordu. Aşık olduğunda kukla gibi oluyordun adeta. Mutlu veya mutsuz olmana bile o karar veriyordu.
    Bugün güzel geçiyordu. Hep beraber kantine indiler. Sude  herkese kahve ısmarladı. Alya'nın canı sıkılmıştı,bahçeye çıkmak istedi.
    Hava rüzgarlı olduğu için bahçede kimse yoktu. Çimlere uzanarak hayallere dalmıştı. Rüzgarın uğultusu içine huzur veriyordu. Tam o sıra biri seslendi:
   - Alya! 
Buda kimdi? Çabuk ayağa kalktı. Seslenen kişi;Sude'nin aşkı Metin'di.
Bir an duraksadı. Adını nerden biliyordu ki! İçini müthiş bir merak kapladı. Ürkerek ve kekeleyerek:
  - E.. E.. Efendim?
Rüzgarın şiddeti gittikçe kuvetleniyordu. Metin'in dediklerinden hiç bir şey anlamıyordu.  "Tamam."  diyebilmişti.
Acaba Metin ona ne söylemişti. Belkide Sude hakkındaydı. Evet evet ya ne olacktı ki? Ama ismini nerden biliyordu? Zangır zangır titremeye başladı. Ağır ağır adımlarla okul kapısına yöneldi. Sude'ye söylesemiydi? Hayır söylememeliydi. Metin'in ona ne söylediğni tam olarak bilmiyordu.