MAYMAY P.O.V
"May2 lets go malalate na tayo sa flight natin". Tawag sa akin ng aking butihing ina.
Ma di ka naman excited ano,ang sabi ko sa kanya.
Lumingon siya sa akin mula sa taas. At kumunot ang kanyanp noo.
"Aba naman anak limang taon na tayong nandito sa Japan, nakapagtrabaho ka na, naging professional model ka na, international pa. Ayan na natupad mo na pangarap mo. Hanggang ngayon ba naman anak ayaw mo pang umuwi ng Pinas." Buong detalye nyang sinabi sa akin.
Huminga akong malalim bago nagsalita. "Ma, hindi naman sa ganun kaya lang bakit isasama nyo pa ako eh wala naman na akong babalikan sa Pinas." sagot ko naman sa kaniya.
"Meron nak, meron, sarado lang ang isip at puso mo, dahil natatakot kang masaktan ulit". Ang sabi nya sa akin ng walang halong biro.
Ngumiti na lang ako at nagpasiyang mauna na sa kotse.
Ako at ang aking ina ang nasa Japan. Si kuya ay nasa Pilipinas siya ang nagpapatakbo ng negosyong iniwan sa amin ng aking ama.
"Tara na?"tanong ng aking ina. "Kaya mo yan."dugtong pa nya. Ngumiti na lang ako sa kanya. Sana nga makaya ko.
Sana nga maalala mo na ako Edward Barber. Bakit ako pa ang nakalimutan mong manok ka ? Tanong ko sa aking isipan habang nakayuko.
#######
Makalipas ang ilang oras nakarating na rin kami sa wakas.
"Ate May, ate may"tinig ng isang babae ang aking narinig. Kumunot ang noo ko ng makita ko kung sino ang sumisigaw si Kisses ang ang pinsan.
Niyakap niya ako kaagad at hinalik halikan sa magkabilaang pisngi. "Ate May namiss kita ng sobra sobra".
"Naku Kisses umiral na naman yang pabebe moves mo umayos ka nga" sabi naman ni Christian sa kanya.
"Kumusta na kayo mga bebe ko?"tanong ko sa kanila habang nakayakap pa rin si Kisses sa akin.
Nagthumbs up lang sila sa akin. "Oh tara na at inaantok na ako"agad ko din sinabi sa kanila.
Nagtinginan sila Marco at Christian. "Bes kasi may isa pa tayong hinihintay".sabi ni Marco sa akin.
"Huh?" saad ko sa sinabi nya.
"They are here."sabi ni Yong habang nakatingin sa kanang bahagi namin. Agad kaming lumingon sa direksyong kanyang tinuro. I so him with a big smile.
"Guys how are you? Its been 5 years. Namiss ko kayo."bungad nya sa amin.
"Lets go this is not the right place para magchikahan kayo", ako na ang nagsalita, dahil ayaw ko ng makipagplastikan sa kanila.
Lumapit siya sa akin. Niyakap ako. "I missed you."ang sabi nya sa akin. Saka ako hinalingan sa pisngi at kumalas sa pagkakayakap sa akin. Naistatwa ako sa sinabi nya. Pero nagising ko sa nadinig kong nagsalita.
"Tama na yan para sinabihan ka lang namiss ka, bes gising din pag may time. He doesn't remember you kaya wag mag-ilusyon."tawang sabi ni Marco.
"Bwisit ka humanda ka sa akin mamaya. Tara na nakakasira ka ng araw."ganting sabi ko.
Sa sasakyan...
San ako uupo?-ako
Sa tabi na lang ni Edward nak, don na lang may space-tatay Nonong.
tay sinasadya nyo ba?-bulong ko sa kanya.
Hindi naman nak kaya lang yang mga pinsan at kaibigan mo panigurado ayaw lumipat- tatay nonong
Agad naman naging busy kuno sa kanila wala na akong nagawa kundi tumabi sa kanya.
Nakaheadset sya. Pero tinanggal ko ito.
What the..what do you want-supladong sabi nya sa akin.
Give me a li'l bit space Barber i will sit beside you.-pagsusungit ko din sa kanya.
Fine, you can say it without removing my earphone.tsk!-nagsupladong sabi na nman nya.
Paano mo naman maririnig kung,nakasalpak yang earphone mo sa tenga mo. Buang!-sagot ko naman.
buang is baliw right, yeah I am. Crazy for you-sagot nya ngunit di ko narinig iyong huling sinabi nya.
Anong sabi mo?- tanong ko.
Its for me to know and for you to find out-ang sagot lang nya sa akin.
Ewan ko sayo.sagot ko at umupo na sa tabi nya. Pinaandar naman na ni tatay Nonong ang sasakyan.
--------------
Someone requested me to make a story for #MayWard ginawa ko na...
Sana maenjoy nyo po
BINABASA MO ANG
SECRET LOVE
FanfictionWe are lovers but a tragic accident happen. He met an accident na siyang ikanasanhi ng kanyang pagkalimot. Pagkalimot sa nakaraan kung saan kami ay masaya. Na ang pinakamasakit sa lahat ay hindi ko makaya na masaksihan na ako na taong mahal niya ay...
