Heyecan Dorukta!

İlk Gün

Hey! Biraz yavaş olsana. Diye çıkan ince sesim ve yüzümü büzdüğüm halimle kafamı yukarı doğru kaldırdım. Onun, beni yere düşüren çocuğun yüzünü görmek için. "Şey"dedi,"kusura bakma." Sesi derinden geliyordu,beni etkilemişti. Neden bilmiyorum ama o anda anlamıştım sanki bir şeyler olacaktı. İçimden söylediklerimi dışarıya aktaramayan bir kızdım ben. Sanırım o yüzden, önüne bakmıyor musun sen ? Diye bağırdım. O an herkes bize bakıyor olabilirdi ama onun tepkisini daha çok merak etmiştim. Ellerini saçlarının arasına götürerek,"özür dilerim,biraz dalgınım." dedi. Elini yavaşça bana uzattı, elimi verdim ve kaldırdı. Gözleri gerçekten güzeldi. Bal rengiydi sanırım. Bakışmamız ne yazık ki uzun sürmedi. Teşekkür edip oradan uzaklaştım. Fazla  hızlı yürüyordum ve bunu genellikle stresliyken yapardım ama ben şimdi neden stresliydim ki ? Aşık mı olmuştum. Hayır. Hoşlanmış mıydım? Belki biraz.

                                  ~
"Heyecanlı mısın ?" Diye sordu annem. Sonuçta okulun ilk günüydü. Seneye üniversite yerleştirme sınavımız olacağı için özel bir okula yazdırmıştı babam beni. Heyecanlıydım biraz, belki birazdan fazla. Ama ben yine annemi yoo diyerek cevapladım. "Belli belli" dedim annem kahkaha atarak. Değilim ben hem niye heyecanlı olacakmışım ki ? Hemen alışırım ben zaten o okula da. Ama tek şeyden çok korkuyorum, çok egoist olmalarından. Ve bu ihtimal yüksek gibi. "Sen aklını ferah tut güzelim." dedi annem ve yanağıma küçük bir buse kondurdu. "Geç kalma okuluna hadi bakalım."  Tamam annem deyip evden çıktım. Adımlarım hızlıydı yine. Anlayacağınız üzere. Yolun yarısına gelmiştim ki telefonum çaldı arayan en yakın arkadaşım olan Berfin idi. "Mira ben şimdi evden çıkacağım beraber okula gideriz yoksa ben heyecandan yanlış yoldan yürürüm falan." Tamam tamam gelirim şimdi dedim ve telefonu kapattım. Evlerine doğru gittim. Berfin kahve rengi saçlı kahve rengi gözlü açık tenli bir kızdı gerçekten güzeldi ve zayıftı. Herkesin ona aşık olabileceği tiplerdendi. Ben ise ona oranla biraz insanların değişik karşıladığı mor saçlı ve koyu mavi gözlüydüm asıl saç rengim ise açık kahverengiydi, açık tenliydim. Evlerinin kapısına gelmiştim. Zili ilk çalışımda açmıştı Berfin. Ve yine çok abartı bir makyaj yapmıştı. Yüzünden düşen bin makyaj diyerek onunla dalga geçtim. Yüzünü somurttu ve "iğrençti." Dedi. Çantanı al hadi dedim ve kapıdan hızlı adımlarla çıktık umarım geç kalmazdık. Aklımda tek soru vardı, geçen gün gördüğüm o çocukla acaba aynı okulda mıydım ? Kim bilir belki de öyledir...