HALA HÜKMÜ VARSA GEÇ KALINMIŞ PİŞMANLIKLARIN, O ZAMAN BEN PİŞMANIM...

20 3 0
                                    

Hayallerime sarılıp yaşayacaktım. Hüzünler hiç dolanmayacaktı ayaklarıma. Hayatı dibine kadar yaşayacaktım, tüm renkleri yle , tüm kareleriyle. Bir tek kahkahalarım yükselecekti. Semalara dua dua...gözlerini görebildi en sığ ufuklara koşup haykıracaktım hayata ."Hadi alkışlar beni. Ben beverdim sendeki rolümü..." sırtımdaki tek yüküm ümitlerim olacaktı. Mektepli bir kız çocuğunun neşesiyle koşacaktım yarınlarıma. Sonra düştüm çamurlu toprağa. Çırptım çırptım eteklerimi ama arınamadım bulandığım çamurdan. Küf kokulu bir gece devrildi üstüme. Koştuğum tüm aydınlık lar kapandı yüzüme. Ben koştukça uzaklaştı hayat. Yetişemedim yaşama . Beni çamurda bırakıp , öyle devam etti yoluna. Emek emek ördüğüm kalelerim devrildi üstüme birer birer. Sağır eden bir sessizlik peydahlandı yalnlızlığma. Sinsice biri yaklaştı yanıma . Böyle ölü gibi suskun suskun... Öfkeyim ben dedi. hadi atla atıma... Sonra fırtınalara taşıdı beni . ayaklarımın dibine çöküp çiğnettiği bana dünyamı. Hayat beni sessizce izlediçe ben öldüm. Zihnimi , benliğimi , beni kuşattı kötülük. Ayazlar vurdu yaşam filizlerimi. Çırpındıkça dibe daha dibe battım... kararmış bir cesaretti benden arta kalan .Şimdi kurtulmalı bu cwsaretten. Yakmlı tarumlar olmuş bu yüreği...

Hadi es rüzgar,
Ahlarıma yazılmış bir şiir gibi...
Yağın yağmurlar,
Omuzlarımdaki yükleri yıkar gibi..
Ve aç bağrını çamur toprak,
Bir pisliği yutacakmışsın gibi...

HAYAT bu mu??♡Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin