Laguna HP

Rozdział 11

  Odnalezienie dwójki nowych Potterów sprawiło, że ludzie na jakiś czas dali spokój sprawom rozwodowym Harry'ego. Obecnie mężczyzna wylegiwał się na leżaku, czasami zerkając na dzieci. Wieczorem zgodnie z ustaleniem separacji miał przekazać je matce na tydzień. Troszkę to go martwiło gdy będzie musiał spotkać się z nią na dwie godziny. Neville i Hermiona mieli być z nimi na wypadek jakby chcieli pomówić na osobności i trzeba by zająć się dziećmi. Wątpił, by chciał rozmawiać ale mus to mus.

- Jak samopoczucie?

Drgnął i spojrzał na Deana. Mężczyzna właśnie stawiał przy nim szklankę z sokiem.

- Naprawdę nie chce tego spotkania. – mruknął.

- Nie bój się. Neville nie da cię skrzywdzić. – Dean usiadł przy nim. – A, ponoć będzie tam Kingsley.

Harry warknął. Tego tylko brakowało. Przyzwoitki, która będzie namawiała go do pojednania. Wypił sok i wstał. Powędrował do pokoju i usiadł na łóżku. Spojrzał ponuro na swe dłonie. Potem podniósł się i wszedł do łazienki. Odświeżył się i spojrzał na siebie. Wyglądał okropnie i nie szło tego ukryć. Westchnął, sięgnął po różdżkę...

- Żadnych zaklęć maskujących. – Neville zabrał mu ją.

- Nev... - Harry spojrzał na niego.

- Koniec udawania. Chodź, kochany. – Longbottom ujął go za ramię i zabrał do sypialni.

- Jesteś okropny. – Harry oparł się o niego, chichocząc.

Neville zerknął na Pottera. Zeszli na dół, zabrali dzieci i przenieśli się do biura ministra. Kilku pracowników zaraz obskoczyło swojego szefa, marudząc na męki z raportami. Neville poszedł więc z nim do biura i w godzinę zrobili porządek. Potem wkroczyli do biura ministra, gdzie czekała Ginny z Hermioną.

- Gdzie ty się szlajasz? – Ginny zwęziła oczy.

- Jakby Hermiona wykonywała swoje obowiązki to nie musiałbym wchodzić do biura. – Harry wręczył jej podkładkę. – Zamiast tracić czas zajmij się pracą.

- Hermiona sobie radzi. – Ginny prawie nie podniosła się.

- Wcale sobie nie radzi. – Ron wszedł i wręczył czekoladę Harry'mu. – Dziękuję za pomoc, bo już chciałem ją powiesić za kostki za to lenistwo.

- I dlatego chcę byś wrócił do pracy. Biuro mi się sypie. Nic nie umieją zrobić. - Kingsley zerknął na niego zbolałym wzrokiem.

- Nie. Masz od tego Hermionę. Niech się zajmie pracą a nie wymyślaniem tortur i fetyszyzmów. – Neville objął Harry'ego. – Harry nie musi żyć w tym świecie. Wychowywał się jako mugol. Da sobie radę bez magii.

Hermiona chciała coś powiedzieć ale Ron wsadził jej ciastko w usta.

- Jeszcze raz wsadzisz nos w nieswoje sprawy a zapewniam cię, że nie tylko on porzuci żonę. – wycedził. – Godzinami siedzisz i sprawdzasz czy Harry miał prawo odejść od niej ale własną rodzinę i pracę olewasz. Zaraz zabiorę dzieciaki i też odejdę.

Wyszedł a Harry przewrócił oczami.

- Zaraz to się zrobi modne. Chodźcie na dół, kupię wam pożegnalne lody. – Neville zabrał dzieciaki a Kingsley wyszedł z dokumentami.

Hermiona zaraz wyszła za nimi a Ginny odetchnęła. W końcu przydybała go sam na sam. Zauważyła, że spiął się ale nie opuścił głowy. Zajął się tylko herbatą, czekając na powrót ministra.

- Czytałam gazety. – powiedziała nieoczekiwanie, aż Harry podskoczył.

- No i? Nie udzielałem o tym wywiadów. Sami zaczęli cię oczerniać. – Harry zajął się zaplataniem palców.

- Jak mogłeś dać swe nazwisko śmierciożercom?! Mało przez nich zginęło ludzi?!

- Akurat oni nimi nie byli. Nie mają mrocznych znaków. Poza tym, co cię to obchodzi. Jesteś Weasley a nie Potter. – Harry wstał. – To, że nie podpisałaś rozwodu nie znaczy, że ja też tak zrobiłem. Podpisałem go i czekam na uprawomocnienie. Teraz jesteś tylko kobietą, która urodziła moje dzieci.

Ruszył do drzwi i minął się w nich z ministrem. Tam obrócił się i spojrzał na osłupiałą kobietę.

- Powiadom mnie przez Rona, kiedy mogę odebrać dzieci. I nie łaź za mną, idę na randkę z Voldemortem i nie potrzebuje przyzwoitek.

Wyszedł, trzaskając drzwiami aż dzieciaki zerknęły na niego, przerywając jedzenie lodów.

- Już się pogryźli. – Neville podszedł do niego.

- Idziemy. Ron, powiadomisz mnie, jak będę mógł zabrać maluchy?

Mężczyzna skinął głową i obserwował jak przyjaciel wypada z budynku.

***

Neville dogonił Harry'ego w połowie pokątnej.

- Ale zaczekaj chwilę! – przytrzymał go mocno.

Harry odetchnął i oparł się o niego, pocierając czoło. Rozejrzał się więc i wprowadził go do herbaciarni. Posadził przy wolnym miejscu i zamówił im po ciastku oraz kawie.

- Miałeś tylko zdać dzieci pod opiekę matki a nie wojować. – mruknął, zerkając na niego.

Zauważył, że stolik dalej siedzi dziennikarz i westchnął. Za późno na zmianę lokalu. Widząc wyjęcie notesika zwęził oczy.

- Wkurzyła mnie. Nie dość, że doprowadziła do rozwodu, nie chce go podpisać udając niewinną to jeszcze ma czelność czepiać się Zefira i Nathaniela.

- Nie chce wiedzieć, co w nią rzuciłeś. – Neville przypomniał sobie, że Dean oberwał drętwotą za próbę skrytykowania jego decyzji.

- Nie rzuciłem zaklęcia. – Harry zaśmiał się, co go zdziwiło. – Wkurzyła mnie więc powiedziałem by zajęła się dłużej dzieciakami bo idę na randkę.

- Z kim? – Neville oparł dłoń na stole.

- Chyba z duchem Voldemorta. – Harry odebrał zamówienie, chichocząc.

Longbottom westchnął, kręcąc głową. Nigdy nie zrozumie tego narwańca. Zapłacił za całość i odprawił dziewczynę napiwkiem.

- Ej, powinienem płacić za siebie. – Harry sięgnął do sakiewki.

- Uznaj, że zapłacił za ciebie twój duch z randki. – wystawił mu język. – Szybciej by ci uwierzyła, jakbyś podał kogoś, kto żyje.

- To by zrobiła z siebie idiotkę i pokrzywdzoną dziewczynkę a z tamtej osoby potwora, co rozbija rodzinę i pozbawia dzieci matki. – Harry zerknął przez okno i wytrzeszczył oczy. – Ty, ona tu jest. Obserwuje mnie z Hermioną z sąsiedniego ogródka a dzieciaki zajadają ciastka.

Neville zaśmiał się a potem wyjął kwiatka z wazonu i wsadził mu za ucho.

- No to będzie wesoło. Masz kwiatka od swego ducha. – pokręcił głową. – Ciekawe jak ja stąd teraz wyjdę...

Słysząc chichot gości pojęli, że wszyscy ich podsłuchiwali.

- Jak macie zamiar iść do gazety to proszę bez udziwnień i wymysłów. – Harry oklapł. – Dość już mam problemów i bez kłamliwych artykułów.

Neville zerknął na dziennikarza a ten skulił się. Zaraz schował notes ale szybko zapłacił i wyszedł. Harry przemieszał herbatę i wciągnął Neville'a w rozmowę na temat planów hodowli kwiatów na lagunie.