ผู้หญิงคนนั้นปลายตามาเห็นคุณ แล้วผลักแนชออกอย่างอ้อยอิ่ง
"อ่าว(ช/ค)มาตั้งแต่เมื่อไหร่" แนชทำหน้าเสียดายอย่างเห็นได้ชัด คุณมองผู้หญิงคนนั้นนิดหน่อย ก่อนจะเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆแล้วเดินเข้ามา
"พึ่งมาตะกี้เอง" คุณฝืนยิ้มให้
"ที่รัก..คนนี้ใครคะ"ผู้หญิงคนนั้นพูดพลางจับมือแนชแน่น
"..."
"ว่าไงคะ"
"..แฟนคลับหน่ะ"
"อ๋อออ แฟนคลับธรรมดานี่เอง จะมาขอถ่ายรูปหรอจ๊ะ"เธอยิ้ม
คำพูดของเขาและเธอกับรอยยิ้มตอแหลนั่นทำให้หัวใจของฉันหนักอึ้งอย่างมาก
"คงไม่ว่างไปส่งแล้วใช่ไหม" คุณฝืนยิ้มให้
"อืมม..โทษนะ"
"ไม่เป็นไร เราเข้าใจ งั้นเรากลับก่อนนะ" และแล้วคุณก็เดินออกมาจากสถานการณ์ที่อึดอัดนั้น..พร้อมน้ำตา
"ฮึก" คุณกลั้นเสียงสะอื้น แล้วรีบวิ่งกลับบ้านให้เร็วที่สุด
"เอี๊ยดดดดดด"
"กริ๊ดดดด"เสียงลากล้อของรถแลมโบสีดำที่เกือบชนคุณผสมกับเสียงของคุณ
"ฮึกทำไมชีวิตมันเหี้ยอย่างงี้ ฮึกก"คุณทรุดลงกับพื้นแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร
"แม่งเอ้ย!!!!"คุณสบถเป็นภาษาไทย
โดยลืมไปว่ามีใครบางคนยืนอยู่ พร้อมได้ยินเสียงพึมพัมเบาๆ
"คนไทยหนิ" เขาพึมพัมแล้วยื่นมือมาหาคุณ
"เธอ เป็นอะไรรึเปล่า"
พอได้ยินเสียงนั้น คุณก็หันมาเจอกับผู้ชายตัวสูง ผมสีน้ำตาลใส่ชุดดูดีที่หล่อมาก ถึงเขาจะใส่แว่นกันแดดสีดำ แต่คุณก็รู้ว่าเขาเป็นแคมเมรอน ดัลลัส!!
"ไม่เป็นไรค่ะ"คุณจับมือของแคมเพื่อลุกขึ้น
"..."
ทำไมเขาถึงมองหน้าฉันแล้วอึ้งไป ฉันร้องไห้แล้วหน้าตาขี้เหร่ขนาดนั้นเลยหรอ
"น่ารักจัง"แคมพึมพัมเบาๆแต่คุณไม่ได้สนใจ เพราะมัวแต่เช็ดน้ำตาอยู่
"เจ็บตรงไหนมั้ย"
"เอ่อ....ไม่ค่ะ......ไม่เจ็บค่ะ ฮึก ไม่เจ็บ แงงงงงงงงง~"และแล้ว คุณก็ปล่อยโฮครั้งใหญ่อีกครั้ง
"เฮ้ ใจเย็นๆ" แคมยื่นมือมาบีบไหล่คุณ แต่คุณไม่ไหวแล้ว จังหวะนี้ต้องการใครสักคน
คุณโผกอดแคม แล้วร้องไห้อย่างหนัก แคมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ตบหลังคุณเบาๆ
"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร"
"ฮึกก ฮือออออ"
"โอ๋ๆๆๆ ขึ้นรถก่อนนะ"แคมพูดพลางพาคุณขึ้นรถ
**บนรถ
"ฮึกก"คุณร้องไห้และเหม่อตลอดทางจนไม่ได้สนใจคนขับรถเลยแม้แต่น้อย
แคมขับรถไปเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่หน้าร้านไอติมเล็กๆร้านหนึ่ง
"เดี๋ยวฉันมานะ"แคมพูดแล้วรีบออกจากรถไป
ผ่านไปไม่นาน แคมก็กลับมาพร้อมโคนไอติมช๊อกโกแลตและวานิลา
"ฉันว่าเธอชอบอันนี้"แคมยื่นไอติมโคนช๊อกโกแลตมาให้คุณ
"ขอบคุณค่ะ"คุณรับไอติมจากแคมมา แล้วกินอย่างเงียบๆ
"เธอ..เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนหรอ"
"ใช่ค่ะ มาแลกเปลี่ยนอยู่1ปี"
"อ๋ออ" "ฉันชอบเมืองไทยนะ เธอ..คนไทยใช้มั้ย?"
"ใช่ค่ะ"
" ฉันแคมเมรอนนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"ค่ะ"
"....." "ฉันคิดว่าเธอคงอยากกลับบ้านแล้ว..ใช่มั้ย"
"..." ฉันคิดว่าฉันคงอยากกลับบ้านไปแล้วจริงๆ...คงต้องไปทบทวนหลายๆอย่างแล้ว
นอกจากบอกทางกลับบ้านแล้วคุณก็ไม่พูดอะไรกับแคมอีก
"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ"คุณยิ้ม
"ครับ เจอกันนะ"
เมื่อถึงบ้าน คุณก็วิ่งขึ้นห้องแล้วฟุบบนเตียงพร้อมกับทบทวนสิ่งต่างๆ
"ฮึกก" น้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว..เพราะเขาอีกแล้ว
"ก็แค่เราหน้าเหมือนแฟนเก่าเขาเท่านั้น..แค่นั้น"
ที่เขาทำดี เขาแค่เห็นฉันเป็นเธอคนนั้น..ฉันมันก็แค่แฟนคลับ...ธรรมดา
เช้าวันต่อมา
"(ช/ค)!!ทำไมใต้ตาคล้ำยังงี้อะ!!"อลิสพูดขึ้น พร้อมกับยื่นโกโก้ร้อนให้
"อลิส..คือว่าฉันอยากรู้ว่าแฟนเก่าแนชคือใคร"
"..."
"ว่าไง??"
"แฟนเก่าแนชชื่อมิเชล...และแนชรักเธอมาก"
"..."
"(ช/ค)ฉันขอเตือนนะ อย่าชอบเขาไปมากว่านี้เลย...ตัวจริงเขามาแล้ว"
ESTÁS LEYENDO
Love me harder
Fanficคุณ:หญิงสาวผมดำ ผิวน้ำผึ้ง ผู้มาจากแดนยิ้มสยาม เธออายุ17ปี ได้ไปแลกเปลี่ยนที่อเมริกา แต่รู้อะไรมั้ย..ว่าเธอมาเพื่อ"แนช"คนเดียว แนช:หนุ่มผมน้ำตาล ตาฟ้า ผิวขาว อายุ19ปี เป็นเน็ตไอดอลชื่อดัง ผู้หญิงทั้งอเมริกาหลงไหลเขาเพราะดวงตาคู้สวยคู่นั้น!! มาดูก...
