Bind Me [#1]

T H R E E

Two weeks

He left. Although, It's temporary pero ang pagbitaw niya sa mga salita niya ay nagpa-kirot ng aking puso.

Naabutan ako ni Ate Arvi na umiiyak sa kawalan, niyakap niya ko. "If you can't let him go, pull him back."

Kinabukasan din naman ay nakalabas na ako ng hospital tahimik lamang ako sa bahay.

"May mas matindi pa pala sa akin kapag nasasaktan." Tumawatawa pa si Meagan at nakisali naman ang mga kapatid ko.

"Wag kasing pilitin ang ayaw, tingnan mo kahit ang engagement ring ay hindi mabitawan." Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Shinel.

"Nanghingi siya sa akin ng dalawang linggo." Mga nag-ngising aso silang lahat.

"Alam mo kase, I've known him for years lil' sis, nakita ko yan kung paano lumaki, In a span of 2 weeks you know what's his plan? Probably winning you back." Nakangisi padin siya hanggang ngayon. "And you know lahat ng gusto ng isang De Vera ay pinaghihirapan muna nila makuha. He's trying to win you again, Tiara." Singit sa ni Ate Arvi.

"If you still can't believe, then invite the De Vera Brother's." Are they insane? "Siguro ay sisimulan mo palang mag-tanong ay may disaster ng mangyayare." Si Ate Keira.

Hindi ako nag-salita, pero if I could just invite them one-by-one that would work. The thing is am I really pushing Dame away? Or I'm just not ready for some marriage. I don't know!

Anong gagawin niya pagkatapos ng dalawang linggo? Iiwan niya ko? Sabay kalimot sa lahat? Forgive and Forget ganoon ba? Or just forget? Fuck this man is making me crazy!

If he win me back? Magiging masaya naba ako? Contented? Bakit sunod sunod ang mga tanong sa isip ko? When only comes to him! Exactly. Siya lang naman ang nag-iisang nakakapagpabaliw sa isang Tiara Ayson.

"Kamusta na pala sila Mommy at Daddy?" Hindi nakapagsalita agad sila.

"They're fine. Iniisip ka siyempre." Tumango naman ako atleast okay sila. "Daddy's turning golden next month it's a big birthday celebration, Tiara. You're going?" Si Ate Arvi.

"I'm not sure, pag-iisipan ko pa." Ang mga sumunod ay kwentuhan tungkol sa trabaho kaya nagpasiya nalang akong magpahinga nalang.

Kinabukasan ay na-discharge na ko sa hospital, tila ang dalawang linggo niyang hinihingi sa akin ay hindi ko magagawa. Para saan pa ang pag-alis ko kung ganon lang naman pala ang mangyayari?

"Meag." Tawag ko sakanya, habang nanunuod ng TV.

"Hmm?" She's preparing lunch with my sisters in the kitchen.

"May alam kabang hotel or bahay na malayo layo rito?" I guess I have to move out again.

"Bakit?" Lumungkot ang boses nito.

"Nahanap na ako ni Dame, at napakadali akong itrace dito sa bahay ninyo." Bumukas ang pinto, inilabas nito si Reagan at ang di ko inaasahang panauhin.

"Akala ko hindi gwapo ang mapapangasawa mo, kaya't tinakbuhan mo." Binulungan ako ni Reagan.

Mahirap magmatigas, dahil kapag anjan na siya ay kusa akong lumalambot. Which is really unfair.

"Dame, pwede ba tayong mag-usap?" Rumehistro sa kanyang mukha ang kasiyahan.

Dinala ko siya sa garden, the most peaceful place that I think it is.

"Hindi ko maibibigay ang dalawang linggo mong hinihingi sa akin." Nagbago ang kanyang ekspresyon.

"After that, I won't be bothering you anymore." Kumirot ang puso ko sa narinig. "Babalik na kong US pagkatapos non, start a new life maybe. Gusto ko lang ulit gumawa ng magagandang alaala bago ako umalis." Di ko namalayang may tumulo palang luha.

"Alam kong kahit na kaonting pagmamahal sa akin ay meron padin jan sa puso mo. Huwag mo namang ipagkait pa."  Ang pagbigkas niya ng mga salitang iyon ay tila bumaon sa akung puso.

Mga salitang hindi ko kayang tiisin kapag siya ang humiling.

"Dalawang linggo? Is that it?" Tumango siya. I imagined a lifetime with him, but now hinihiling niya lang ay dalawang linggo.

Paikot ikot ako sa kama ko, thinking kung ano ang gagawin namin bukas? Mabilis lamang ang mga araw, Tiara. Sobrang bilis, kung ngayon ay kasama mo pa siya, bukas pwedeng hindi na.

Tinanghali ako ng gising, habang bumababa ako ay may mga tawanang nanggagaling sa sala, Dame was there. Nung nakita niya kong nakatayo ay tumayo siya at inilahad sa akin ang isang bouquet ng Sunflowers.

To think that I wouldn't appreciate it dahil napilitan ako sa hiling niya. You're wrong. I can't be cold as ice forever. Just, this time. I want to be completely happy with him.

"So, where are we going?" I asked him without looking intently in his eye.

"Hindi mo ba kami isasama jan?" Matalim ko silang tiningan, saka naman sila nagsitawanan.

"Saan mo ba gustong pumunta?" Bulong niya.  His husky voice makes me shiver.

"Mag-aayos lang ako."  Dali dali akong umakyat.

"I'll wait." Sigaw niya na nakapagpapula ng pisngi ko, buti nalang at hindi niya na ito nakita.

Kinuha ko muna ang vase at inayos ang bigay niyang bulaklak. Inamoy ko iyon, and it definitely smells like him! Fuck.

Mabilis ang kilos ko, ni hindi na ko nagtagal mamili pa ng isusuot na damit. Puting v-neck shirt at ripped jeans ang sinuot ko. Naglagay ako ng light make up.

Hinatak ko agad siya palabas, alam kong tutuksuhin nanaman ako ng mga kapatid ko.

"We'll have our brunch sa di kalayuang restaurant, If that's okay with you?" Tumango naman ako. Pinagbuksan niya ko ng pinto saka siya umikot sa kabilang gilid ng sasakyan.

Pagkapasok pa lang namin ng restaurant ay kakaiba na ang mga tingin ng waitress, and even the guests. Ang nararamdaman kong galit ay di ko pwedeng palabasin.

"Hey, Tiara?" Hinawakan niya ang kamay ko.  "What's your problem?"  That touch, pinakawalan nito ang galit at frustration.

"I'm not used to it. I mean, halos lahat sila ay mabali ang leeg kakatingin sa'yo!" Napairap na lamang ako sa isang babae.

Halos matawa siya dahil sa sinabi ko. This one is one hella of a guy! "I told you before, sa'yo lang ako."

Muntik na akong mabilaukan sa sinabi niya. Masyado yata akong na-overwhelm.  "Don't lie, Dame."

"Do you think I am lying? Oh God! I'm going to hell right now kung nagsisinungaling ako." I'm gonna miss this face so much. Gusto kong hawakan. And his lips, gusto kong halikan.

"Then go. Di naman kita pipigilan." I'm a little bit sarcastic kapag nandyan siya. I find it cute kase.

He kissed my lips, "You're a jealous woman!" Halakhak niya.

I licked my lips, it tastes so sweet. Damn this man.

"Fuck it. I really miss those lips." Bulong niya in a seductive manner.

"Dame, we're in a public place. Shit." Uminit bahagya ang pisngi ko.

Di ako mapakali ng inabot niya ang aking hita, at gumagapang ang kanyang kamay papunta sa pagkababae ko. Napapapikit ako, hindi ko magawang tanggalin o hampasin.

Pinipigilan kong umungol, "Here's your order, Ma'am, Sir."

PUTANGINA! Ang ungol na dapat ilalabas ko ay ginawa kong ubo. This is the first time that ginawa namin in public! Damn.

"You're so fucking wet, kahit na I'm just touching your folds." Bulong niya ulit.

"Dame, let's eat." Pigil ko sakanya dahil sa hiya.

"I'll eat you later." Napapikit ako sa narinig. Shit.

"DAMON." Napalakas ang tawag ko sakanya, pati siya ay tawang tawa sa reaction ko.

Di ko siya pinansin hanggang sa makatapos kami kumain, nakakainis kasi siya!

Inunahan ko na siyang lumabas, habang siya ay nagbabayad. That moment, I could've been crazy.

"You can't get away from me, Tiara. Always remember that." He held my hand and kissed it.