HATIRLA SEVGİLİ

ÖZÜR DİLERİM

(Defne'den)
  Bugün yine Sinan' la birlikte ders çalışacaktık. Babama da abim bakacaktı bu akşam. Aslında böyle günleri hiç aksatmam ama yarın finallerim var. Tabii dünyanın en bahtsız kızı ben, yine şanssızlığıma boyun eğmek zorunda kalmış bir şekilde Sinanlara doğru yola çıkmıştım. Aslında o bize gelicekti fakat aklımın sürekli babama gideceğini bildiğim için onlara gitmek istediğimi söyleyip ikna ettim Sinan' ı. Hem biz ders çalışırken annesi de yanımıza oturur bize dinlerdi. Sevda Teyze' nin de edebiyata ilgisi vardı. Arada bir bana bildiği şiirlerden okur. Sevda Teyze çok güzel şiir okur aynı kankim gibi.Sinan' ın bu konuda kime çektiği tartışmasız ortadadır...

  Ben yine bilinçaltı havuzumda kaybolmuşken tabiri caizse dev gibi cüsseli bir adama çarptım. E doğal olarak kitaplarım da yerle yeksan! Adam benden özür dileyerek hatasını affettirmek için kitaplarımı topluyordu.  (Yazardan: Aa Defnecim biraz kaba olmadı mı?)

  Tanımıyorum etmiyorum ne demeliyim sence Demet?(Yazardan:Yani 'beyefendi' deseydin daha iyi olmaz mı? Hem tanımamış olsan da biraz kibar olabilirsin.)

  Haklısın Demetcim galiba biraz kaba davrandım. Ahh Demet tutma beni adam toplamış kitaplarımı bile. Yalnız hem suçlu hem güçlüyüm bakana adam ay beyefendi benim yerime topladı.(Yazardan: Evet biraz öyle oldu!)

Defne: Ayy çok pardon yaa! Ben öyle şey olunca şey yaptım da ondan şey oldu.

Beyefendi: Haha sorun değil. Ben de önüme bakmıyordum ondan şey olduk yani. Asıl siz kusura bakmayın lütfen.

  Adam ayy yapıştı dilime çıkmıyor. Beyefendi şu an bana köpek yavrusu gibi bakıyor.(Yazardan: Böyle adam-beyefendi nereye kadar! Acaba adını mı sorsan?)

Haklısın galiba Demet...(Yazardan:Tabii ki haklıyım bana haklı olmalar yakışır:))

Defne: Pardon teşekkür etmek istiyorum ama adınızı bilmiyorum.

Beyefendi: Adım Ömer. Umarım sizinkini sormamda bir sorun yoktur?

Ne kadar kibar adam di mi ama?(Yazardan:Di canım di de beyefendi cevap bekliyor!)

Defne: Defne.

Ömer: Ben tekrar özür dilerim Defne Hanım.

Defne: Hanımlar yesin sizi.

Ömer: Efendim, duyamadım sizi bir şey mi dediniz?

Defne: 'Ben de özür dilerim.' demiştim de...

Hoşçakal-Güle güle faslı da bitti çok şükür. Özür dilemek bu kadar uzun sürmemeli. Adamla, (Demet kusura bakma ama 'beyefendi' kelimesi çok şey kaçtı ben 'adam' dan devam edeceğim.) sanki bir saat oturup geyik yaptık.

Ben en iyisi yoluma devam edeyim...

Merhabalar efenim ,esenlikler diliyorum. Umarım ilk bölümü beğenmişsinizdir. Biraz kısa ve kötü olmuş olabilir acemiliğime verin lütfen. Bir dahaki bölüm bomba gibi olucak İnşallah...

Yapımda ve yayında emeği geçen sevgili yazarımız mrsiplikci' teşekkür etmek istiyorum...