Bir gün Valide Safiye Sultanın yanına gittim hemen konuya girdi "Mustafa'ya kıyıcak mısın?" dedi ben ise sadece şunu söyledim "bilmiyorum..." Safiye sultan "biliyorsun, biz her zaman kardeş katline karşıyız" diye cevap verdi. Validem Handan sultanın yanına gittiğimde bana "Âhmedim nasılsın?" dedi. Bende "kötüyüm validem" dedim. Bana dediki "şehzade Mustafayı öldür" dedi. Bende "validem bunu nasıl söylersiniz" dedim. Validem ise "iraden için, tahtın için" dedi, bunu yapamazdım o abimin emanetiydi. Sanki ben mi tahta çıktım, taht mı benim omuzlarıma çıktı? Çok strese girmiştim Mustafaya bakıp bakıp düşünüyordum. Ama o benim validemden olmasada babamın kanındandı yapamazdım... Kardeşim Mustafayı ziyarete gittiğimde validesi Halime sultan ile kahvaltı ediyordu. "Abi" diyerek boynuma atıldı Mustafa. Halime Sultanda "Mustafam abi demek yok, hünkarım diyeceksin" dedi. Halime sultanın gözünde korku vardı, çünkü o bir anneydi... Ben Mustafaya "bana istediğin kadar abi diyebilirsin" dedim. Ulufe günü gelmişti kararımı vermiştim. Ulufe günü şöyle dedim:
"Ben hanlar hanı Sultan Âhmed han, ben ki yedi iklimin yüce padişahı. Bundan böyle kardeş katlini kaldırıyorum. Şehazade Mustafaya kıymayacağım." Askerler Sultan Âhmed çok yaşa diye bağırıyorlardı. Acaba doğru karar mı verdim?
4.BÖLÜMÜN SONU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OSMANLI İMP.:KÖSEM SULTAN
Ficción históricaValide Kösem Sultanın iktidar mücadeleleri ve Sultan Ahmed'e karşı olan aşkı. (YAYIMLANDI)
