Έρωτας Με Την Πρώτη Ματιά

Η καινουργια γνωρημια

Ο ήλιος μπηκε μεσα απο τις μπεζ κουρτίνες φωτίζοντας το μισό, λευκό, δωμάτιό μου.  Άνοιξα τα μάτια μου με δυσκολία και είδα οτι το ρολόι έδειχνε 8 ακριβώς .
Σηκώθηκα απο το κρεβάτι μου και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο για να κανω ενα γρήγορο ντους πριν την πρωτη μου μερα στη δουλειά...

Άνοιξα την ντουλάπα και έβγαλα ενα λευκό πουκάμισο με ενα μαυρο ψιλοκαβαλο τζιν. 
Έδεσα τα μαλλιά μου αλογοουρά και άρχισα με το μακιγιάζ. 

Ύστερα απο μιση ωρα ημουν έτοιμη και ζήτησα απο τον θείο μου να μου δώσει το αμαξι του .

Πήρα την τσάντα με τους φακέλους και ξεκίνησα. 
Πριν παω στη δουλειά σταμάτησα σε ενα κατάστημα για να παρω ενα κινητό. ......

Ήμουν εξω απο την εταιρεία ακριβως στις εννιά και μισή, που ειχα κανονίσει και το ραντεβού.  Μπήκα μεσα και ανέβηκα στο ασανσέρ.  Πατησα τον δέκατο τρίτο όροφο και περίμενα μέχρι να φτάσω.
Η πωρτα άνοιξε μπροστα μου και κατευθύνθηκα προς τη γραμματέα που βρισκόταν στα δεξιά του διαδρόμου. 
<<Καλημέρα ειμαι η Ζωή Ανδρεατου.  >>
<<Αα μάλιστα, περάστε.  Ο κύριος Παπαδημητρίου σας περιμένει.>>
<<Σας ευχαριστώ πολύ >>
Πήρα μια βαθιά ανάσα μπροστα απο την πορτα του γραφείου και χτύπησα. 
<<Περάστε >>
άνοιξα την πορτα και μπροστά μου αντίκρισα τον κύριο Παπαδημιτριου και εναν αντρα γυρω στα 26 .
<<Καλημέρα δεσποινίς Ανδρεατου >>
<<Καλημέρα σας μερα κύριοι >>
<<Καθίστε δεσποινίς. Να σας συστήσω. Απο εδω ο κύριος Νικος Αναστασιάδης ο αντιπρόεδρος της εταιρείας.>> .Άπλωσε το χέρι του προς εμενα και εγω σηκώθηκα για να τον χαιρετήσω.
<< Χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω δεσποινίς Ανδρεατου>>
<< Παρομοίως κύριε Αναστασιάδη. >>       
<<Νίκος .. Σκέτο >>
Οφείλω να ομολογήσω πως ηταν πολυ ωραίος, Και η φωνη του πολυ γοητευτική.
Του έριξα ενα ζεστό χαμόγελο και κάθησα στην καρέκλα που βρισκόταν διπλα μου . Και  τοτε αρχισε η ενημέρωση.  Για το τι θα κανω ,πως θα το κανω ,με ποιον θα συζητάω για τα διαφορά θεματα τησ εταιρίας και πολλα αλλα. 
Ύστερα απο κάμποση ωρα ειχαμε τελειώσει .
Ο Νίκος με οδήγησε στο γραφείο μου και μου εδειξε τι ακριβως επρεπε να κανω.
Ήξερα αρκετά για την δουλεια γιατι ειχα σπουδάσει και διοίκηση επιχειρήσεων.  Παλι καλά γιατι ειναι πολυ δύσκολο στις μέρες μας να βρεις δουλειά.

Όσο κι αν προσπαθούσα να συγκεντρωθώ σε αυτά που μου έλεγε ο Νικος, δεν μπορούσα .
Το μυαλό μου έτρεχε συνέχεια στον Γιώργο. 
<<Ζωή,  Ζωή μ'ακούς; >>η φωνη του Νίκου με επανέφερε στην πραγματικότητα. 
<<Εεε ναι, ναι σε ακούω >>,μου χαμογέλασε γλυκά
<<Εγω γιατι σε βλεπω αλλού >>
<<Οχι , οχι απλως δεν κοιμήθηκα καλα χθες το βράδυ. >>
<< Μμμ ωραία λοιπόν, πήγαινε σπίτι σου να ξεκουραστείς και αρχίζεις αύριο τη δουλειά. >>
<<Οχι, δεν χρειάζεται πραγματικά. >>
<<Θα τα πουμε αύριο Ζωή >>ειπε   και έκλεισε την πορτα βγαίνοντας.  Μάζεψα τα πράγματα μου και έφυγα.  Φτάνοντας στο σπιτι συνάντησα τον θείο μου και μου ειπε πως τηλεφώνησε η Φαίη. 
Έτρεξα στο δωμάτιο μου,  άνοιξα το μπλοκάκι με τους αριθμούς και τηλεφώνησα στη Φαίη. 
<<Ναι >>
<<Ελα Φαίη, εγώ ειμαι η Ζωή >>
<<Ζωή, τι κάνεις. Ποιανού ειναι αυτός ο αριθμός; >>
<<Θα σου τα εξηγήσω όλα. >>
………………………………………………

Η Φαίη μου είπε πως δεν είχε μιλήσει με τον Γιώργο, αλλά θα πήγαινε για μια ακόμη φορα στο μαγαζί οπου σύχναζε ,μήπως και τον έβρισκε.  Η ωρα περνούσε.
Είχα βυθιστεί στις σκέψεις μου, και ενας ήχος απο το κινητό μου με επανέφερε.  Μύνημα; Απο τον Νίκο;
" Ξεκουράστηκες; ", Ενα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου. 
" Ναι "
" Τι κάνεις απόψε; "
" Μμμ μάλλον τίποτα "
" Θέλεις να πάμε για δείπνο;"
" Θα το'θελα πολύ "
" Ωραία θα περάσω να σε παρω κατα τις οκτώ ",

Άνοιξα την ντουλάπα μου και έβγαλα ολα τα φορέματα μου.
Φφ δεν ειχα ιδέα για το τι μα βάλω.  Άρχισα να τα δοκιμάζω ολα, για να βρω το κατάλληλο.

Στο τελος κατέληξα σε ενα μαύρο,  κολλητό φορεμα ,εξωπλατο. Ισιωσα τα μαλλιά μου και έβαλα ενα κόκκινο κραγιόν.  Μάσκαρα, eyeliner,  ρουζ , σε μισή ωρα είμουν έτοιμη. 

Άκουσα το κουδούνι να χτυπά και κατέβηκα γρηγορα κατω. 
Εκει είδα τον θείο μου να μιλάει μαζι του. 
<<Γειά >> του είπα. Με κοιτάει και τα μάτια του ειναι λιωμένο μολύβι. Ο θείος μου μπαίνει στο σαλόνι και εγω τον πλησιάζω. Χαμογελάει και κουνάει το κεφαλι του .
<< Είσαι πολύ όμορφη Ζωή >>
<<Σ'ευχαριστώ >>απλώνει το χερι τού και εγω του δίνω το δικό μού
<<Πάμε; >>
<<Ναι, πάμε >>

..............……………………………………

Το εστιατόριο ήταν υπέροχο με πολύ ωραίο φωτισμό και μια χαλαρωτική μουσική που σε κάνει να αφήνεσαι. Η παρέα του Νίκου ηταν πραγματικά υπέροχη.  Εχει πολύ χιούμορ και ειναι πολύ γλυκός. 
<<Περνάς καλά ;>>
<< πολύ καλά. Σ'ευχαριστώ >>
<<Χαίρομαι >> Σηκώθηκε απο την καρέκλα του και με πλησίασε . Άπλωσε το χερι του προς τα εμένα και μου είπε.
<<Χορεύουμε; >> του έδωσα το χέρι  μου και βρεθήκαμε στη μέση να χορεύουμε.  Όλα τα μάτια ηταν πάνω μας και μας παρατηρούσαν.  Προσπαθούσα να μην δείχνω την αμηχανία μου.
Ξαφνικά το μυαλό μου πήγε στον Γιώργο και τοτε ηταν που τραβήχτηκα απο πανω του χωρις να το καταλάβω. 
<<Τι έπαθες; >>
<<τίποτα απλως νιώθω λίγο άβολα. >>
<<  Φφφ Εχεις δίκιο, σου ζητώ συγγνώμη.   >>
<<Όχι οχι δεν φταίς εσύ >>
<< Ελα πάμε να κάτσουμε>>, έπιασε το χέρι μου και με οδήγησε στην θεση μου . Τράβηξε την καρέκλα να κάτσω και ύστερα έκατσε και αυτός. 
<<Δεν έπρεπε να σε κανω να νοιώσεις άβολα, συγνώμη >>
<<Πάμε  μια βόλτα; >>
<<Ναι φυσικά,  οτι θές. >>
Εκανε νόημα να του φέρουν τιν λογαριασμό και φύγαμε.
………………………………………………
Περπατήσαμε λίγο και φτάσαμε σε μια παραλία.  Ηταν υπέροχα ο αέρας φυσούσε ελάχιστα διασκορπιζοντας την μυρωδιά της θάλασσας και του καλοκαιριού.  Η θάλασσα ηταν ήρεμη και το φεγγάρι φώτιζε απο ψιλά τον δρόμο.  Η αντανάκλαση του στο νερό ηταν ακομα πιό λαμπερή ώσπου κάποια στιγμή μου φάνηκε πως μας χαμογελούσε . 
Καθώς περπατούσαμε διηγήθηκα στον Νίκο ολη την ιστορία με τον Γιώργο και εκείνος μου διηγήθηκε τις δικές του ιστορίες.
Σιγά σιγα του ανοιγομουν ολο και περισσότερο. Ειχε ενα ταλέντο στο να σε κάνει να τον εμπιστευτείς.  Η ώρα περνούσε πολύ γρήγορα μαζί του.  Γύρισα σπίτι κατα τις μιάμιση.  Καθώς την επόμενη μερα μας ξημέρωνε πολύ δουλειά.

………………………………………………