goodbye - espinosa.

thirty

Çok acayip uzun bir ara oldu farkındayım ama geri döndüm ve bütün kitaplarıma ağırlık vereceğim. Öncelikle belirtmek istiyorum ki eğer bu kitabı hala okuyorsanız yakında final olacak ve finalde üzüleceksiniz. Onun haricinde finali zaten kitabın başından beri belirlemiştim ve benim kitaplarımdan mutlu son beklemeyin. Ek 2 bölüm falan ekleyeceğim finalden sonra. İyi okumalar. >.<

Bahçeden sevinçle içeri girip siyah kafalı sevgilime doğru koşturdum. Hamileliğimin 3. ayına girdim. Karnım biraz şişmişti ve bu hareketlerimi zorlaştırıyordu. Her ne kadar büyütümeyeceğime inansamda  doğmayı hak ediyordu çünkü o bizim bebeğimizdi ve belki de tanrı onu bize bir şans olarak vermişti.

 Hızla arkadan kollarımı Ocean'ın boynuna doladım ve yanağına derin bir öpücük bıraktım. Gülümseyerek yüzüne bakmaya başladım. '' Şu saçların... evde başka biri varmış hissi veriyor. Akınca lütfen boyama.'' Aynı şekilde geniş bir gülümseme sundu bana. ''Ne o? Beğenmiyor musun?'' Kollarımı boynundan çekip sakin adımlarla koltuğun arkasından dolaşarak önüne geçtim ve başımı dizlerine koyup ayaklarımı koltuktan sarkıttım. ''Tabii ki de beğeniyorum ama... Sarı saçların. Onlar daha güzeller.'' Elleri hemen saçlarımı buldu, yavaş yavaş masaj yaparak oynamaya başladı. Bu güzeldi, seviyordum. Bütün ağrılarımı, bütün yaşadıklarımı bana saçımla oynaması unutturabiliyordu. ''Pekala, sevgilim. Boyamayacağım.'' Çalan kapı zili ile yerimde doğrularak Ocean'a baktım. Başını sallayarak yavaş adımlarla kapıya ilerleyerek kapıyı açtı. Kafasını uzatarak etrafa baktı kapıyı kapatacakken ayağına çarpan şey ile duraksadı ve eğilerek yerden aldı.

Elindeki orta büyüklükte paket ile yanıma geri döndü ve kaşlarını çattı. ''Ailen?'' Başımı iki yana salladım. Onlara söylememiştim ki söylememe bile gerek yoktu. Ailem sayılmazlardı. ''Onlar bilmiyor, söylemedim.'' Paketi elinden alıp kucağıma yerleştirdim ve mavi jiletini yırtmadan açmaya başladım.

Jiletini kenara bırakıp sevimli ve deniz yıldızlı kutunun kapağını kenara bıraktım. İçinden çıkan turkuaz renkli bebek kıyafetini görünce başımı kaldırıp Ocean'a döndüm. Omuzlarını kaldırıp indirdi. Tekrar kutuya bakıp kıyafeti içinden aldım ve bir not aradım. Bulamayınca kıyafeti kaldırıp incelemeye başladım. ''Bunlardan sıkıldım artık. Kim yapıyorsa son vermeli, bu aptal şeyi bebeğime asla giydirmeyeceğim.'' Sinirle kutuyu, kıyafeti ve jiletini alarak mutfaktaki çöpe tıktım. 

Garip bir ifade ile bana bakan Ocean'a gülümsedim. ''Sevgilim, onları istemiyorum.'' Olumlu anlamda başını salladı. ''Ama kimden olduğunu merak ediyorum. Gene şu telefondaki manyaktan olabilir mi?'' Sorusuna karşılık bir süre düşündüm. ''Sonun başlangıcı.''  En son bunları yazmıştı ve daha sonra ne mesajlarıma döndü ne de mesaj attı.