Next Time

Chapter 4

Sean's POV

"Me? Wala. I'm just scared that something bad will happen to you."

Oo, aaminin ko nung una ayaw ko talaga kay Annys pero ngayon natatakot ako. Natatakot ako na may mangyari sa kanyang masama dahil sa nakita ko kanina nung nahilo ako. Paano kung mangyari iyon? Ewan ko ba tila may nagsasabi sakin na kailangan ko siyang protektahan. Siguro kulang lang talaga ako sa tulog. Imposible namang mangyari ang nakita ko. Oo, tama, imposible yun. Please Sean compose yourself. Do not be a paranoid. What happened to your life motto to avoid girls?

"Ha? Bakit naman may something na masamang mangyayari sakin?" Pagpuputol nya sa mga iniisip ko nang tanungin niya ako.

"Ang alam ko is safe naman dito sa community niyo according sa researches ng stepmom ko kaya nga dito namin pumili tumira." Stepmom?

"Oo nga pero gusto pa rin kita samahan para makita kong safe si Kitty." Sagot ko dito.

"Sige. Samahan mo na ko. Baka matuwa rin naman si Kitty dahil sa tingin ko gusto ka nya din." Ako, gusto kita.

What the hell Sean Choi?! Did your mind just said that? Gusto mo si Annys?

Annys' POV

Wala nang nagsalita pa sa amin habang papuntang vet. Kasalukuyang ginagamot ngayon ang pusa. Sabi nung doctor buti na lang ay dinala namin agad sapagkat maaaring mainfect ang sugat at nakakatakot iyon.

"Ang hilig mo pala sa hayop?" Tanong ni Sean sa akin. Oo, Sean na tawag ko sa kanya ngayon hindi na asshole. Napagtanto ko na mabait naman pala sya.

"Yes. My mom loves animals. Meron kaming two dogs and one cat back then noong buhay pa sya." Pagsasagot ko dito.

"So that explains kung bakit ka may stepmom. Natatakot kasi akong tanungin ka about sa stepmom mo kasi ayokong manghimasok sa personal issues mo pero curious din kasi ako." Ha? Bakit naman siya nacucurious?

"We used to be very happy you know. Noong buhay pa siya. Si Daddy laging may time sa amin. Laging may bonding. We are such a perfect family. Yes mayroon din kaming problems pero para sa akin perfect na iyon kahit papano. After all, trials will all make us stronger. Pero alam mo ba ang pinakamabigat na problemang nangyari sa amin?" Tanong ko sa kanya pero nakatingin lang siya sa akin na para bang naghihintay na magkwento pa ko.

"When Mom died. Six years ago because of leukemia." Sabi ko sa kanya kasabay ng matipid na ngiti. Hindi ako umiiyak ngayon dahil hindi naman na maibabalik ng mga luha ko si Mommy eh. Siguro mas magiging masaya si mommy up there kung nakangiti ako pero syempre di ko rin naman maiwasang maging malungkot kaya siguro tipid lang ang aking mga ngiti.

"Sorry." Biglang sabi ni Sean.

"For what? Ano ka ba okay lang. Sanay naman na ako and about sa stepmom ko? Hindi ko alam kung saang lupalop ba ng Korea siya hinanap ni Daddy. Basta two years after Mommy died, she was replaced by Aunt Witchie. Si Aunt Witchie ang stepmom ko. I don't want to call her Mom. Ayokong palitan si Mommy sa buhay ko. Kung si Daddy ganun ganun na lang, ako hindi." Kwento ko pa dito. Nakakainis bakit ako lang  ang nagkekwento?

"How about you? Choi surname mo? Korean ka?" Tanong ko sa kanya because curious din naman ako.

"Hindi masyado." Tumingin siya sa akin habang sinasabi iyon. Di ko naintindihan pero pinagpatuloy lang nya ang kwento nya.

"Yung lolo ko is korean pero never siyang nakilala ng dad ko. Iniwan kasi sila ng lola ko dahil ayaw ng pamilya ni lolo kasi hindi korean si lola." Nakininig lang ako sa mga kwento nya. In my case, walang kwenta ang pananaw na iyon. Kung mahal niyo naman ang isa't-isa, bakit hindi kayo pwede? Si Daddy nga pinakasalan yung stepmom ko na Filipino. Yes, filipino si Aunt Grazie.