CHAPTER 1:

72 1 5
                                    

Pauline's POV

"Im sorry.."

Agad na napaangat ang ulo ko ng marinig ang mga salitang yun.

"Sorry for what babe?" I tried to hold his hands but he instantly move away.

"Alam mo ang ibig kong sabihin Frances." Napatingin ako sknya. Binabanggit lng niya ang first name ko pag galit sya o sersyoso. Pauline ang parati nyang tinatawag sken. And what happened sa tawagan naming BABE? Dumating na ba ang kinatatakutan ko? Iiwan nba nya ko tulad ng iba?

I looked up. Mula pagkabata ganun na ang nakagawian kong gawin para pigilin ang pagbagsak ng mga luha ko. I dont let nobody see me cry. Ayaw kong kaawaan nino man. Hindi ako LOSER!

Frances Pauline Quingco. Tall, White and at the age of 18 hindi naman sa pagmamayabang but  i already had the body that every girls would die to have at pinaglalawayan ng mga kalalakihan. A body with the curves at the right place' ika nga. At kung ganda lang din ang pag'uusapan, d rin nmn ako pahuhuli. Maliit ngunit matangos na ilong, heart-shaped lips na natural na mamula'mula kahit walng lipstick and a pair of almond eyes that possesses a tiger look. FIERCE; that's the adjective na lagi nilang dine'describe sakin. All my Physical attributes came from my father who was an american. Pero bago pa man ako pinanganak, namatay siya sa isang aksidente. Nag'crash ang eroplanong sinasakyan nya on his way back here in the Philippines. My mom is a pure filipina.  And one thing na namana ko saknya is her  angelic voice. My mom was a famous singer years ago. After niya kong pinanganak, she decided to stop her career. She want to focus on me at ito mismo ang nag'alaga sakin. Especially i don't have a father anymore. We own the biggest clothing line in the country, ang PAULINES' which is obviously kinuha sa 2nd name ko. Maliban sa PAULINES' , meron din kaming restaurants hindi lang sa Pilipinas kundi sa buong mundo. My mom loved my dad so much na hnd na ito nag'asawa pa ulit. That make me the only child and the only heiress. Lahat ng luho ko ay nakukuha ko.

"I tried to, believe me. Ginawa ko ang lahat para labanan ang fall'out but i failed." Nilamukos nito ang mukha gamit ang palad as a sign of depression. 

Yeah, i have everything except for a perfect LOVELIFE. Pang'ilan ko na nga bang boyfriend si Roy? I can't even remember. Hindi naman na bago sakin ang maiwanan eh. Lagi namang ganun . After 3 or 4 months of relationship, lagi nila akong bine'break. 5Months ang pinakamatagl kong relasyon. Hindi ko alam kung AKO o SILA ang my problema. I always try to do my best to make everything work but it just wouldn't. I used to believed na my sumpa nang naka'akibat sakin mula pagkabata kaya hindi ko mahanap'hanap ang TRUE LOVE.  I stopped believing to that ng makilala ko si Roy. He made me realize many things including that my so called "LongTerm Relationship Curse". Lalo't tumagal kme ng 2years. He became my world and everything. I thought HE IS THE ONE and nothing could break us apart. But then again, I'M WRONG.  Kaya pala these past few months, He's COLD.

"Bakit ngayon pa roy? Hindi mo ba pwndng sabihin yan bukas o sa makalawa? It's our 2nd year anniversary for pete's sake!" Hnd ko napigilan ang pagtaas ng boses ko. I don't care kung pinagtitinginan na ko ng mga tao sa restaurant. Sila kaya i'break ng taong mahal na mahal nila, im sure they would also act this way. How could he? We were so happy. So happy that the idea of "fall out" never crossed my mind. Lesheeeng "fall Out of love" na yan, Sino ba kse nagpa'uso ng mga salitang yan? Swear! Mapapatay ko talaga. O kung patay nmn na sya, patawarin ako ng langit pero mapapatay ko siya ulit! -_____-

"I don't wanna be unfair to you. I don't wanna pretend that Im still inlove with you when Im really not. IM SORRY."

Parang bombang sumabog sken ang mga salitang yun :'(

I don't wanna be unfair to you. I don't wanna pretend that Im still inlove with you when Im really not. IM SORRY.

Unti'unting pinalabo ng mga nagbabantang luha ang mga mata ko. I tried to look up.

Lord Please! Don't let me cry in front of him. </3

Pero hindi pinakinggan ng langit ang panalangin ko. Nag'unahan na sa pagpatak ang mga ito sa pisngi ko. At kitang'kita ko ang gulat sa mukha nya. Damn! For the first time in my life someone saw me cry.

"Im sorry . Please stop crying . I can't bear to see you that way." Guilt crossed his face.

"You can't bear to see me this way pero ikaw ang dahilan nito!

"Im so---"

"Damn! Enough with that sorry of yours. You're not!" I grab my bag at dali'daling tumalikod at umalis. 

"Pauline.."

Narinig ko pang tinawag nya ko but i didn't dare look back. Hindi ko kaya baka patawarin ko lang sya kahit sinaktan nya ko </3

Ansakit'sakit. Pwd bang mamatay na lng ako paglabas ko dito at nang di ko na maramdaman tong sakit na to? I expected this day to be extra great. I expected flowers, chocolates, kisses and a sweet surprise . Hell! It's our 2ndyear anniversary. Who would have thought that he would break up with me? 

He hurt me bigtime and he's gonna pay for this.

You're gonna regret JESSIE ROY MAESTRE!

WHEN IM GONETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon