I'm dating a Gangster

I'm dating a Gangster - Chapter 2

Chapter 2

Nadeshi Point of View

For the nth time. Ilang beses ko na sinabi sa kanila na HINDI AT AYOKO mag-enroll dito sa Manila. Wala sila sinabi sa akin na kasama pala sa package ang mag-transfer ng school? Edi sana hindi na ako sumama diba!

"Nadeshi, listen. Hindi ba tayo makaka-balik ng Tokyo. We can't just lie around while staying here." Aniki commented. Oh really? Because as far as I know this guy is not the type of person who's thirsty for knowledge!

"I don't care if we can't! You can't let me enroll myself when I'm literally enrolled in Tokyo!" I exclaimed.

He heaved a sighed. "Fine. Kung ayaw mo, kami na lang ni tita ang mag-eenroll sa'yo. We are both your guardian, remember?"

Halos pandilatan ko si kuya. Is he serious?!

So that's what happens.

Eto ako ngayon pinagmamasdan ang napaka-laki name ng school na papasukan ko. Hindi ko kasabay pumasok si aniki dahil mamaya pa ang class niya dahil higher level na siya at ako sophomore year ko pa lang.

Sumabay ako sa iilan estudyante na naglalakad papasok ng gate. Sobra laki ng school pero kaunti lang ang pumapasok?

Pagka-pasok ko ng gate halos lumuwa ang mga mata ko dahil sa dami ng building at dahil na rin sa laki at sobrang spacious. High school campus ito at hindi University diba?

Hindi ko alam kung saan pupunta dahil di rin ako umattend ng briefing. Saan kaya ako pwede mag-punta para magtanong?

Sa kaka-ikot ko nakarating ako sa parking lot--Woah! That explains kung bakit kaunti lang ang nakikita ko na naglalakad.

Yung ibang students palabas pa lang sa sasakyan nila at may taga-bukas pa ng pinto. Ganito kayaman ang mga pumapasok dito?

Hindi ko mapigilan ang maglakad-lakad. Feeling ko kasi nasa car show ako dahil sa nag-gagandahan na mga kotse.

Di man lang ako sinabihan na ganito ang school na papasukan ko edi sana nagpahatid din ako with butlers! Hahaha! As if. (-_-)

"Who do you think you are?! Dinumihan mo ang shoes ko! Hindi mo ba alam na personally pinagawa ko ito sa isang sikat na shoe maker sa Paris?!"

Napalingon ako sa paligid. Sino kaya yun? Hindi ko mapigilan ang ma-curious kaya hinanap ko kung saan nanggaling.

Naabutan ko na yung isang student e naka-luhod at naka-yuko sa harap ng isa pang student. Hindi ko marining yung sinasabi nung naka-yuko.

"Babayaran?! This thing worth a millions and you'll pay for it?! You can't even pay for your tuition fee! You damn commoner!" Napa-ngiwi ako. That's horrible.

Napansin ko yung shoes na suot niya may basa at yung bottled water sa gilid nung student na naka-luhod.

Tubig lang naman pala. Pwede naman patuyuin sa araw yan eh!

"So-Sorry! Hi-Hindi ko naman talaga-argh." I frowned. Hindi ko kayang manuod sa ginagawa nung matapobreng babae na yun.

Umalis ako sa tinataguan ko at lumapit sa kanila. "Hey! She said sorry already. Don't you think it's enough?" I interrupt.

God, I hate doing this. But I hate people like her the most.

"And who are you bitch? Mind your own fucking business!" She hissed.

I raised both of my hands. "I don't stick my nose in other people's business but what you're doing is too much already. She doesn't mean to spill a drink on your precious shoe; since we are at school I bet they taught you the word accident already." I simply said emphasizing the word accident.