"Μην ανχωνεσε...ηρεμισε" ψυθίρισα στον εαυτό μου καθώς διεσχισα τον κύριο διάδρομο του σχολείου. Αισθανόμουν τα βλέμματα των άλλων πάνω μου...γαμωτο δεν μπορώ πάλι σχολείο, δεν έχω και καθόλου καλούς βαθμούς όποτε...δεν θα τα πάω καλύτερα εδώ σε σχέση με το παλιό μου σχολείο...
Έκατσα σε ένα κενό παγκαγκι και έβγαλα το τετράδιό μου...πρώτη ώρα Βιολογία...Ποο τη συχένομαι τη βιολογία. 'Well I'll have to deal with it though' μουρμούρισα στον εαυτό μου
"Θες βοήθεια;" άκουσα κάποιον να λέει από πίσω μου...σιγά σιγά κούνησα το κεφάλι μου και το αγόρι που στεκοταν πίσω μου, μου έπιασε το χέρι και με οδήγησε στην αίθουσα της βιολογίας...ήθελα να δω το πρόσωπό του...η περιέργεια με είχε φάει..."fuck what do I do?" Ψυθιρισα στον εαυτό μου "είπες κάτι;" με ρώτησε το αγόρι δίπλα μου. Δεν άντεξα άλλο γύρισα να τον κοιτάξω...είχε καστανά μαλλιά και ήταν αρκετά ψηλότερος από εμένα και ήταν και αδύνατος...ήταν τέλειος.
"Εμ τίποτα" απάντησα "σίγουρος;" ρώτησε πιάνοντας με από τα χέρια και γυρίζοντας με για να με κοιτάξει...
Γαμωτο είχε τόσο ωραία μάτια...ήταν μέλι με λίγο πράσινο...είχα λιώσει κοιτώντας τα μάτια του.
Έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάω για πολύ ώρα "Εμ ναι" είπα τραβώντας το μάτι μου με το μαζική της μπλούζας μου...Είδα τα μάτια του widened (δεν ξέρω πως να το πω στα ελληνικά sorry)
Τον κοίταξα με περιέργεια και κατάλαβα τι είχε δει...κατέβασα γρήγορα τα μανίκια μου και αισθάνθηκα τα μάτια μου να γεμίζουν με δάκρυα. Τα δευτερόλεπτα περνούσαν και αισθανόμουν πολύ αμήχανα. Με κοίταζε τον έβλεπα από την άκρη του ματιού μου
Η σιωπή διακόπηκε από το κουδούνι..."Εμ πρέπει να πάμε για προσευχή" ψυθίρισε με μια λυπιτερη φωνή η οποία έκανε την καρδιά μου πέσει στο στομάχι. Κούνησα σιγά το κεφάλι μου και μου έπιασε το χέρι οδηγώντας με στην αυλή..."είσαι πολύ γλυκούλης" μου είπε και αισθάνθηκα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν...
(A/N συγνώμη αν μερικά σημεία δεν βγάζουν νόημα. Στο επόμενο μέρος μπορεί να έχει smut...και σε περίπτωση που κάποιος δεν καταλάβε ήταν χαρακιές αυτά στα χέρια του)
