Pretend

Chapter 1

Maganda ang panahon maaliwas walang nagbabadyang masamang panahong darating. Andito ako sa mataas na gusali namamasid ng paligid maraming nagtataasang gusali sa ibaba maraming sasakyan at maraming tao. Bawat tao ay may tinatagong lihim na hindi alam ng iba hindi dahil nahihiya sila kundi madaming dahilan na kahit sabihin ay walang makakaintindi. Nagkakasalamuha sila araw araw pero hindi mo makikilala kung sino ang taong iyon. Hindi mapipigilan ng kahit sinong tao ang hindi humusga sa ibang tao kaya ang iba mas pinipili na manahimik at magpanggap.

'Knock knock'

Yes, come in.

Maam in 5 minutes.

Okay thank you.

Bumalik na ako sa aking mesa inayos ang mga kakailanganin. Ako nga pala si Sarah Lee mayari ng isang investment company matagal na ang kumpanyang ito dekada nang nakatayo. Pagpasok ko sa conference room I start my discussion for investors.

Good morning Mr. Han. Take a seat.

Okay we start Mr. Han your money that will invest in my company is worth it. And I will make sure with in 3 to 6 month or a year your money will increase in double.

Double ?

Yes double Mr. Han.

What are your plans to make sure that my money will be double in that time.

Well here is my plan Mr. Han.

This is the land place I creating a casino bar. Dont worry the place is already sold in under my property already. So your money is for building a casino with other investors.  Our customer is belongs to elite society so no worries for failing this project and every project I made I really study it well before I put my effort and money. Marami pa kaming pinagusapan sa project.

So, Mr. Han ?

Its excellent okay where the paper ?

After the signing of the contract we take our shake hands.

Thank you Mr. Han welcome to my company.

Thank you.

Bumalik na ako sa aking opisina. Pagkaupo ko pa lang ay ipinikit ko na ang aking mata. Nakakapagod makipagusap at makipag deal sa client. Ilang saglit lang ay nakarinig ako ng katok sa aking pinto.

'Knock knock'

Sarah pass 6 pm na hindi ka ba uuwi ? Kath

Sige mauna kana maya maya pa ako may kailangan pa ako tapusin na power point presentation ko bukas. Umupo na siya sa harap ng aking mesa.

Yayaman ka lalo niyan sa ginagawa mo eh masyado mong sinusubsob ang sarili mo sa trabaho mag laylo ka naman kahit minsan lang sumama kana lang sa akin bar tayo ngayon dali na.

May presentation pa ako dapat tapusin.

Sa aking pagkakaalam hindi pa bukas kailangan yan sa monday pa yan friday ngayon wala ka naman bukas gagawin kundi sa bahay lang at magmumukmok.

Kahit na kailngan maging maayos ang kalabasan ng presentation ko dahil matatapos na ang project ko pagnakuha ko na ang investment ni Mr. G.

Okay fine pili ka ngayon mo yan tatapusin at bukas sasamahan mo ako.

At saan naman?

Tagaytay.

What ayoko.

So ayaw mo pili ka ngayon ka sasama sa bar o bukas puntang tagaytay ?

Tsk.

Bar. Bar. Bar.

Oo na. Wait me at the lobby ayusin ko lang gamit ko.

Okay. Bye.

Bumalik ako sa pagkakasandig ko sa swivel chair at pinikit ang mata. Ayaw ko mag bar pero no choice ako mas ayaw ko sa tagaytay malayo pahinga ko bukas eh. Inayos ko na ang aking gamit at nagayos na din ng itshura ko maayos naman na ako pero kailngan mag retouch. Nang masigurado kong lock na ang pinto bumaba na ako sa lobby.

Ang akala ko hindi kana baba eh napakatagal mo.

Hindi. Mainipin ka lang talaga.

Whatever.

Wag mo ko inaartihan dyan kath baka hindi ako sumama sayo ngayon at pagtaguan kita bukas.

Eto naman hindi mabiro.

Pwes wag ngayon pagod ako.

Kala ko good mode ka kasi nakuha mo yung investor kanina.

Oo nakuha ko nga kaya lang nakakapagod makipagusap sa kanya.

Ganun talaga yan sis. Atleast magagawa mo na ang project mo.

Yeah at last kulang na lang ng isang investor si Mr. G. I will make sure na makukuha ko siya.

Ikaw pa kaya mo yan ang galing mo kaya mangbola. Tska daanin mo sa ganda ng alindog mo.

Ginagago mo ba ako.

Hindi.

Pwes pinapaalala ko lang sayo hindi sarili ko ang binibenta ko kundi ang mag invest sila.

Kaya nga yun nga sabi ko.

Tsk.

Sumakay na kami sa sasakyan niya at tumuloy na sa bar. Bago daw ang bar na ito Love Bar. Ang baduy ng pangalan. Pero mukahang maayos naman ang napili niyang bar mukhang hindi naman nakakatakot. At mukhang mayayaman lang ang nakakapunta dito at pwdeng pumasok.

Ayaw ko sa bar dahil masakit sa mata ang patay sinding ilaw at malakas na tugtugin at may mas higit pa maraming tao. Ayaw ko sa maraming tao dahil mayroon ako dahilan na hindi pwdeng malaman ng ibang tao dahil baka katakutan nila ako.

Pero sinabi ko ngang no choice ako kaya pretend is the best way. That who I am but no one know who i am even my friend. No one will know for who really i am.