I Found You

Chapter 20

    KHYLA

"BES!" siagw ni Barbette mula sa kabilang linya.

Etong bestfriend ko na to kakauwi lang namin at hating gabi na parang hindi inaantok at napapagod... bampira kaya to?

"ANOH?!" sagot ko.

"kasi... kasi.. i want to tell something.." mahina na nyang sabi.

"spill it!"

"Kasi..."

"Bes, masaya yan putulin mo yung tulog ko sa paputol putol mong pagsasalita." sarkastiko kong sabi.

"sorry na bes, kasi naman... kasi may nangyari na sa amin ni Dean."

"WHAT?!"
nagulat ako sa sinabi nya.
ang babata pa nila tapos may nangyari na sa kanila, what if may mabuo? tapos iiwan ni Dean si Bes, hindi maaari yun.
Bata pa ang bestfriend ko wala na agad ang virginity nya.

"Bes? galit ka?"

"Tindi mo bes! agad-agad mo namang binigay ang sarili mo?"

"Hindi bes, kasi nadala kami nang tawag nang laman bes." pagtatanggol nya sa sarili nya.

"hindi bes eh, what if may mabuo tapos iwan ka ni Dean?" tanong ko.

"hindi maaari yun bes, kakatapos lang namin mag-usap, honestly alam na nila mama at papa yung tungkol sa amin at yung nangyari." Sagot nya.

"Anong sabi nila Tita at tito?"tanong ko.

"ano daw, ikakasal na daw kami kapag tumungtong kami anng 18." mahina nyang sagot.

"WHAT?!" napasigaw ako sa narinig ko.

"Bes naman eh... alam mo namang mahal na mahal ko si Dean at alam kong mahal na mahal nya rin ako."

"Tssk. sige bahala ka, basta masaya ako pa ra syo kung masaya ka rin dyan."

"thanks bes... love you lots."

"kadiri ka bes! bye na nga inaabala mo pagtulog ko."

"Night na... matutulog na rin ako."

sabay baba ko sa tawag at nahiga na ulit ako.

Hindi ko mawari na nangyari sa kanila yun? ang bilis tapos ikakasal na agad sila pag-18 na sila. WTH na lang ...
Ako? ayoko nang ganun...

Pero what if si Xander na nga ang inaantay ko, dapat ko na bang ibigay ang sarili ko? NO! erase erase yan! hindi pa sya... siguro?

*****

XANDER

Lumipas ang mga araw simula ng makauwi kami, alam na rin ng pamilya ko at sa kanya na kami na.
Hindi ako makapaniwala na kilala ng mga magulang ko ang buong storya ng buhay ni Khyla. Mas lalong hindi ako makapaniwala sa rebelasyon na nalaman ko nunbg gabi nang pag-uwi ko.

**FLASH BACK**


Binuksan ko ang pinto ng bahay namin para maipasok ko ang sasakyan.
Narinig ata ni Mama na dumating na ako kaya tumatakbo siyang lumabas at niyakap ako.
"Thanks God at nakuwi ka na rin anak." salubong sa akin ni Mama.
"Ma, of course im okay." maangas kong sagot, Inaangat ko ang balikat ko at pinakita ko ang muscles ko kay mama.
"loko ka talaga anak, sige na magbihis ka na at kakain na tayo nagluto ako."
Nagulat ako sa sinabi ni Mama.
"Weh? Mama? ikaw? Nagluto?." tanong ko sa kanya ng pabiro.
"Ayaw pa maniwala, prang wala kang tiwala sa akin anak e." Pagdadrama naman ni Mama.
"im just joking ma." pagbawi ko. Niyakap ko siya ng mahigpit dahil namiss ko sya ng sobra.

Pumasok ako ng bahay at umakyat sa kwarto ko.
Habang naglalakad ako sa hall way nakita kong lumabas si Papa ng Kwarto nila ni Mama.

"O, anak nandyan ka na pala. How's your small vacation?" pagkamusta nya sa akin.
Hawak ko na ang door knob kaya nakatalikod akong sumagot sa kanya.
"its okay dad, nagkaroon lang po ng problema, si Khyla po na-operahan." mangiyak-ngiyak kong sagot.
Nadama ata ni Papa na mangiyak-ngiyak na ako kaya lumapit siya sa akin at nagsalita.
"Let's talk about it later, i want you to get a rest then after 30 minutes we will eat after then we will talk. A parental talk, bonding na din sa labas tayo ng bahay sa terrace." sabi niya. Tinapik niya ang braso na ang ibigsabihin ay nandyan lang sila at kaakyanin ko ang lahat ng problema.
Bumaba na siya at ako ay naiwan sa harap ng aking kwarto, mangiyak-ngiyak habang naaalala ang paghihirap na pinagdaanan ni Khyla nang nagpunta kami sa Batangas.

30 mins na ang nakalipas tinawag na ako ni mama para kumain, bumaba ako at nakita ko sila na nasa hapag na.

"Let's eat anak." yaya sa akin ni Mama.
"Seat here." sabi naman ni Papa.
"Manang Rosalie, sumabay na po kayo sa amin kumain, pakitawag na lang rin po si Manong Jun at yung apo mo po para makakain na tayo." yaya naman ni Mama sa mga katulong namin.

We don't treat them as others, we treat them like part of the family, si Manang Rosalie 5 years na sa amin at niisa wala akong nabalitaang may ginawa syang masama, and Manong Jun too. Yung apo ni Manang recently lang sya, mga 5 months pa lang, pinasok sya ng lola nya mga 12 years old palang sya.

After 2 mins dumating na silang tatlo, nahihiya pa silang umupo kaya nagsalita si Mama.

"wag na po kayong mahiya, hindi na po kayo iba sa amin, seat and we will start."

Naupo sila at nagsimula na kaming magdasal bago kumain.
30 misn ang lumipas natapos na kaming kumain, as of the plan nandito kami sa terrace at nakaupo sa damuhan habang si Mama nagiihaw ng barbeque.

"so anak can you tell us what happened there?" pagsisimula ni Papa.
"Pagdating po namin dun nalaman namin na may sakit sa puso si Khyla, iiksian ko lang po ang istorya. Nung nalaman po namin ang kalagayan ni Khyla natakot po kaming lahat, natataranta po kami kasi walang donor para sa kanya, May sakit po sya sa puso, may butas po ang puso nya dahil sa isang kagimbal-gimbal na nangyari sa buhay nya. Si Clarisse at Khyla ay magkapamilya, magpinsan po sila."

"You mean si Clarisse na first love mo? si Clarisse na kasama mo sa Orphan? yung batang in-ambush?" pagputol ni Mama.

"yes po, then ang hindi ko po alam si Khyla po pala yung batang nasa isolation area, hindi po dahil sa nakakhawa ang sakit nya dahil po sa butas niya sa puso, hindi po sya pwede mapagod at ma-stress. Si Khyla po ang anak nila Mr and Mrs. Delos Reyes, ang dating may-ari ng pinakamalaking pagawaan ng gadgets dito sa pilipinas." pagpapatuloy ko.

Nagulat ako sa reaksyon ni mama, parang hindi siya makapaniwala. Nagkatinginan sila ni Papa at mukhang may alam sila.

"Dad? Ma? may alam po ba kayo dito?" tanong ko sa kanila.
"yes anak, malapit ang pamilya nila sa atin, akya pala pamilyar sya sa akin sya pala ang long lost heir of DS Corporation, pero hon pano na? Hindi nya na mababawi pa ang kompanya na dapat na sa kanya."

"i dont know hon, siguro this is the time para malaman na ni Xander ang totoo."

"anong totoo?" tanong ko sa kanila.

"Anak, si Casssandra, i mean ang pamilya nila Cassandra ang may-ari ngayon ng DS Corp na dapat kay Khyla, at ang magulang ni Cassandra ang nagpapatay sa pamilya ni Khyla." nagulat ako sa aking mga nalaman.

"Wha-what?" hindi ako makapaniwala.
"yes anak, please wag kang gagawa ng masama." pakiusap sa akin ni Mama.

"No ma! magbabayad sila, hindi nila ang hirap na pinagdadaanan ngayon ni Khyla dahil sa greediness nila sa pera!" hindi ko na napigilang hindi umiyak.

Napakasakit malaman na malapit lang ang dahilan ng paghihirap ni Khyla ngayon.

I will make their life like a living hell.

**End of Flashback**

I'm on my way to school at sakto nakita ko ang sasakyan ni Cassandra kaya bumaba ako sa sasakyan ko at bintana ng sasakyan.

"Cass?" pagtawag ko sa tao na nasa loob.

Sa loob-loob ko naiinis ako pati sa kanya kahit na sabihin anting hindi nya alam pero imposible yun.

Nagbukas ang binta at nakita ko si Cassandra.

"Akala ko may namamalimos sa akin." sabi nya pagkatapos ay tumawa sya.
Hindi ako natawa sa joke nya. "get out now!" utos ko.
"what?" naguguluhan nyang tanong.
"i said get out!" pag-ulit ko,
Binuksan na ang pinto ng sasakyan nya at pagkababa nya agad-agad ko syang hinila at isinakay sa sasakyan ko.
Pagkapasok ko sa sasakyan agad ko itong pinaandar.

"What's your problem?" naiinis nyang tanong.
Hindi ko siya pinapansin, ilang minuto pa ang lumipas piangpapalo nya na ako ng wallet na dala nya.
"STOP IT!" sigaw ko.
"Tell me what's up with you?" naiinis nya pa ring tanong.

Hindi ko pa rin siya sinagot, itinigil ko ang sasakyan sa isang lugar na tahimik, walang tao.

"get out! duon tayo sa labas mag-uusap," utos ko.
Bumaba naman siya at sya ring pagbaba ko.

"so what's up now?" nakakibit balikat niyang tanong.

"Hmm! ako talaga? wala kabang dapat sabihin sa akin" sarkastiko kong sagot.

"Anong dapat kong sabihin?"

"EVERYTHING!"

"HUH?"

"DON'T MAKE ME A FOOL CASS, ALAM KONG ALAM MO ANG LAHAT TUNGKOL SA PAMILYA NI KHYLA!" pagbulyaw ko sa kanya.

Hindi siya nakasagot.

"see? now alam ko na... get in!" utos ko.
Pumasok siya sa sasakyan ng tahimik.
Pumasok ako ng sasakyan at pinaandar ito.

"Wait, dont ever talk to me again, treat me as your enemy cause from now on i will be!" matapang kong sabi.

Nakita kong mangiyak-ngiyak na siya sa sinabi ko at halatang natatakot na siya, dapat lang! pagkatapos nyang hindi sabihin sa akin ang lahat. All of this years, alam nya na pala talaga.

der-marW0J