❥ "Het zijn altijd de stemmetjes in je hoofd die zeggen wat je moet doen, maar uiteindelijk ben jij het zelf die ervoor kiest om naar ze te luisteren of ze te negeren."
Men zegt dat de beste vriendschappen en relaties komen uit de ergste ontmoetinge...
"Hey," Ik klopte op Jadelyn's deur. Ze keek op van haar boek die ze kreeg van de buren een paar dagen geleden.
"Hoi!" Ze kraakte een lach naar me, maar ik wist dat ze pijn had.
"Dus," Ik liep haar kamer in met de deur achter mij dicht. "Hoe is je boek tot zo ver?" Vroeg ik en ze keek weer terug naar haar boek.
"Mwah," Ze haalde haar schouders op. "Het is de tweede keer dat ik het lees." Mijn ogen vergrootte zich.
"Tweede keer?" Ik greep het boek uit haar handen en liet de zijkanten van het boek met mijn duim flippen. "Maar dit boek heeft minstens 300 bladzijdes."
"298 om exact te zijn." Sprak ze. "Maar het is wel een redelijke verhaal." Zei ze en knikte haar hoofd.
"Waar gaat het boek over?" Vroeg ik. De blauwe kaft met daarop twee meisjes en een jongen in het midden geïllustreerd laat het al een beetje van zichzelf spreken.
"Het gaat over twee beste vriendinnen," Begon ze. "Ze hebben elkaar altijd trouw gebleven en zijn bij elkaar gebleven door dik en dun door zwaar en licht en bij donker en helder."
Ik vond het altijd al zo mooi hoe ze verhalen kon vertellen. Hoe ze zo van een saai verhaal een levendig ontspanning kan maken.
"Één van de twee beste vriendinnen verlaat de ander om haar dromen waar te maken. Terwijl de ander met pijn achterblijft." Ik keek naar haar gezichtskenmerken.
Haar heldere grijze ogen die nu donkerder dan normaal lijken. Haar grote bos krullen die nu pluizig is en haar wimpers die krullend omhoog staan.
"Later vinden ze elkaar bij een parkje. De een is steenrijk en heeft haar dromen waar gemaakt terwijl de ander maar als een verdwaalde ziel rondloopt, wat ze ook is." Ik knikte en luisterde aandachtig naar haar toe.
"Maar ze herkenden elkaar niet. Door de tijden heen kwamen ze elkaar steeds vaker tegen totdat op een avond, het achtergelaten meisje is overreden en in het ziekenhuis ligt. Haar beste vriendin, waarvan ze dat niet weet, huilt naast haar bed. Ze is erachter gekomen dat het haar was, het was haar beste vriendin." Ze lachte.
"Wanneer ze wakker word, herkent ze haar. Ze zag het steenrijke meisje die haar achtergelaten niet. Ze zag haar oude beste vriendin die bij haar is gebleven, ookal hebben zij elkaar al jaren niet gezien. Hun vriendschap is nooit gedooft, het was alleen maar kleiner geworden om uit te groeien naar een grotere vlam die ondoofbaar was."
"Wauw," Ik keek naar het kaft toe. "Wie is de jongen?"
"De persoon die ze elkaar hebben voorgesteld en weer na een lange tijd weer samen heeft gebracht." Ik knikte.
"Je kan echt mooi verhalen vertellen," Ik beet mijn lip en gaf haar het boek terug. "Dat zal één van de dingen zijn die ik aan je zal missen." Mijn stem brak en ik zag Jadelyn met een zachte glimlach naar me kijken.
"Aaliyah," Lachte ze en greep naar mijn hand.
"Jij bent mijn zusje, figuurlijk en ook letterlijk. Misschien niet biologisch, maar wettelijk wel. Je bent ook bij me gebleven door dik en dun, groot of klein, hard of zacht, kazig of sappig-"
"Praat je nou over pizza?" Lachte ze en ik knikte. Mijn ogen begonnen waterig te worden.
"Ik hou echt veel van je, Jadelyn." Een traan vloog uit mijn ogen en rolde zijn weg langs mijn wang.
"Nee, nee, nee, nee! Aaliyah niet huilen, lachen! Lach!" Ze veegde mijn tranen weg en sloeg haar armen om mijn schouders heen.
Ik knuffelde haar terug, wetend dat ik haar binnenkort niet meer zal zien. Dat alles wat wij hebben straks slechts maar een herinnering is.
Nu begrijp ik Shawn's liedje Memories. Aan het eind, zijn het alleen maar de herinneringen die overgebleven zijn. De gedachtes waaraan we terug denken als het zover is en de herdenkingen als we die zo erg nodig hebben.
"Ik laat je nu los en dan ben je gestopt met huilen, okay?" Zei ze.
"Okay," Je hoorde overduidelijk dat ik nog aan het huilen was.
"I-ik tel tot drie," Stotterde ze. Ik hoorde haar slikken en onze grip op elkaar verstrakte.
"Één," Telde ze.
"T-twee," Ging ik verder.
"Drie,"
En nog steeds hebben we elkaar niet losgelaten. Ik huilde meer en Jadelyn wreef over mijn rug. "Hey, het komt wel goed."
"Nee, dat komt het niet. Jadelyn, ik wist dat ik jou als mijn zusje wilde vanaf het moment dat ik de kamer in liep. Je zat daar maar, alleen pp de grond. Helemaal in jezelf gedoken, toe kijken hoe andere mensen geluk hebben gekregen in plaats van dat jij dat zou willen zijn. Je had dat kleine sprinkel van hoop in je ogen dat me naar je toe trok. En toen we voor het eerst met elkaar praatte, wist ik meteen dat ik goed met je kon opschieten. En kijk nou is, ik kan je niet eens meer los laten." Ik hoorde Jadelyn zachtjes snikken en ik lachte.
"Gast, zit je nou te huilen?" Vroeg ik.
"Ja," Snikte ze. "Je knuffelt me veel te hard," Beiden belandde we in een lachbui en we trokken ons terug van onze knuffel.
"Ik ga je missen, Jadelyn." Zei ik en ze veegde haar tranen weg.
"Ik ga je ook missen, Aaliyah." Sprak ze. "Je bent de aller eerste kind buiten het weeshuis die me behandeld alsof ik...echt geliefd word."
"Want dat ben je ook. Je betekent echt heel veel voor me."
"Hey, zou je iets voor me doen?" Vroeg ze en ik knikte.
"Alles voor jou," Ze greep mijn hand.
"Beloof me dat jij en Jacob bij elkaar blijven? Dat jullie voor elkaar zorgen en dat jullie elkaar nooit gaan verlaten."
"Jadelyn, Jacob mag wel een hele erge arrogante sardien zijn, ik zal bij hem blijven. Ik zie dat je nog steeds om hem geeft," Ze keek naar haar schoot toe en speelde met haar vingers.
"Ja, nou. Hij betekent net zoals iedereen hier ook veel voor mij."
"Praat met hem, ten minste voordat je weg gaat." Ze zuchtte.
"Ik ga je echt missen, kiddo. Hoe je me altijd in dingen duwt waardoor ik uit mijn comfort-zone stap."
"Ik zal je ook missen, Kiddo."
~•~
Een hele goeie morgen, Dudes en Dudettes. Je weet toch die perfecte gevoel wanneer je favs elkaar ontmoet hebben of gecollabed hebben en ga zo maar door.
MARIO FREAKING SELMAN HEEFT SHAWN FREAKING BENITO MENDES VOOR DE TWEEDE KEER ONTMOET.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
But anyways, ik kan eigelijk niet geloven dat het boek al 72 duizend reads heeft. Hoe is dit gekomen, ik had maar een kleine pauze genomen. Ik dacht dat het maar 60 duizend was. Ilygsm
