Kamp

6

POV Zoe
'Nathan? Kan ik even met je praten.' Zeg ik zuchtend. Hij kijkt op en knikt. Samen lopen we naar buiten.
'Wat is er?' Vraag ik terwijl we naar het kampvuur lopen midden in het kamp.
'Ik weet het niet.' Mompelt hij en gaat zitten op de boomstam.
'Wat weet je niet?' Vraag ik, en schuif wat dichter naar hem toe.
'Mijn gevoelens..' zegt hij suf. 'Ik ben pas een paar dagen op dit schijtkamp en ik voel me beter dan ooit door jou.' Zegt hij erachteraan en bloost.
Ik slik even en kijk hem aan. Hij kijkt naar beneden.
'Nathan.. Kijk me is aan.' Zeg ik en zie Nathans hoofd omhoog komen.
'In het begin wou ik ook niet naar dit Kamp. Maar uiteindelijk vond ik het ook geweldiger door de mensen die er zijn.'
Ik zucht.
Nathans hand gaat over mijn wang, en komt dichterbij. Ik kom ook dichter bij hem en uiteindelijk raken onze lippen elkaar. Een of andere kernbom gaat bij mij van binnen af. En vlinders komen mijn oren uit.
Nathan trekt snel terug. 'S-sorry..' Stotterd hij. Ik zeg niks en kijk hem alleen maar aan. Ik glimlach kort en zonder erbij na te denken zoen ik hem. En alweer gaat er een hele dierentuin los in mijn buik. Ik plaats mijn handen om zijn nek en zijn handen gaan rond mijn middel. Hij schuift mijn onderlichaam op zijn schoot. Dan laten we los.
'Zoe, ik hou zo ontzettend veel van je, ik ken je pas 2 dagen mar het voelt alsof we elkaar al eeuwen kennen.' Zegt hij en ik ga van zijn schoot af. Het enige wat ik doe is glimlachen en mijn gezicht in zijn shirt verstoppen. Hij heeft gelijk. Gaan we dan niet te snel?
Ik trek mijn hoofd terug en kijk hem aan. 'Nathan, gaan we dan niet te snel?' Zeg ik en bijt kort op mijn lip. Ik zie Nathan nadenken.
'We kunnen het nog even geheim houden..? Dat we het gewoon vertellen en officieel maken als we elkaar wat langer kennen.' Zegt hij. Ik knik kort. 'Zullen we terug naar onze hut?' Vraag ik en sta op. Hij knikt en loopt achter me aan.

SORRY DAT IK 6 MAANDEN NIET HEB GEUPLOAD OOOOOOPS