Neiza's POV
Me: Waaaahh!! Jollibee!! *q* Penge na! Dali! Gutom na gutom na ko!! - Seryoso, gutom na gutom na ko kasi di pa kami naglulunch eh! *pout* - AARAY! Bakit ka ba nang babatok?!
Shii: Wala lang. Feel ko lang! - Sagot ni Shii habang nakapeace sign. Tss! Baliw talaga to! - AARAY! Ikaw?! Bat mo ko binatukan?!
Me: Wala lang rin ^_^v
Andito pa rin pala kami sa condo ni Joshua at may dala syang take out pagbalik nya. Grabe! Saya kasama ng mga to! Foodtrip tas tawanan, maliban kasi sa mga tinake out nya sa Jollibee may m&m's din pati marshmallows. Nyom! Nyom!! :3
Mark: Para kang bata kumain! - Nakangiting sabi sa kin ni Mark
Me: Bata pa naman talaga ako ah! *pout*
Mark: Hahahahaha!!
Shii: Tss! Minsan iniisip ko, pano ka kaya nagiging top 1 sa clase? Eh batang-isip ka!
Me: Intelligence can not be measured by the way you act nor by the numbers you see in your cards. It is measure by your great comprehension, the way you think and the way you speak your thoughts out.
Shii: Whatevs! - Hihi! Hate talaga ni Shii pag nag-e-english ako. Gets nya naman eh, pero alam nya na way ko un ng pang-aasar. Bait ako eh! Di nakikipagbugbugan pag gusto pumalag! hehe!
Puros tawanan lang at kainan nangyari buong oras na un until Shii's phone rang.
Shii's POV
Me: Hello mom?
Mom: Shii, come to the hospital right away! It's your sister. Umatake na naman sakit nya and we need to talk with you immediately.
Me: Yes mom I understand. I'm on my way. - Binaba ko ung phone atsaka hinarap sila Neiza - Kailangan natin pumunta ng hospital. Sinugod raw si Misaki...
Agad agad kaming bumaba ng building at pumunta sa parking lot kung san nakaparada ung sasakyan ni Joshua. Sa sobrang kaba ko feeling ko maiiyak na ko...
Ng makasakay na kaming lahat, pinaharurot ni Yam ung kotse at wala pang 15 minutes, nakarating na kami sa hospital na tinukoy ni mama. Agad agad naman kami nagtanong sa nurse kung asan si Misaki at tinuro nya sa min ung way papunta sa emergency room.
Me: Oh my God mom! What happened?! - Maluha-luha kong tanong.
Mom: Pagkauwi nya sa bahay sabi nya medyo nahihilo raw sya. Naging maayos naman agad ang lagay nya kaso 30 minutes ago bigla na lang sya inatake.
Me: Mom kung inatake sya ng asthma nya, dapat ginamit nyo ung nebulizer!
Dad: Hindi na ganun kadali yun Shii. Di asthma ang sakit ng kapatid mo! Kundi Lung Cancer!
Me: Pano nangyari un?
Dad: I think it's about time na malaman mo na matagal na naming alam na cancer ang sakit ng kapatid mo, pero dahil na rin sa sarili nyang kagustuhan, di namin ito pinaalam sayo. We're here now to tell you na mas lumalala ang sakit ni Misaki and we have to move to US as soon as possible...
Narinig ko lahat ng sinabi ni Dad pero di pa rin ako makapaniwala na naglihim sila sa kin. What for? Eh di sana kung alam ko lang mas inalagaan ko kapatid ko... Pero di ko lubos maisip eh! Muka namang healthy si Misaki at masiyahin sya.. Pano nangyari to? Kaya siguro kinakabahan ako sa tuwing aatakihin sya ng inaakala kong asthma lang.
