One magical summer

Hoofdstuk 25

Lente's POV:

Ik hoor geklop op mijn deur als ik wakker word. Ik wrijf in mijn ogen en kijk om me heen. Naast me zie ik iemand liggen waar ik eigenlijk altijd wel samen wakker mee wil worden, Kaj. Gelukkig is hij het naast wie ik wakker word, en niet Ward. Ward. Oh nee, wat zal die wel niet van me denken op dit moment. En wat zullen mijn vriendinnen wel niet denken dat ik ineens weg was uit de club?

Over die vriendinnen gesproken, Lot slaat op dit moment nog net niet m'n deur doormidden. 'Lent, I know your in there! Als je nu niet reageert sta ik binnen 10 seconden binnen!'

Ik schrik me een hoedje. Kaj en ik zijn gisteren gewoon gelijk gaan slapen, dus het is niet dat de kledingstukken overal op de grond liggen, maar het feit dat Kaj hier onverwachts, zonder dat Lot en Lynn het weten, bij me in bed ligt, is al erg genoeg. Hij is inmiddels ook wakker en rekt zich uit. Achter mijn deur hoor ik Lynn geamuseerd aftellen tot 0. Ik schiet in de stress. Kaj moet hier weg. Of nou ja, niet te zien zijn.

'Ga onder het bed liggen!' Fluister ik naar hem. Hij grijnst. 'Kom op zeg, Lente. Ik ben hier toch geen vreemde, het zijn Lot en Lynn maar!'

En op het moment dat ik hem alsnog onder de dekens begraaf, vliegt Lot naar binnen, natuurlijk achtervolgd door Lynn. 'GOEIEMORGEN ZONNESTRAALTJE!' Krijst Lot. Jezus, dan heb ik nog liever Lot die moet kotsen van een kater, dan Lot die een avondje niet te veel drinkt. Volgens mij hebben ze Kaj net niet gezien. Ik kreun, 'Ga weg, irritante..' Ik word alweer onderbroken door Lynn. 'Hoe is het met je? We waren kei bezorgd, we wisten niet waar je was!' 'Ik ben toch heel thuis gekomen, dan is het toch goed?' Probeer ik ervan onderuit te komen. 'Zozo, helemaal alleen?' Reageert Lot direct terug, ik hoor de grijns in haar stem. Ik voel dat mijn wangen wat rood worden, ze moeten hier zo snel mogelijk weg. 'Als jullie nou gewoon even een ontbijt voor ons allemaal klaarmaken, kom ik op mijn gemak uit bed en neem ik een paracetamol. Of twee.'

Ik zie Lynn naar Lot grijnzen, dit is niet goed. 'Dan zullen wij dat ontbijt maar maken, he Lot? Hebben we toch genoeg eieren in huis?' Lacht ze. Lot grijnst nog meer en reageert dan triomfantelijk. 'Tuurlijk, Lynnie. Ik zal 4 eieren bakken, of wil meneer Van der Voort geen ei?'

Shit, shit, shit. Ze hebben me door. Hoe kom ik hier uit????

'Weet ik veel, stuur hem een appje of ie ook graag ei lust als ontbijt.' Probeer ik zo chagrijnig mogelijk eruit te krijgen. Gaan jullie nou maar weg, ik kom zo wel.'

'Lente, we weten alle drie dat Kaj daar onder dat dekbed ligt naast je. Je ziet hem liggen. Had je hem niet beter kunnen verstoppen?' Lacht Lynn nu hard.

Ineens steekt Kaj zijn hoofd boven het dekbed. 'Moet je nagaan, ze wilde me eerst onder het bed laten kruipen. Oh, ja en ik lust wel een eitje, wel zachtgekookt graag.' Grijnst hij, waarna ik een kus op mijn schouder gedrukt krijg.

Even later zitten we met zijn vieren aan ons kookeiland. Lot is helemaal trots op haar eitjes, wat overigens het enige is wat ze kan maken de keuken. 'Dus...' Vraagt Lynn voorzichtig.

'Hoe.. Uhm.. Jeetje, dit is te awkward. Ik bedoel...' Probeert ze. 

'Jezus Lynn, je bent geen moeder die vraagt of ze het al hebben gedaan, hoor. Hebben ze overigens niet, want het was netjes op Lente d'r kamer. Wat Lynn gewoon wil vragen hoe het nou eigenlijk zit met jullie. Is het weer aan of...?' Vraagt Lot voorzichtig.

Kaj schraapt zijn keel. 'Wie zal het zeggen dames, het leven zit vol verrassingen.'

- Marije