ÇİKOLATALI

Tanıtım-Çikolatalı

Bol bol yorumlu okuyun olur mu?

*

Hızlı adımlarla ilk defa kendim için bir şey yapmaya gidiyordum. Aslında kendim için ben yapmıyordum o şeyi fakat, olsun. Yine de mutlu, umutlu ve heyecanlıydım.

Teyzem benim hayattaki tek varlığımdı. Annem babam... Hiçbirini tanımadım ben. Teyzemle büyüdüm. Çok seviyordu beni. Bende onu tabi...
Ama eniştem, pek sevmezdim onu. O da pek sevmezdi beni. Hep karşılıklıydı duygularımız işte...
Kötü davranırdı bana. Aşağılardı, kızardı, bağırırdı, küfür bile ederdi. Para da vermezdi.

Teyzem bu duruma çok üzülse de kocasıydı işte. Ama elinden geldiğince korurdu beni. Ev hanımı olduğu için, harçlık veremezdi bana.
O yüzden bu çözüm yolunu bulmuştuk. Poğaça satacaktım...
Teyzemin yaptığı poğaçaları satmak için bir abla ile anlaşmıştık. O da bir pastaneye satıyormuş. Şimdiki heyecanımın sebebi de ilk defa satacak oluşumdu.

Adımlarımı daha da hızlandırdım. Önüme geçen biri ile durmak zorunda kaldım. Diğer taraftan gitmek için hamle yaptım. Önüme geçti tekrar.
"Acelem var karar verir misiniz hangi yoldan gideceğinize?" diye soludum. Elimdeki poğaça tepsisini sıkı sıkı tutuyordum.

Aslında acelem yoktu. Sadece, heyecandan bir saat önce çıkmıştım evden o kadar.

"Aslında yolum şuraya çıkacak." diyerek yan pastaneyi gösterdi.

"O zaman oraya gidin." Yanında geçip gidecekken yine önüme durdu.

"Beraber gitsek?"

"Pardon?"

Kaşlarımı çatıp ona baktım.
"Pasta yesek beraber?"

"Ne münasebet canım. Tanımıyorum bile seni. Git kendin ye."
Tekrar tekrar önüme geçti.
"Ya lütfen sadece şu pastane de seninle pasta yemek istiyorum."

"Amaç?"

"Yok."

"Sebep?"

"Yok."

"Art niyet?"

"Yok."

"Sadece bir dilim pasta?"

"Evet."

"Çikolatalı?"

"Her zaman."

~~~

Garip bir hikaye yazasım geldi.

Yazdım...

Hikayeyi okumaya başladığın tarih ve saati bahşeder misin bana güzel okuyucum?

İyi okumalar...