Şu çalan piyano,
Yani adam çalıyor da, piyano çalınıyor..
Öyle değil, müzik çalıyor hani.
Müzik nasıl çalsın, adam piyanoda müzik çalıyor yahu..
Kabahat bende zaten,
Romantik bir şiir yazayım diyorum,
İçine ediyor mantığım.
Neyse bir adam piyanoda müzik çalıyor işte,
Für Elize olabilir mesela, Beethoven'dan,
Yoksa Rahmaninov mu olmalı ?
Farkeder mi kardeşim müzik işte.
Çok farklılar tabii ama şimdi şiirde belirtmen gerekiyor mu ille de?
Yine gitti bizim şiir.
Ah şu benim detaycılığım.
Tamam Adam piyanoda Beethoven für Elize çalıyor.
Nota defterinin sayfaları uçuşuveriyor bir anda.
Mumlar dalgalanıyor, bir kadın süzülüyor rüzgarla birlikte içeri kapıdan.
Elinde şarap kadehi mi olmalı? Şampanya da uyar burada.
Ben uçuşan nota defterine takıldım aslında..
Olmayacak bu şiir, anlaşıldı keselim.
Bak bu son denemem;
Adam piyanoda Beethoven Für Elize çalıyorken, mumlar titreşiyor,
Bir kadın süzülüyor kapıdan içeri, elinde şampanya kadehi..
'Elize ben, şerefinize' deyip sokuluveriyor adamla piyano arasına.
Orada oturacak yer yok tabi, hop kadın yere..
Stop stop. Kes..
Bir puan. Sadece iyi niyetin için.
Sen git tiyatro yaz en iyisi, romantik olmayanından.
Kafanda bu kadar karışanın varken.
